گزارشی جالب از دیدار تاریخی ایران و استرالیا

سایت رسمی کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) در ادامه بررسی دیدارهای به یاد ماندنی تاریخ فوتبال قاره کهن، به دیدار تیم‌های ملی ایران و استرالیا در مقدماتی جام جهانی 1998 پرداخته و در پایان آن با سرمربی وقت تیم ملی ایران هم گفت‌وگو کرده است.

بخشی از گزارش AFC درباره این مسابقه و نیز روند ملی‌پوشان ایران در انتخابی جام جهانی 98 به این شرح است: در اواخر سال 1997، والدیر بادو ویرا هدایت ایران را برای سه دیدار بر عهده گرفت و پیش از پایان کار کوتاهش، میلیون‌ها هوادار را به خیابان‌های تهران آورد تا صعود تیم ملی ایران به جام جهانی را پس از 20 سال جشن بگیرند. نقطه کانونی صعود ایران به جام جهانی 1998 مقابل تیم ملی استرالیا در ملبورن و تساوی 2-2 بود که قلب استرالیایی‌ها را شکست. گل‌های کریم باقری و خداداد عزیزی باعث تساوی 3-3 دو تیم در مجموع دو بازی شد تا به لطف گل زده در خانه حریف، بلیت سفر به جام جهانی برای ایرانی‌ها صادر شود.

محمد سالم العنزی قطری در عصری از ماه نوامبر در ورزشگاه جاسم بن‌حمد دوحه، باعث خلق سلسله‌ای از اتفاقات شد. دو گل این مهاجم باعث شد ایران در آخرین دیدار مرحله مقدماتی جام جهانی، شکستی 2 بر صفر را مقابل قطر متحمل شود. شکستی که امیدهای این کشور برای صعود مستقیم را خاموش کرد و پایان سلطه محمد مایلی‌کهن را رقم زد. این یک سقوط مهم برای کسی بود که یک سال قبل از آن، تیم ملی کشورش را به مقام سوم جام ملت‌های آسیا در امارات رساند، اما واکنش به شکست در دوحه نشان می‌داد جاه‌طلبی نیاز به بازسازی دوباره دارد در میان کشورهای سطح اول.

از دست دادن قهرمانی جام ملت‌ها برای تیمی که از استعدادهایی چون علی دایی، خدداد عزیزی و کریم باقری بهره می‌برد، یک شکست تلقی شد و این بازیکنان انگیزه گرفتند تا چنین شکستی در مقدماتی جام جهانی 1998 تکرار نشود. پس از شکست مقابل قطر، تردیدها درباره آینده مایلی‌کهن افزایش یافت و بادو ویرا در سکوت به سرمربیگری ایران رسید. به نظر می‌رسید که ویرا برای هدایت تیم امید ایران استخدام شده، اما با اخراج مایلی‌کهن، این مربی باتجربه یک پله فراتر رفت و هدایت تیمی را بر عهده گرفت که عملکردی قابل توجه داشت.

بادو که در کاستاریکا مقامات رسمی را تحت تأثیر قرار داده بود، اکنون مأموریتی واضح داشت: گذراندن ایران بااستعداد اما ناکام از چند بازی پلی‌آف به مرحله نهایی جام جهانی. سفری که به یکی از افسانه‌های حماسی تاریخ فوتبال تبدیل می‌شد.

سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا سپس اشاره‌ای به شکست 3 بر 2 تیم ملی ایران در گام نخست و سپس صعود ایران به جام جهانی فرانسه کرد.

والدیر ویرا در گفت‌وگو با AFC در مورد دوران حضورش در ایران اظهار داشت: من پنج روز پیش از دیدار با ژاپن کارم را به صورت رسمی آغاز کردم. کار همیشه سخت بود، چون باید با سریع‌ترین تیم جهان بازی می‌کردیم. آنها به من گفتند بدون کریم باقری فقط نصف تیم را خواهید داشت. می‌دانستم بازیکنان فکر می‌کنند بدون کریم، آنها نصف همیشه خوب هستند.

وی درباره دیدار مقابل ژاپن گفت: آماده‌سازی فاجعه بود، چون باید 32 ساعت سفر می‌کردیم. می‌دانستیم ژاپن یک هفته در جوهور بحرو مالزی (محل برگزاری بازی) حضور داشته است. همچنین می‌دانستیم تری ونبلز (سرمربی استرالیا) و تیمش ما را تماشا می‌کنند و استرالیا برای بازی بعدی آماده می‌شود. شرایط نرمال نبود. از زمانی که به جوهور بحرو رفتیم، دو روز برای آماده‌سازی فرصت داشتیم. با این وجود مطمئن بودم که صعود نکردن کار بسیار سختی است، چون پیشرفتی در تیم می‌دیدم که به‌عنوان یک فرد خوش‌بین، انتظار آن را نداشتم. همه در تیم می‌گفتند ما این کار را بدون کریم انجام می‌دهیم.

سرمربی پیشین ایران درباره تقابل با استرالیا گفت: می‌توانستیم بازی را در ایران ببریم. ما در تهران هم خوب بازی کردیم، اما نتوانستیم گل‌های زیادی بزنیم. 24 ساعت قبل از دیدار برگشت، بازیکنان ما به ورزشگاه رفتند که در چشم آنها، شوق توانایی فوتبال بازی کردن را دیدم. دیگر اجازه ندادم بازیکنان توپ را بگیرند و تمرین کنند. منتظر ماندم و اجازه دادم ابتدا از زمین لذت ببرند.

وی در مورد بین دو نیمه این مسابقه تصریح کرد: به بازیکنانم گفتم همه شما به من گفتید در این زمین، بهترین بازی عمرتان را می‌کنید. من متوجه شدم استرالیا به ما اجازه بازی نمی‌دهد، چون زیاد می‌دود، اما زمانی که توپ را در اختیار می‌گرفتیم، می‌توانستیم فوتبال خود را بازی کنیم. این زمینی است که شما می‌خواهید روی آن بازی کنید. ما می‌رویم که توپ را در اختیار داشته باشیم و باید بازی کنیم. توپ را بگیرید. شما مجبور نیستید که بدوید و از آن لذت ببرید. باور دارم این حرف‌ها کمک می‌کرد.

«بهترین لحظه من زمانی بود که استرالیا 2 بر صفر پیش افتاد. چون با این نتیجه دیگر چیزی برای از دست دادن نداشتیم.»، سرمربی پیشین تیم ملی ایران ضمن بیان این جمله خاطرنشان کرد: زمانی که دیدم علی دایی پاس داد و خداداد توپ را لمس کرد، فکر کردم که ما این بازی را 3 بر 2 یا 4 بر 2 می‌بریم، چون خودمان را در بالای قله می‌دیدم. اگر بازیکنان استرالیا مانند دیوانه‌ها هم می‌دویدند، با این نتیجه نمی‌توانستند کاری کنند، اما تلاش می‌کردند بیشتر بدوند. زمانی که شما زیاد می‌دوید، توپ را فراموش می‌کنید و این مشکل شیوه فوتبال اروپایی است.

ویرا راجع به حرکاتش پس از پایان بازی بیان کرد: مقابل من دو بازیکن استرالیایی روی زمین افتاده بودند و گریه می‌کردند. اولین واکنش من، انسانی بود و به سمت آنها رفتم. تلاش کردم کلماتی بگویم که شما فکر می‌کنید در آن لحظه باید بگویید. کامل فراموش کردم که جشن بگیرم. جام جهانی در چشمان من آن روز در ملبورن بود. روزی که همه خوشحال بودند و همین مهم است. چیزی که بابت آن خوشحالم، گل‌هایی بود که به استرالیا و ژاپن زدیم که گل‌های آکادمیکی بودند. زمانی که سرم را بالا آوردم، همه بازیکنان به سمت دروازه‌ای که هواداران ما پشت آن بودند، دویدند و دقایقی طول کشید تا بفهمم چه اتفاقی افتاده است.

وی درباره جشنی که پس از بازگشت اعضای تیم ملی به ایران در ورزشگاه آزادی گرفته شد، گفت: من عینکم را از دست دادم، چون بازیکنان یک سوغات می‌خواستند. این باورنکردنی اما زیبا بود. مردم خوشحال بود و احساسات مثبت زیادی داشتند.

این مربی در بازی‌های آسیایی سال 1998، هدایت تیم ملی عمان را بر عهده داشت که در آن مسابقه، با نتیجه 4 بر 2 از سد ایران گذشت. وی درباره آن دیدار هم گفت: مطمئنم ایران ما را خیلی جدی نگرفت، چون در تایلند با بهترین تیمش بازی می‌کرد. آنها مدال طلا را بردند. ما بازی عالی را به نمایش گذاشتیم و به نظر نمی‌رسید که ایران ما را خیلی جدی گرفته است. من از اینکه چقدر خوب بودیم، شگفت‌زده نشدم. روزنامه‌ها روز بعد درباره انتقام صحبت می‌کردند، اما موضوع این نبود.

ویرا با تمجید از مردم کشورمان اظهار داشت: زمانی که در ایران بودم، مردم شامل پیر و جوان، زن و مرد با صمیمیت با من رفتار می‌کردند. بنابراین باید تصویر خوبی به جای می‌گذاشتم. زمانی که قصد خوبی دارید، مردم شما را می‌فهمند. شما نباید خیلی توضیح دهید. من خوشحالم که این سفر را داشتم.