یک جام و هزار سودا، جوکر: بیخیال یا بی‌نزاکت!/ یوکیچ جایزه با ارزش ترین بازیکن فینال NBA را گم کرد!
پس از پایان آخرین بازی فینال NBA در سال 2023 که با قهرمانی معدنچی‌های دنور به پایان رسید، نیکولا یوکیچ بدون در دست داشتن جایزه‌اش در کنفرانس خبری حاضر شد.
یوکیچ در جواب خبرنگاران بهت زده که سراغ جام را از او می‌گرفتند پاسخ داد: «راستش را بخواهید نمی دانم، من بعد از جشن جایزه را در اتاق مسئول تجهیزات گذاشتم و وقتی برگشتم دیدم که آنجا نیست.»
جایزه ی بهترین بازیکن فینال NBA در سال 1969 پایه گذاری و به نام بیل راسل فقید نام گذاری شد. این جایزه هر فصل و با نظر 11 نفر از هیئت رسانه به بازیکنی که مستحق این عنوان باشد اهدا می شود.
نیکولا یوکیچ در این فصل آمارهای خیره کننده ای از جمله میانگین 30 امتیاز در هر مسابقه فینال یا ثبت رکورد افسانه‌ای 30 امتیاز، 20 ریباند، 10 پاس گل را بعنوان اولین نفر در تاریخ مسابقات حذفی به ثبت رساند که باعث شد تا همگان از او بعنوان یک فوق ستاره یاد کنند.
اما به نظر می‌رسد که این ستاره‌ی صرب به اندازه‌ی بازیکنان فصل‌های پیش که با چشمانی پر از اشک به استقبال این جایزه می‌رفتند، مشتاق نیست!
بسیاری در رسانه این حرکت را بی احترامی تلقی کرده و بر این باورند که شوخی و حواس پرتی با جامی که نام اسطوره ای همچون بیل راسل بر آن حک شده باشد جایز نیست. مطبوعات چنین حرکتی از قهرمان صرب را حرمت شکنی و بی احترامی به تاریخ بسکتبال و نام بیل راسل دانسته و به شدت مورد انتقاد قرار داده اند.
سمت دیگری از رسانه اما بر این باورند که این موضوع اتفاقی ساده و بی معنی بر پایه حواس پرتی و یا فراموشی است و نیازی به بزرگ نمایی ندارد. برخی فکر می‌کنند که این جایزه در نهایت متعلق به اوست و یوکیچ میتواند هر طور که بخواهد با آن رفتار کند.
حال مسئله این است: حواس پرتی یا بی نزاکتی؟! تابو شکنی یا بی احترامی؟ سهل‌انگاری یا اولویت بندی؟!
به نظر می‌رسد که قضاوت و داوری بی‌رحمانه برای رسانه‌ها به یک تفریح تبدیل شده و اخبار تنها جنبه‌ی سرگرمی دارند. صدها اکانت توییتری که امروز یوکیچ را به حکم بی نزاکتی به صلیب می کشند، فردا او را بر تخت پادشاهی می‌نشانند و روز بعد به زمین می زنند. یوکیچ در پایان نشست خبری و در جواب سیل انتقادات گفت: «بسکتبال مهمترین اتفاق در زندگی من نیست، کار من اینجا تمام شده است. اسب های من یکشنبه مسابقه دارند و من دوست دارم هرچه زودتر به صربستان برگردم تا در کنار آنها باشم. امیدوارم وقتی به خانه برمی گردیم جایزه هم آنجا به دستم برسد.»
گزارش: فرامرز متقی
