گفت‌وگو با جامعه هنری تنها راه‌حل است

داود اطیابی به بحران‌های بروکراتیک در میان جامعه هنر پرداخت و گفت: دوستان هنرمند مشخص هستند. یک کارگردان همیشه کارگردان است، نمی‌توانیم بگوییم فردا جوشکار است! برای مثال به خود من هم گفته‌اند باید نامه بیاوری. اصلا نیازی به نامه آوردن نیست چون ما شناخته شده هستیم. با یک سرچ و یک استعلام از خانه سینما و یا از خود وزارت ارشاد مشخص است که ما تهیه‌کننده و یا کارگردان و غیره هستیم.

وی به صحبت‌های وزیر فرهنگ پیرامون صندوق اعتباری هنر اشاره کرد و ادامه داد: من هم به عنوان تهیه‌کننده‌ای که پروفایل مشخصی در صنف و خانه سینما دارم، از سوی صندوق اعتباری هنر، لغو عضویت شده‌ام و به من گفته شده از خانه سینما نامه بیاورم تا عضویتم به جریان بیفتد...

اطیابی درباره این موضوع که وزارت ارشاد ماجرای گلایه هنرمندان را جوسای رسانه‌ای دانسته گفت: آقای وزیر، وزیر است! قطعا بین ما نیستند که ببینند وضعیت اجتماع چگونه است. الان نه تنها هنر، تمام جوامع مختلف ما، چه جوامع هنرمند، جامعه تولیدکننده و... تمامشان با معضل روبرو هستند. یعنی واقعا زندگی‌ها بخاطر همین بحث اقتصادی دارد از هم پاشیده می‌شوند. قطعا آقای وزیر، وزیر و دولت‌مرد هستند و حقوقشان را سر ماه می‌گیرند، قطعا راننده دارند، خانه دارند و معیشت‌شان به راه است وگرنه نمی‌تواند وزارت کند. به هرحال طبیعی است که یک وزیر چنین نظری بدهد چون جای او مشخص است، جای مردم هم مشخص است.

او در ادامه اظهار کرد: الان هر روز دارند برای کار به من زنگ می‌زنند. عوامل دست‌اندرکار حقوقی ندارند. بیمه دارند که آن را هم صندوق هنر می‌خواهد قطع کند یا کم کند که بارش را روی گردن دیگر بیاندازد یعنی فقط مسئولیت خودش را دارد مرتفع می‌کند.

داود اطیابی در پاسخ به این پرسش که به نظر شما این فضا و رویکرد در آینده چه لطمه‌هایی قرار است وارد کند، گفت: ببینید وقتی خشت یک دیوار را کج بگذاری آن دیوار تا آخر کج می‌رود. مسئولین هم باید از پایه و ریشه وضعیت معیشت را درست کنند، مردم واقعا در معیشت مشکل دارند. خیلی راحت به شما بگویم که من از نظر معیشت مشکلی ندارم و به اندازه‌ای که دستم به دهانم برسد دارم که بخورم. ولی دارم می‌بینم که در جامعه هنری برخی واقعا محتاجند. تا چه حد می‌توانند زنگ بزنند و ما یک یا دو تومن به آن‌ها قرض بدهیم؟ تا یک حدی می‌شود، بیشتر از آن دیگر نداریم. ما خودمان هم زندگی داریم. این الان وظیفه سیستم اداره‌کننده است. آن‌ها اشتباهاتی داشته‌اند و اکنون دارند اشتباه را با اشتباه جبران می‌کنند. تنها راهش این است که یک رویکرد جدید داشته باشند، بنشینند با جامعه هنری صحبت کنند و ببینند چه کار می‌توانند برایشان بکنند. اصلا یک حقوقی باید برای این قضیه بگذارند. یعنی فقط ما نیستیم، آنها باید برای کارگران و آنهایی که ندارند چنین کاری کنند. در کشور ما یک قشر هستند که درآمدهای بسیار نجومی دارند و این ها چرا اصلا مالیات نمی‌دهند. بعد حالا روی کارتخوان مالیات می‌گذارند یا مالیات را از یک کارگر یا بقال می‌گیرند. من واقعا نمی‌فهمم سیستم ما به چه شکل است. تکلیف ما را روشن کنند.

اطیابی در ادامه تصریح کرد: من می‌آیم فیلم بسازم به من می‌گویند نساز چرا که بودجه نیست. بعد می‌بینی یک شخص دیگری از یک رانت برخوردار است، دارد فیلم می‌سازد! اصلا نمی‌دانیم به چه شکل است. حداقل بیایند توزیع کنند. مثلا بگویند ما 200 یا 300 تا کارگردان داریم که یک تعدادیشان پنج تا در سال کار می‌کنند یک تعدادی‌شان هیچی! حداقل این کار را بکنند. حالا من بحث کارگردان‌ها را می‌کنم چرا که خودم در این حوزه فعالیت می‌کنم. وگرنه همه جا مشکل دارد. بحث من برای کل جامعه است.

5757