چرا رویکرد تفسیری ابن‌عربی ره به خطا می‌برد؟
ابن‌عربی در روش خود مبنی بر تفسیر قرآن کریم، از نظریه وحدت وجود تاثیر ژرفی پذیرفته است و در مواردی، آیات قرآن را بر این پایه تفسیر کرده و حتی گاهی از مدلول آیه خارج می‌شود.
ابن‌عربی در روش خود مبنی بر تفسیر قرآن کریم، از نظریه وحدت وجود تاثیر ژرفی پذیرفته است و در مواردی، آیات قرآن را بر این پایه تفسیر کرده و حتی گاهی از مدلول آیه خارج می‌شود.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و اندیشه: محمدجواد گودینی، استاد حوزه و دانشگاه، پژوهشگر تاریخ اسلام در تازه‌ترین یادداشت خود که برای انتشار در اختیار مهر قرار داده، نگاهی داشته به زندگانی ابن عربی و آثارش و همچنین روش او در تفسیر قرآن.
گودینی نویسنده کتاب‌هایی چون «صعود و سقوط ادبیات سیاسی در عصر بنی‌امیه»، «تاملی بر زندگانی ابوالاسود دؤلی و شرح گزیده‌ی اشعارش»، «بررسی تحلیلی صلح امام حسن (ع) و آغاز خلافت اموی»، «چهل حدیث در ستایش حسن خلق»، «تحولات سیاسی عصر امامت حضرت سجاد (ع)»، «درآمدی بر زندگانی و سروده‌های صاحب بن عباد»، «بررسی و تحلیل زندگی سید حمیری و گزیده اشعارش»، «بررسی، شرح و تحلیل قصیده فرزدق در ستایش امام سجاد (ع)»، «تاملی بر زندگانی و سخنان امام حسن عسگری (ع)»، «چهل حدیث در فضایل حضرت فاطمه زهرا (س)»، «واکاوی زندگانی و سخنان عمربن‌عبدالعزیز» و... است.
مشروح این یادداشت را در ادامه بخوانید:
محی‌الدین محمد بن علی بن عربی حاتمی طائی اندلسی، از برجسته‌ترین چهره‌های عرفان نظری در جهان اسلام بوده و آثارش همواره مورد توجه و عنایت ویژه عرفان پژوهان قرار داشته است. ابن عربی که به «شیخ اکبر» شهرت داشت از بزرگان عرفان اسلامی به شمار رفته و می‌رود و در کنار برخی دانشمندان و عارفان، با بهره گیری از آیات قرآن، روایات و اندیشه عارفان پیش از خود و همچنین نبوغ بالایی که از آن برخوردار بود، آثار ارزنده‌ای از خویش به یادگار گذاشت و نقش عمده‌ای در تدوین عرفان و تصوف اسلامی ایفا کرد.
محیی الدین محمد بن علی اندیشمند، عارف و دانشمند نامدار جهان اسلام بوده و به سال 560 هجری (1165 میلادی) در شهر مرسیه (یکی از شهرهای شرق اندلس و برخوردار از زیبایی و طبیعتی جذاب و کم نظیر) دیده به جهان گشود. ابن رشد اندلسی دانشمند و فیلسوف نامدار سرزمین اندلس، از دوستان پدر ابن عربی بوده و خانواده او تا سال 568 هجری، در شهر مرسیه به زندگی ادامه دادند و سپس به شهر اشبیلیه (از دیگر شهرهای اندلس) نقل مکان کردند.
ابن عربی به سال 580 هجری به طریق عرفان و تصوف داخل شد و زندگی خود پیش از این دوره را زمان جاهلیت توصیف می‌کرد و دگرگونی قابل توجهی در سبک زندگی‌اش پدیدار شد. وی تا 30 سالگی در اشبیلیه ماند و در سال 620 هجری، عزم سفر به دمشق را کرد. (ابن العربی صاحب الفتوحات المکی، ص 12)
وی تالیف کتاب مشهورش «الفتوحات المکی» را در سال 599 هجری در زمان اقامتش در مکه آغاز کرد و در سال 636 هجری به پایان برد. کتاب مهم و بنیادین دیگرش، «فصوص الحکم» نام دارد که در دمشق نگاشته شد. الفتوحات المکیه و فصوص الحکم از جمله مهمترین کتاب‌های عرفان نظری در جهان اسلام محسوب می‌شود. وی درباره تالیف این کتاب در مقدمه‌اش چنین گفته است
«دهه پایانی ماه محرم سال 627 در شهر دمشق، پیامبر خدا (ص) را در رویا دیدم و دست ایشان (ص) کتابی بود و به من فرمود: این کتاب فصوص الحکم است؛ آن را بگیر و برای مردم خارج گردان [و آشکار کن] تا از آن سود برند. گفتم: می‌شنوم و فرمانبردارم و خدا و پیامبر و اولو الأمر را اطاعت می‌کنم؛ همانگونه که به ما دستور داده شده است...» (فصوص الحکم، ص 519)
همانطور که اشاره شد دو کتاب «فصوص الحکم» و «الفتوحات المکی» از مهمترین کتاب‌های عرفان اسلامی محسوب می‌شوند و شروح بسیاری بر این دو کتاب نگاشته شده است که دلیلی است بر اهمیت این دو تالیف و اثر ابن عربی در دانش عرفان نظری.
ابن عربی به سال 638 قمری (1240 میلادی) زمانی که 78 سال از عمرش گذشت، در شهر دمشق چشم از جهان فروبست. (تاریخ افتتاح الأندلس، ص 55)
وی از همسرش فاطمه دو پسر به نام‌های سعد الدین و عماد الدین داشت و از دختر خود به نام زینب نیز یاد کرده است. او حدود چهارصد کتاب و رساله از خود برجای نهاد. از دیگر نوشته‌های ابن عربی می‌توان به این آثار اشاره کرد:
الکبریت الأحمر، الاسرا الی المقام الأسری، أسرار أم القرآن، أسرار القلوب، أسرار الوحی فی المعراج، کتاب الأدب، الانسان الکامل، التوحید، ترجم مقامات الأولیاء، ترجمان الأشواق، تحقیق المحب، توحید القلب، الأسماء الحسنی، دعاء الاسم الأعظم، الحق، الرحل. (ابن العربی صاحب الفتوحات المکی، ص 18- 17)
ابن عربی اگر چه دانشمندی برجسته بود، اما نقدهایی نیز به روش عرفانی و نیز شیوه تفسیری وی وارد است؛ به نظر می‌رسد ابن عربی در روش خود مبنی بر تفسیر قرآن کریم، از نظریه وحدت وجود (که شالوده اندیشه عرفانی وی بوده و تصوف وی بر آن بنا نهاده شده است) تاثیر ژرفی پذیرفته است و در مواردی، آیات قرآن را بر این پایه شرح کرده و حتی گاهی از مدلول آیه (آنچنان که خداوند متعال از آیه اراده فرموده است)، خارج می‌شود. (التفسیر و المفسرون، ج2 ص 253)
ابن عربی دانشمندی تاثیرگذار بر جریان تصوف و عرفان نظری بود و بر عارفان پس از خود تاثیر عمیق و ماندگاری برجای نهاد. آثار وی همواره مورد توجه ویژه پژوهشگران و دوستداران علوم ذوقی و عرفانی بود و الهام بخش خیل وسیعی از متصوفه به شمار می‌رفت. تاثیر پذیری وی از آیات قرآن کریم در نگارش آثار عرفانی‌اش و به کارگیری شواهد قرآنی از ویژگی‌های بارز وی در تدوین نوشته‌هایش به ویژه کتاب الفتوحات المکیه ارزیابی می‌شود.
ابن عربی از وسعت دانش، ذوق و علاقه بسیار، تسلط بالا و بهره گیری از آیات و روایات برخوردار بود و در شعر و ادبیات نیز دستی داشته و کتاب «ترجمان الأشواق» دیوان اشعاری است که از او برجای مانده است و عشق و محبت به محبوب، تلخی فراق یار، بیان حقایق به زبان رمز آلود، کنایه، استعاره و تمثیل فراوان و همچنین تلمیح به سرگذشت پیامبران پیشین (ع) و اشاره به مضامین آیات قرآنی از ویژگی‌های اشعار عرفانی ابن عربی به شمار می‌رود. (ترجمان الأشواق، ص 52- 43)
فهرست منابع
1- ابن قوطی قرطبی، تاریخ افتتاح الأندلس، بیروت، مؤسس المعارف 1994
2- ذهبی، محمد حسین، التفسیر و المفسرون، قاهره، مکتب وهب 2000
3- فیومی، محمد ابراهیم، ابن العربی صاحب الفتوحات المکی، قاهره، الدار المصری اللبنانی 1998
4- محیی الدین ابن العربی، ترجمان الأشواق، بیروت، دار المعرف 2005
5- ابن عربی، محیی الدین محمد بن علی، فصوص الحکم، نشر کارنامه 1385