یادداشت | زیباترین لحظه برای بنده خدا

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، از زیباترین لحظات و حالات بنده مطیع و فرمانبر آن است که خود را زیر نظر مولای خود بداند، آن هم مولا و سروری که هیچ چیز از نگاه نافذش دور و مخفی نمی‌ماند. بنده خدا، در این حالت تمام همت خویش را به کار می‌بندد تا از مولای مهربان خویش دلبری کند.

چنین فردی هر چه در توان دارد به کار می گیرد تا آنچه مولایش از او خواسته است به زیباتریت شکل و به بهترین وجه آن را انجام دهد. لذا او تلاش می‌کند تا بدون خستگی و با اشتیاقی فراوان مولای خویش را از خودش راضی کند و می‌داند که این رضایت، با ارزش‌ترین و شیرین‌ترین اجرها را در پی خواهد داشت.

یکی از سخت‌ترین و وحشتناک‌ترین لحظات و حالات بنده نافرمان و سرکش نیز همین است که بداند و متوجه و متذکر شود که مولایش او را می‌بیند و هیچ کدام از رفتارش را چه ریز و چه درشت نمی‌تواند از او مخفی نگه دارد، مولا و سروری که می‌تواند او را به سختی و البته با رعایت عدالت او را مجازات و او را از نظر لطف خود محروم کند.

چقدر حسرت‌آور است یاد این مطلب که خدا «أبصر الناظرین» است، به راستی چقدر توانستیم با کارهای خوب و انجام دستورات و به جای آوردن شکرش به شیرینی و حلاوت نگاه و لطفش برسیم؟ ما با غفلت و سستی خود را دچار گرفتاری و تلخی و چه کنم چه کنم انداختیم. پس با خوف و رجایی که شایسته مؤمن است از خدا بخواهیم که ما را از چنین حسرتی برهاند. اینک فرصت بیداری است؛ فرصت بیداری دل و توجه مولا.

بار دیگر دعای روز چهارم ماه رمضان را می‌خوانیم:

«اللهم قونی فیه علی اقام أمرک واذقنی فیه حلاو ذکرک وأوزعنی فیه لأداء شکرک بکرمک واحفظنی فیه بحفظک وسترک یا أبصر الناظرین؛ خداوندا در این روز مرا برای انجام دستوراتت قدرت بده و شیرینی یاد خویش را به من بچشان، پروردگارا، به کرمت در این روز دلم را برای بجا آوردن سپاس نعمت‌هایت مشتاق کن و مرا در این روز در پناه خویش (از گناه و خطرها) محافظت فرما، ای بهترین بینندهی حال بندگان.

*حجت‌الاسلام صادقی علویجه استاد حوزه و دانشگاه

انتهای پیام /