چرا مخاطب تلویون، برنامه های ماه رمضان را دوست ندارد؟/ کپی‌کاری از «ماه‌عسل» جواب نداد

چرا ویژه‌برنامه‌های افطار امسال مورد توجه مخاطبان نبوده‌اند و راز «دعوت» چیست؟

ویژه‌برنامه‌ها ناموفق در جذب مخاطب پس از برنامه «دعوت» که بیشترین میزان بیننده را در مقایسه با دیگر برنامه‌ها دارد، «مثل ماه» با اجرای رسالت بوذری تنها 9 درصد بیننده داشته و پس از آن برنامه «زندگی پس از زندگی» که دیروز در همین صفحه مفصل به موضوع متفاوت آن پرداختیم، با 5 درصد در جایگاه سوم قرار دارد. این عدد و رقم‌ها و میزان بینندگان برنامه‌های ویژه افطار در شبکه‌های مختلف، بار دیگر موضوع مهمی را یادآوری می‌کند: فرمول برنامه «ماه عسل» دیگر جواب نمی‌دهد و تلویزیون باید برای لحظات پیش از افطار، برنامه‌های جدیدی با موضوعات و ساختار متفاوت، تولید کند. خانواده برگ برنده «دعوت» سال گذشته برنامه «دعوت» با اجرای حجت‌الاسلام محمد برمایی، به عنوان ویژه‌برنامه افطار شبکه یک روی آنتن رفت و امسال هم سری دوم آن ساعتی پیش از افطار پخش می‌شود. حجت‌الاسلام برمایی در این برنامه بیشتر به عنوان مجری کارشناس حضور دارد و سوژه اصلی آن خانواده است، بنابراین معمولا سوژه‌های این برنامه زوج‌ها و خانواده‌ها هستند. قصه آن‌ها هم داستان خاص و عجیبی نیست. مهمانان «دعوت» گاهی زوج‌های جوانی هستند که با وجود مشکلات در شرایط سخت اقتصادی، تشکیل خانواده داده‌اند، گاهی هم زوج‌های مسنی هستند که تجربه‌های شنیدنی خودشان را با مخاطبان در میان می‌گذارند. همین پرداختن به موضوع خانواده، باعث شده این برنامه مورد توجه بیشتر مخاطب قرار بگیرد. هرچند که «دعوت» تنها با عددی نزدیک به 14 درصد در جایگاه اول قرار گرفته، اما به هر حال بیشتر از دیگر برنامه‌ها مخاطب را جذب کرده است. «هزار داستان» در «مکث» گذشته از این که اکثر برنامه‌ها ادامه راه «ماه عسل» را رفته‌اند، بعضی از آن‌ها نسخه‌ای دیگر از برنامه ای هستند که آن هم ایده جدیدی نداشته است! به عنوان مثال برنامه «مکث» به کارگردانی مریم نوابی‌نژاد، نسخه دیگری از برنامه «هزار داستان» با همان کارگردان و تهیه‌کننده است، با کمی تغییرات جزئی. در برنامه «مکث»، کرونا موضوع مشترک تقریبا همه مهمانان برنامه است و این بار هم بازیگران میزبان هستند، منتها با این تفاوت که در «هزار داستان» هر قسمت یک چهره برنامه را اجرا می‌کرد، اما جز پنج شنبه‌ها اجرای «مکث» را در شش روز هفته، شش چهره ثابت برعهده دارند. «خرم‌شهر»، «اختیاریه» ای دیگر یکی دیگر از برنامه‌هایی که نمونه‌اش را قبلا در تلویزیون دیده‌ایم، «خرم‌شهر» در شبکه سلامت است. در این برنامه علاوه بر مهمان اصلی برنامه که اکثرا چهره‌های مردمی هستند، یک هنرمند و چهره شناخته‌شده هم حضور دارد که شاهد گفت‌وگوست و گاهی هم از مهمان سوال می‌پرسد که این مدل بی‌شباهت به برنامه «اختیاریه» که سال گذشته از شبکه پنج روی آنتن رفت، نیست. در آن برنامه هم هر قسمت یک هنرمند به عنوان شاهد در برنامه حضور داشت، منتها با این تفاوت که ابتدا در استودیوی دیگری گفت‌وگو را فقط می‌شنید و تصور خودش را از آن چه می‌شنید نقاشی می‌کرد. او طبق خواسته خودش از یک جایی به بعد وارد استودیوی اصلی می‌شد و از نزدیک شاهد گفت‌وگو بود.

17302