پک تو پک!

این سیگارو هرکسی سه پک میزنه، نفسشو توسینه حبس میکنه، سیگارو میده نفر بعدی. این یعنی سه کام حبس. یعنی زندگی. یعنی ادامه زندگی بدون هوا. یعنی تمثیلی که سالور می خواهد به آن استناد کند و بگوید رویه ای دیگر از اعتیاد را ساخته و پرداخته که دیگران به آن نرسیده اند.

ابزارش اما تکراری است. حتی اداهای آدمها. هر چند که سالور خودش معتقد است، موضوع فیلم اصلا تکراری نبوده و با آدمی در داستان روبه‌رو هستیم که اتفاقا با وجود داشتن اعتیاد تلاش می‌کند که زندگی کند! شاید هم برای همین، دست آخر این آدم دفرمه می شود.

فیلم می خواهد داستان آدمها باشد اما ردپای تنابنده و پارتنرش پریناز ایزدیار و سالور در فیلمنامه گاهی از روی هم می گذرد و قصه در افق محومی شود! گویی همه در اعتیاد صاحب سبک و صاحبنظرند اما هر چه را که می دانند از روی دست قبلی ها کپی کرده اند.

اگر فیلمهای ژانر اعتیاد این چندساله را نگاه کنیم از خانه جنوب شهر و بافت قدیمی و آدمهای بدبخت و رنگهای سرد و فضای خاکستری و عمله جات اعتیاد که می خواهند نشان دهند زنده اند و کارشان را رونق می دهند، چیز بیشتری در این فیلم نیست که بخواهد شاخ غول را بشکند. شاخ را قبلا ساییده اند. نخ نما و تکراری.

سالور می گوید "بازی تنابنده اصلا تکراری نبوده" و "بسیار برای این نقش تلاش کرده است و حتی به بیمارستان و درمانگاه‌ها رجوع کرده تا بتواند وضعیت بعد از تصادف را در بیاورد". سالور به خیالش همکاری این بار تنابنده با او تکرارتوفیق فیلم سینمایی "چند کیلو خرما برای مراسم تدفین" به همراه خواهد داشت. تنابنده هم دوست دارد که نقش پریناز ایزدیار را مهم جلوه دهد و می گوید: "پارتنر من در این فیلم خانم پریناز ایزدیار خیلی به من کمک کرد. فیلمنامه به گونه‌ای بود که باید خیلی ریز وارد نقش ها می شدیم".

هر چند سالور هم برای نجات از سیاه نمایی نسیم فیلمش را به کلاس قران می برد ودست آخر از شر تتو نجاتش می دهد. سالور می گوید: "کورسوی امید فیلم - نسیم - نقش اول زن فیلم است. پایان فیلم و پاک کردن خالکبوی تغییر در کاراکتر فیلم است. نمیخواستم داستان به سمت نخ نما شدن پیش برود".

این سیگارو هرکسی سه پک میزنه، نفسشو توسینه حبس میکنه، سیگارو میده نفر بعدی. این یعنی پک هایی که کارگردانهای قبلی زده اند و سالور زده و باز هم ادامه داره و باز هم فیلمهای تکرار با تم اعتیاد در راه است و بهانه هم نه اینکه قصه نداریم، نه! بهانه اینه که ما احتیاج به روشنگری داریم وجامعه باید از اعتیاد نجات پیدا کنه و اگه یک بچه این فیلما رو ببینه و نجات پیدا کنه، تمام حق و حقوق فیلم حلال میشه...