چرا کسی به فکر معیشت ملی‌پوشان بدمینتون نیست؟

مشکلات مالی ورزشکاران منهای فوتبال دیگر بر هیچکس پوشیده نیست اینقدر این موضوع تکرار شده است که گویی گوش مسئولان دیگر حساسیتی نسبت به این مورد ندارد.

ملی پوشان بدمینتون هم از این قاعده مستثنی نیستند کسانی که باید پایان سال به این فکر کنند که یک سال جنگیدن به خاطر عشقشان در اردوهای ملی و تیم های باشگاهی چه دستاورد مالی برایشان داشته است.

اینکه بدمینتون رشته پولسازی نیست و ورزشکاران علاقمند به این رشته نمی توانند تمام و کمال وقت خود را به این رشته اختصاص دهد یک تراژدی است که همت جدی مسئولین را می طلبد. در تمام جهان چهره های بدمینتون و ملی پوشان این رشته شب و روز خود را با بدمینتون صرف می کنند و همه چیز برای آنها فراهم است و تمرکز اصلی تنها به رشد و تعالی ورزشکار است. اما بسیاری از ملی پوشان کشورمان باید انرژی شان را بین کار و بدمینتون تقسیم کنند و دغدغه مالی می تواند آنان را دلسرد کند.

خیلی از بازیکنان شغلشان به عشقشان پیوند خورده است تدریس در کلاس های خصوصی که می تواند نکته بسیار خوبی باشد؛ انتقال مهارت و تجربه به نسل های آینده.

اما با تعطیلی این کلاس ها به خاطر موارد مختلف مانند کرونا و حضور در اردو های ملی که البته بزرگترین افتخار برای یک ورزشکار است، طبیعتا بسیاری از این نام آوران شاگردان خود را از دست خواهند داد و لطمه مالی سختی به آنها وارد خواهد شد.

یا تصور کنید ملی پوشی شغل آزاد دارد و مجبور می شود به خاطر پوشیدن لباس مقدس تیم ملی چندماهی شغلش را تعطیل کند و پایان سال هم باید مالیات پرداخت کند و هم اجاره این چند ماه را بپردازد. یا این نکته را ببینیم که دربهترین حالت کارمند ارگان یا سازمانی باشید و برای بازی های لیگ و ملی درخواست مرخصی های زیاد داشته باشید آیا این مورد برای هیچ نهاد و ارگانی قابل پذیرش است؟

چند روز دیگر بهار از راه می رسد و به قول قدیمی ها زمانی بهار دلچسب است که جیب پر پول داشته باشید. اما ورزشکارانی که نه دریافتی چشمگیری دارند نه اسپانسرهای قدرتمند اقتصادی که بتواند آنها را تامین کند چگونه می توانند ازتعطیلات بهار لذت ببرند؟

بسیاری از چهره های این ورزش باید نقره داغ تاوان عشق به بدمینتون شوند وکسی هم پاسداشت مناعت طبع آنها نشود.

258 251