2 دستورکار مهم پیش روی مسعود پزشکیان

مدت زمان زیادی از برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری کشورمان و انتخاب مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور منتخب ایران نمی گذرد. قرار است در روزهای آتی شاهد برگزاری مراسم تنفیذو تحلیف و در نهایت آغاز به کار رسمی دولتِ نهمین رئیس جمهور ایران باشیم. با این حال، برخی ناظران و تحلیلگران به طور خاص این سوال را مطرح می کنند که عمده اولویت ها و ترجیحات مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور جدید ایران بایستی چه باشد؟

البته که در این رابطه دیدگاه ها و نظرات مختلفی نیز مطرح می شود. پزشکیان در دوران رقابت های انتخاباتی چهره ای خاص و توام با رویکردهایی مشخص از خود نشان داد و بدون تردید با آغاز به کارِ دولت وی، هم افکار عمومی و هم نخبگان و تحلیلگران، با دقت به رصد فعالیت های دولتش خواهند پرداخت. با این همه، در سطحی کلان به نظر می رسد که دولت پزشکیان بایستی به دو مساله مهم و محوری معطوف باشد.

اولا، همانگونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی به تازگی فرمودند، فصل رقابت تمام شده و اکنون آغاز رفاقت ها و همکاریها برای پیشرفت و آبادانی ایران است. از این رو، توجه هم منتقدان پزشکیان و هم خودِ وی و تیم همراهش، بایستی معطوف به عمران و آبادانی ایران باشند و درگیریهای سیاسی و جناحی کنار گذاشته شود. البته مسعود پزشکیان خود نیز در جریان مناظرات انتخاباتی در چندین نوبت اشاره کرد که بایستی درگیریها و منازعات سیاسی غیرمتعارف داخلی پایان یابد.

از این رو، اکنون که وی در کرسی ریاست جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته، بایستی این موضوع را به عینه و به صورت عملیاتی نشان دهد. در حقیقت هم خودِ پزشکیان و هم اعضای دولت او بایستی در این زمینه تمام همت خود را مصروف دارند.

دوم اینکه مسعود پزشکیان در جریان رقابت های انتخاباتی تاکید کرد که به مردم دروغ نمی گوید و در عین حال نکاتی را نیز وعده داد که عملیاتی خواهد کرد. او برخی از وعده ها و نکات مطلوب خود را نیز مزین به ذکر آیاتی از قران کریم و فرازهایی از نهج البلاغه کرد. از این رو، انتظار می رود که او با تمام قوا پاسدارِ آنچه که گفته، باشد. تردیدی نیست که عدم عمل کردن به وعده ها تا حد زیادی سبب خواهد شد تا سرمایه اجتماعی جریان حکمرانی در کشورمان تضعیف شود.

باید توجه داشته باشیم که کشورمان هم در عرصه داخلی و هم بین المللی، با شرایط خاص و ویژه ای مواجه است و تمامی تلاش ها باید متوجهِ هم افزایی و تقویت قدرت و ظرفیت های کشور باشند. هر اقدامی خلاف این رویکرد می تواند برای ایران هزینه زا باشد و ناامیدی مردم را به همراه داشته باشد. مسائلی که همگان و به ویژه نخبگان و خواص باید بیش از همه مراقب آن ها باشند.