کنسرت خیابانی شجریان قربانی ترس از تجمع مردم شد؟
کنسرت خیابانی همایون شجریان در میدان آزادی، قربانیِ مدیریتِ جمعیت و دوقطبی‌سازی‌هایِ اجتماعی شد؛ رخدادی که بار دیگر نگرانی‌ها از برخوردهای سلیقه‌ای با تجمعات مردمی و فعالیت‌های هنری را به اوج رساند.
- فهرست محتوا
- مدیریت جمعیت؛ بهانه‌ای قدیمی، مشکلی جدید؟
- خیابان‌ها، حریمِ خصوصی یا میدانِ عمومی؟
- کنسرت لغو شد؛ آب به کدام آسیا؟
عصر ایران نوشت: همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد بر سر نحوه مدیریت جمعیت در میدان آزادی اختلاف نظر به وجود آمد و همایون شجریان اعلام کرد کنسرت لغو شده است.
حالا هم دو قطبی‌سازان که دوست نداشتند جامعه ایران را در حال هم‌خوانی و تماشای برنامه هنری ببینند خرسندند لابد و هم کسانی که با اصل هر فعالیت موسیقایی مخالف‌اند و آن را در تقابل با دین و مذهب می پندارند و نگران بودند موسیقی خیابانی باب شود و تلقی‌شان از موسیقی نه به عنوان هنر که لهو و لعب است و آماده بودند در هر شهرستان امام جماعت و امام جمعه مخالفت کند.
مدیریت جمعیت؛ بهانه‌ای قدیمی، مشکلی جدید؟
علت اصلی اما احتمالا به خاطر جمعیت و نگرانی از مدیریت آن است. چرا که با برگزاری مسابقات فوتبال در روزهای تعطیل هم مشکل دارند. در حالی که در دهه 60 سی هزار نفر هر جمعه در امجدیه بازی های فوتبال را تماشا می‌کردند و خیابان های مفتح و کریم‌خان تهران در دو ساعت بعد مملو از جمعیت و اتوبوس بود و اتفاقی هم نمی‌افتاد ولی حالا مسابقات را نه تنها در امجدیه یا شیرودی برگزار نمی‌کنند که بازی‌های آزادی را هم به جای پنج‌شنبه و جمعه وسط هفته انداخته‌اند! در شهرستان‌ها نیز وضع همین است. همه جای دنیا مسابقه فوتبال را شنبه و یک‌شنبه تعطیل برگزار می کنند و اینجا در روز کاری! اصلا یکی از دلایل دست و دل بازی تلویزیون در پخش فوتبال به رغم منت اخیر گزارشگر کاهش تعداد استادیوم روهاست و دیده‌ایم به هر بهانه بازی‌ها را بی‌تماشاگر می‌کنند!
این همه نگرانی امنیتی از جمعیت در حالی است که اگر برنامه‌های رسمی و حکومتی باشد از مدت ها پیش تبلیغ می‌کنند.
خیابان‌ها، حریمِ خصوصی یا میدانِ عمومی؟
اصلا دعوای حجاب هم بر سر تصاحب خیابان بود و این که دوست داشتند خیابان را مثل مکان‌های رسمی متعلق به خودشان بدانند و البته نتیجه را می‌بینیم. صدا وسیما دیگر قادر نیست از شهروندان این مملکت در پیاده‌روها و بوستان‌ها تصویری منتشر کند!
بامزه ترین واکنش را در قضیه کنسرت همایون شجریان از علیرضا زاکانی شهردار تهران شنیدیم. هم او که به برنامه‌های خیابانی دیگر علاقه دارد و از آمادگی برای برگزاری کنسرت در ورزشگاه آزادی خبر داد! در حالی که ورزشگاه آزادی هم مدت هاست در دست تعمیر است و در آن بازی برگزار نمی‌شود!
بعید نیست بگویند به خاطر ترافیک است ولی دیده‌ایم در مصلا مراسم مختلف برگزار می شود و دغدغه قفل شدن خیابان های مرکزی شهر را ندارند.
کنسرت لغو شد؛ آب به کدام آسیا؟
طفلک همایون از دو ماه پیش خبر داده بود و بلیت‌فروشی هم ندارد و اسپانسر هزینه را تامین می‌کند و با 60 جا باید هماهنگ کند و اجازه وزارت فرهنگ کفایت نمی‌کند!
همه لطف و تازگی و تنوع این برنامه به خیابانی بودن آن بود و مشخص است که جنس ذوقیات شهردار که از تابلوهای شهری و تغییر شکل روزنامه شهرداری هویداست با موسیقی خیابانی نمی‌خواند.
اصل دغدغه این است که صبح تا شب در صدا وسیما و تریبون‌های رسمی مردم مردم می‌کنند ولی از جمع شدن مردم در یک جا نگران می‌شوند. چون مردم داریم تا مردم!
البته اگر مشکل شهردار تهران کمبود وقت برنامه‌ریزی است می‌تواند / می‌توانست زمان دیگری را تعیین کند در حالی که با لغو این برنامه براندازان خارج‌نشین خوش‌حال شده‌اند (کما این‌که در ایسنتاگرام فحاشی می کردند) چون دوست ندارند تصویری که از ایران ساخته‌اند مخدوش شود و خوب است شهردار انقلابی و حامیان او قضیه را از این منظر هم تحلیل کنند که با این رفتارها آب به کدام آسیا* می‌ریزند.
*همین آسیا درست است نه آسیاب. سعدی هم در گلستان می‌نویسد: آسیا.