چرا طرفداران جلیلی، از غایبان انتخابات عصبانی نیستند اما از قالیباف و پزشکیان تاراحتند؟
اصول‌گرایی ایرانی در انتخابات ریاست جمهوری اخیر و خصوصا بعد از شکست دچار بحران روحی و اخلاقی شده و از یک طرف بین خودشان اختلاف افتاده و از سوی دیگر مردم رأی‌دهنده به دکتر پزشکیان را شماتت می‌کنند و جالب این که هیچ نقدی متوجه رأی ناداده‌ها ندارند چون دوست داشتند در آب کم عمق (مشارکت اندک) ماهی قدرت را صید کنند که البته در عمق کم هم نتوانستند!
به گزارش خبرآنلاین سایت عصرایران نوشت: یک مثال می‌تواند منظور را بهتر منتقل کند: «الف» حامی سعید جلیلی است و به او رای داده. «ب» هوادار باقر قالیباف است و در مرحله اول به او رای داده. «ج» طرفدار مسعود پزشکیان است و در هر دو مرحله به او رای داده. «د» در انتخابات شرکت نکرده و به هیچ یک از نامزدها رای نداده. مطابق اصول ارزشی و تبلیغی اصول گرایان «الف» باید به لحاظ فکری و سیاسی از «د» دور باشد چون اصلا در انتخابات شرکت نکرده و به «ج»نزدیک چون به هر حال شرکت کرده و به «ب» خیلی نزدیک چون او هم مثل جلیلی کاندیدای به قول خودشان جبهه انقلاب بوده. در عمل اما این اتفاق نیفتاده. از «د» که رای نداده راضی‌ترند چون نرخ مشارکت را پایین آورده و با «ب» زاویه دارند چون قالیباف را مقصر شکست خود می‌دانند و از «ج» خشم گرفته‌اند. کاش توضیح دهند این چه جور اصول‌گرایی است که فقط یک اصل دارد: قدرت؟
21302
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1931096