گوشه‌گیری یک ابرنواختر در یک کهکشان مارپیچی
آژانس فضایی اروپا اخیرا در صفحه کاربری خود در اینستاگرام ویدیویی کوتاه از یک ابرنواختر منتشر کرده است.
به گزارش ایسنا، تلسکوپ فضایی هابل آژانس فضایی اروپا / ناسا نور کم یک ابرنواختر را در کهکشان مارپیچی"NGC 2525" که 70 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد ردیابی کرده است. ابرنواخترهایی مانند این را می‌توان به عنوان نوارهای اندازه‌گیری کیهانی استفاده کرد و این موضوع به ستاره شناسان اجازه می‌دهد فاصله آنها تا کهکشان‌ها را محاسبه کنند. هابل این تصاویر را به عنوان بخشی از یکی از تحقیقات اصلی خود به نام "اندازه‌گیری سرعت انبساط جهان" که در آن می‌تواند در رسیدن به پاسخ به سوالات اساسی در مورد ماهیت جهان به دانشمندان کمک کند، ثبت کرده است.
این ابرنواختر که به طور رسمی با نام "SN2018gv" شناخته می‌شود نخستین بار در اواسط ماه ژانویه سال 2018 مشاهده شد. هابل در فوریه 2018 به عنوان بخشی از یک برنامه تحقیقاتی، عملیات رصد روشنایی این ابرنواختر را آغاز کرد. در مرکز تصویر هابل کهکشان مارپیچی NGC 2525 است و این کهکشان در صورت فلکی کشتیدم (Puppis) در نیمکره جنوبی واقع شده است.
تصویر این ابرنواختر توسط تلسکوپ هابل با جزئیات عالی در داخل این کهکشان در قسمت سمت چپ تصویر ثبت شده است. این ابرنواختر همانند یک ستاره بسیار درخشان که در لبه خارجی یکی از بازوهای مارپیچی چرخان زیبا قرار دارد، دیده می‌شود. این ویدیو کوتاه جدید و منحصر به فرد از مجموعه تصاویر ثبت شده توسط هابل و توسط تیم هابل آژانس فضایی اروپا ایجاد شده است. این ویدیو از مشاهدات ثبت شده در فوریه 2018 تا فوریه 2019 ایجاد شده است.
پر جرم‌ترین ستاره‌های عالم، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام ابر نو اختر به پایان می‌برند. یک ابر نو اختر زمانی رخ می‌دهد که یک ستاره در حال مرگ، شروع به خاموش شدن می‌کند. آن گاه به‌طور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می‌کند و در پس خود، یک هسته کوچک نوترونی به جای می‌گذارد.
ابرنواخترها انفجارهای نیرومندی هستند که پایان زندگی یک ستاره را نشان می‌دهند. نوع ابرنواختر قابل مشاهده در این تصاویر"ابرنواختر نوع یکم ای" است که از یک کوتوله سفید در یک سیستم دوتایی ایجاد می‌شود و زمانیکه کوتوله سفید به جرم خاصی می‌رسد، هسته آن به قدری داغ می‌شود که یک فرایند سوختن کربن ایجاد می‌کند و مقادیر زیادی اکسیژن و کربن را در عرض چند ثانیه با هم ترکیب می‌کند. فرایند سوختن کربن مجموعه‌ای از واکنش‌های همجوشی هسته‌ای است که در ستاره‌های عظیم و با جرم بالا (حداقل 8 برابر جرم خورشید) اتفاق می‌افتد. انرژی آزاد شده در اثر انفجار شدید، سبب از هم گسیختگی ستاره می‌شود و طی آن مواد با سرعت شش درصد سرعت نور خارج می‌شوند و مقدار زیادی اشعه نیز ساطع می‌شود.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی‌کند. فایل آن‌را از اینجا دانلود کنید: video/mp4انتهای پیام