کاپیتان «خارجی‌ستیز»
اتفاقا خوب است حسینی به‌عنوان پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر به این سؤال جواب بدهد که چشم‌انداز خودش برای باشگاه پرسپولیس چیست؟ تکرار همین قهرمانی‌ها یا سرانجام کسب یک جام آسیایی؟ برانکو هزار بار تأکید کرد قهرمانی آسیا بدون استفاده از بازیکنان خوب خارجی غیر ممکن است؟ آیا حسینی نظری غیر از این دارد؟
به گزارش ایسنا، روزنامه همشهری نوشت: «طبیعی است که قانون انحصاری و آماتوری منع جذب بازیکنان و مربیان خارجی در درجه اول بسیاری از اهالی فوتبال ایران را خوشحال می‌کند. بالاخره اینها از این سفره نان می‌خورند و هر چه شریک کمتر باشد، طبیعتا بهتر است. با این حال کمتر کسی شهامتش را دارد به صراحت از چنین قانونی دفاع کند؛ حتی شادمان‌ترین انحصارطلبان هم خوب می‌دانند چنین مقرراتی در فوتبال حرفه‌ای دنیا منسوخ شده و اصلا فرق فوتبال باشگاهی و ملی، همین حضور خارجی‌هاست. در این میان فقط یک چهره سرشناس هست که سرش را بالا می‌گیرد و خیلی صریح از قوانین جدید حمایت می‌کند. او کسی نیست جز جلال حسینی، کاپیتان پرسپولیس که پیش از این هم به دفعات در مصاحبه‌هایش توصیه کرده بود باشگاه‌ها به‌جای جذب بازیکنان خارجی، بودجه موجود را صرف راضی نگه داشتن داخلی‌ها کنند. حالا پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر بار دیگر حرف‌هایش را تکرار کرده و به حمایت همه‌جانبه از مقررات جدید برخاسته است.
در این مورد چند نکته قابل ذکر وجود دارد:
1- بدون تعارف ما اگر جای بازیکنی مثل بشار رسن بودیم، از موضع‌گیری‌های پیاپی جلال حسینی علیه بازیکنان خارجی شاکی می‌شدیم. شما فرض کنید کاپیتان زنیت چپ و راست علیه حضور بازیکنان خارجی در لیگ روسیه مصاحبه کند، آیا این موضوع برای سردار آزمون ناخوشایند نخواهد بود؟ واقعا همین بشار رسن برای پرسپولیس بازیکن بدی بوده؟
2- جلال حسینی 4 قهرمانی لیگ برتری‌اش را به‌طور کامل زیر نظر مربیان خارجی یعنی کرانچار و برانکو کسب کرده و در 2 قهرمانی دیگر او هم ورنر لورانت و گابریل کالدرون دخیل بوده‌اند. به علاوه او ازجمله مدیحه‌سرایان همیشگی کی‌روش و ایوانکوویچ بوده است. آیا واقعا این مربیان در سرنوشت فنی و فوتبالی جلال تأثیرگذار نبوده‌اند؟ آیا او می‌داند که با اجرای این قبیل قوانین، دیگر خبری از این مربیان نخواهد بود؟
به طور کلی بخش قابل ملاحظه‌ای از مصاحبه‌های حسینی در مورد دغدغه‌های مالی و نوسان در پرداخت دستمزد بازیکنان است. حالا او تصور می‌کند با منع هزینه کردن ارز، دست و بال باشگاه‌ها هم باز می‌شود و دیگر این مشکلات پیش نخواهد آمد. با این اوصاف باید از حسینی پرسید آیا ریخت‌وپاش‌های نامتعارف فقط مربوط به جذب خارجی‌هاست؟ آیا در ایران یکی مثل مرتضی تبریزی را نداشتیم که یک پول هنگفت و بی‌ثمر خرج رضایتنامه‌اش شد؟ اصلا چرا مدیران همین باشگاه پرسپولیس هنوز پول رضایتنامه یحیی گل‌محمدی را به شهرخودرو نداده‌اند؟ مدیری که بخواهد هزینه اضافی انجام بدهد یا بدقولی کند، دیگر برایش داخلی و خارجی فرقی نمی‌کند.
3- اتفاقا خوب است حسینی به‌عنوان پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر به این سؤال جواب بدهد که چشم‌انداز خودش برای باشگاه پرسپولیس چیست؟ تکرار همین قهرمانی‌ها یا سرانجام کسب یک جام آسیایی؟ برانکو هزار بار تأکید کرد قهرمانی آسیا بدون استفاده از بازیکنان خوب خارجی غیر ممکن است؟ آیا حسینی نظری غیر از این دارد؟ همین استقلال بدون شیخ دیاباته یا فوتبالیستی در سطح مامه تیام، در لیگ قهرمانان آسیا چه می‌کند؟ خود پرسپولیس اگر سال حضورش در فینال آسیا یک مهاجم مثل دیاباته داشت، چقدر شانس قهرمانی‌اش بیشتر می‌شد؟ اینها فوتبالیست‌های خوبی هستند که متناسب با بودجه فوتبال ایران جذب شدند؛ چرا چون 4تا مربی و بازیکن بد هم آمده، باید مرزها را ببندیم؟ آیا این مصداق خودتحریمی نیست؟»
انتهای پیام