کارگران خودشان استعفا می‌دهند؛ کارفرمایان هم استقبال کردند!
داوود میرزایی، دبیر اجرایی خانه کارگر ساوه، هشدار داد که قطعی‌های مکرر برق و ناترازی انرژی، واحدهای تولیدی شهرک صنعتی کاوه را به ورطه بحران کشانده و کارگران را با کاهش شدید درآمد یا ترک اجباری کار مواجه کرده است. نبود تشکل‌های کارگری قوی نیز صدای کارگران را در برابر این مشکلات خاموش نگه داشته است.
- فهرست محتوا
- کاهش شیفت‌ها؛ ضربه‌ای به درآمد کارگران
- حقوق معوقه و ترک کار؛ تعدیل نرم در جریان است
- کارگران به مشاغل آزاد روی آوردند
- نبود تشکل‌های کارگری؛ پاشنه آشیل حقوق کارگران
- انتقاد از دولت؛ بی‌اعتمادی به تشکل‌ها ادامه دارد
- تشکل‌های کارگری؛ کلید ثبات تولید و نیروی کار
داوود میرزایی گزارش داد که در ماه‌های اخیر، قطعی‌های مکرر برق و ناترازی انرژی، واحدهای تولیدی شهرک صنعتی کاوه و مناطق اطراف را با مشکلات جدی مواجه کرده است. این وضعیت به‌طور مستقیم معیشت و امنیت شغلی کارگران را تحت تأثیر قرار داده و موجی از نارضایتی و تعدیل نیرو را به دنبال داشته است.
کاهش شیفت‌ها؛ ضربه‌ای به درآمد کارگران
میرزایی توضیح داد که در گذشته، کارخانه‌ها به دلیل کمبود نیروی انسانی با شیفت‌های 12 ساعته فعالیت می‌کردند و کارگران با تکیه بر اضافه‌کاری، هزینه‌های زندگی خود را تأمین می‌کردند. اما اکنون، بسیاری از کارفرمایان بدون رضایت کارگران، شیفت‌ها را به 8 ساعت کاهش داده‌اند که باعث افت چشمگیر درآمد آن‌ها شده است.
حقوق معوقه و ترک کار؛ تعدیل نرم در جریان است
وی افزود: در برخی واحدها، پرداخت حقوق به‌صورت مرحله‌ای و با تأخیر انجام می‌شود، که کارگران را در تأمین هزینه‌های زندگی ناتوان کرده است. میرزایی این روند را «تعدیل نرم و نامحسوس» توصیف کرد و گفت: «کارفرمایان با کاهش مزایا و شرایط کاری، عملاً کارگران را به ترک کار سوق می‌دهند و جایگزینی برای نیروهای خارج‌شده در نظر نمی‌گیرند، که فشار را بر کارگران باقی‌مانده افزایش می‌دهد.»
کارگران به مشاغل آزاد روی آوردند
دبیر خانه کارگر ساوه اظهار کرد: کارگرانی که دیگر نمی‌توانند هزینه‌های زندگی را تأمین کنند، ناچار به ترک کارخانه‌ها و روی آوردن به مشاغل آزاد، مانند کار با خودروی شخصی، شده‌اند تا درآمد پایدارتری داشته باشند. این مهاجرت شغلی نشان‌دهنده عمق بحران معیشتی در میان کارگران است.
نبود تشکل‌های کارگری؛ پاشنه آشیل حقوق کارگران
میرزایی نبود تشکل‌های فعال کارگری را یکی از عوامل اصلی این وضعیت دانست و گفت: «اگر شورای اسلامی کار یا تشکل‌های مستقل در کارخانه‌ها فعال بودند، بسیاری از این مشکلات قابل پیگیری بود. در حال حاضر، کارگران در کمیته‌های انضباطی و اختلافات کاری صدایی ندارند و حقوقشان پایمال می‌شود.»
انتقاد از دولت؛ بی‌اعتمادی به تشکل‌ها ادامه دارد
وی انتقاد کرد که دولت جدید نیز رویکرد مثبتی به تقویت تشکل‌های کارگری نشان نداده و بی‌اعتمادی به فعالیت‌های صنفی همچنان پابرجاست. میرزایی از وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی خواست به‌جای ادامه سیاست‌های گذشته، زمینه ایجاد تشکل‌های واقعی کارگری را فراهم کند.
تشکل‌های کارگری؛ کلید ثبات تولید و نیروی کار
میرزایی در پایان تأکید کرد: «تا زمانی که کارگران نماینده واقعی نداشته باشند، مشکلات معیشتی و خروج نیرو از کارخانه‌ها ادامه خواهد داشت. حمایت از تشکل‌های کارگری، حمایت از تولید و ثبات نیروی کار است.»