کوارتسخلیا در ایران یک برادر دوقلو دارد!/ مهدی ترابی، لشگر یک نفره پرسپولیس

به گزارش ورزش سه، در آخرین بازی سال 1401، روزی که سپاهان در تهران موفق شد با گل دقایق پایانی یک بر صفر پرسپولیس را شکست دهد، خوشبین ترین هوادار این تیم هم دیگر امید چندانی به کسب عنوان قهرمانی نداشت، اما چه باور کنید چه نه، بعد از آن شکست خانگی، یعنی در تمامی رقابت های فوتبالی در سال 1402 این پرسپولیس بود که برنده شد و از 14 گلی که به ثمر رساند، در 9 تای آن پای یک نفر در میان بود؛ ترابی. اگرچه مهدی درهفته هایی افت کرد اما حالا اوست که دست یحیی گلمحمدی را گرفته و با چنگ و دندان دارد سرمربی و تیمش را به سوی جام می کشد. این مهدی ترابی است پسرهمیشه پرسپولیسی حاشیه تهران که ترجیح داد به مرکز توجهات هجرت کند. پسری با موهای فر و وز که در 18 ساگی نظر مرد سختگیری مثل کی روش را به خودش جلب کرد. او همینی است که می بینید بی ذره ای ریا. او کسی است که نمی توانید بی تفاوت از ارزشمندی های این ستاره بگذرید و نقشش در احیای تیم محبوب تان را نادیده بگیرید. آنچه مهدی بعنوان شماره 9 در دو ماه اخیر به نمایش گذاشته فراتر از یک تاثیرگذاری است. بیشتر از یک نمایش عالی. شاید تنها با گرفتن جام بشود معادل کاری را که کرده ترجمه کرد؛ او یک تنه به اندازه یک تیم اثر گذاشت و امتیاز جمع کرد.

نمی دانم در هفته آخر، پرسپولیس مقابل نساجی چه می کند اما تردید نکنید اگر قرار به فتح جام باشد، یحیی گل‌محمدی روی هیچکس به اندازه ترابی حساب باز نمی کند. زدن 3 گل به گلگهر سیرجان کار کمتر فوتبالیستی در لیگ برتر است. یادتان باشد او وینگر است نه مهاجم. اما به گلهایش در همین بازی خاص توجه کنید.

*در اولی همانند مهاجمان تیزچنگ، همچو شیری که در کمین شکار است، منتظر ریباند توپ بود و تیزچنگانه بعد از مهار دو ضرب آن، به سمت فروزان گام برداشت و گل را زد.

*در صحنه گل دوم، همه منتظر یک ارسال روی دروازه بودند اما او ارام در گوش باقی بازیکنانی که کنارش ایستاده بودند گفت؛ سانتر نه! می خواهم یک ضرب بزنم. چه کسی باور داشت محسن فروزان از آن فاصله گل بخورد؟ اما او طوری ضربه زد که درست در دو قدمی گلر، توپ به زمین خورد سپس چند درجه تغییر زاویه داد و با برخاستن از روی زمین، محاسبات اولیه دروازه بان را برهم زد تا به گوشه دروازه بخزد، یک غافلگیری محض برای همه. شوتی مستقیم برای فتح دل سرخ دلان سکونشین.

*اما شاهکار اصلی شعبده باز، هنوز در کلاهش بود. نمی دانم آیا می شود گل چهارم پرسپولیس را یکی از بهترین گل های لیگ جاری از حیث تاکتیکی و تکنیکی دانست یا نه. چند پاسکاری زیبا از میانه میدان و رساندن توپ در کمترین وقت ممکن به یک سوم تدافعی حریف. توپ در 18 قدم به ترابی رسید و شاید هرکسی بود محکم شانسش را با شوت آزمایش می کرد. اما وقتی گلر را بیرون از دروازه دید، گفت حالا وقت چیپ است و با ضربه ای که تنه به تنه مینیاتوری های اصیل ایرانی می زد، یک تابلوی نقاشی را رسم کرد. علم فیزیک را بی آنکه جزئیاتش را بداند با مغز و عضله به کار گرفت. با چه سرعتی به کجای توپ ضربه بزنم که شتاب اولیه اش موجب صعود آن شود و در کجای آسمان به نقطه عطف برسد و سپس سقوط را آغاز و درست در منطقه محاسبه شده، فرود آید. شاید غیر از مهدی ترابی تنها این مهدی طارمی بود که توانایی خلق چنین اثری را داشت. خوش بحال قلعه نویی که چنین جواهراتی را در پرشالش دارد.

مرد اول میدان حالا اوست، چوب شعبده بازی را در دست گرفته، با پیراهن شماره 9 به همه جا سرک می کشد و می داند چگونه با گلزنی و پاس گل، یک تنه تیمش را قهرمان کند. اگر پرسپولیس گام نهایی را هم به سلامت در قائمشهر بردارد آن وقت آنها هشتمین قهرمانی خود در تاریخ لیگ برتر را مدیون پسری هستند که هیچگاه تکروی نکرد، هرگز خودخواه نبود. 

او کسی نبود جز مهدی ترابی احیا کننده تیم یحیی برای قهرمانی در لیگ بیست و دوم. خوشبختی یعنی داشتن چنین شاگردی. سعادت یعنی سپردن کار به مهندس واقعی آن جلو. او حالا موثرترین بازیکن قرمزهاست و مسلما میلیون ها پرسپولیسی منتظر آخرین نمایشش در آخرین بزنگاه هستند؛ روزی که باید قدم نهایی را برای تمام کردن کار برداشت. بازیکنی که کم شباهت به وینگر درخشان ناپولی کوارتسخلیا نیست که در ناپولی او را کوارادونا می‌خوانند و شاید ما مهدی را ترابیستخلیا نام بگذاریم!

چه کسی عاقبت کار را می داند اما هیچکس به اندازه یحیی بابت داشتن چنین بازیکنی و همچنین سایرستاره های تاثیرگذارمثل بیرو، گولسیانی، پورعلی گنجی، وحید وعیسی در لیگ بیست و دوم خوشبخت نیست.

اگرچه استقلال هم یک مهدی قائدی را دارد اما خبر بد برای آبی ها اینکه الاهلی بعید است بعد از این نمایش های اعجاب آور یک نفره این بازیکن، مرخصی یکساله او را تمدید کند. مخصوصا اینکه آبی ها در پرداخت پول بدقولی هم کردند. تصور پرسپولیس بدون ترابی و استقلال بی قائدی عذاب آور است و شاید آبی ها این عذاب را زودتر نسبت به حریف تجربه کنند همانطور که قرمزها پیشتر با رفتن احمد نورالهی دیگر ستاره بزرگ تیمشان کنار آمدند.

مهدی طاهرخانی