آزادمیلانی: بازیگری در تئاتر را قربانی سینما نمی‌کنم
بازیگر نمایش «برلین 10:10» گفت: من بازیگر تئاتر هستم و به این حرفه بی نهایت علاقه دارم، طبیعتا از بازیگری سینما هم استقبال می کنم اما اینطور نیست که تئاتر را قربانی سینما کنم، گاها پیش می آید که یک بازیگر از تئاتر به عنوان پلی برای رسیدن به سینما استفاده می کند اما برای من تئاتر یک مدیوم بزرگ و کامل است.
سارینا آزاد میلانی در گفت‌وگو با میزان، پیرامون فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: تابستان اجرای بین الملی دو نمایش «هولودومور»، «آشویتس زنان» را پشت سر گذاشتم و این روزها در عمارت نوفل لوشاتو مشغول بازی در نمایش «کباب» به کارگردانی رها حاجی زینل هستم.
وی درباره نقش خود در این نمایش اظهار کرد: در این نمایش نقش انیس دختر خانواده‌ای تعزیه خوان را بازی می‌کنم؛ این نقش نسبت به تمامی آثاری که در آنها بازی داشتم متفاوت است، در این اثر کاراکتر کمی کندذهن است و همین باعث شده تا چالش بزرگی پیش رویم باشد. خوشخبتانه با وجود گذشت هفت شب از اجرا مخاطبان استقبال خوبی از نمایش کرده اند و اکثریت شبها با تمامی ظرفیت میزبان آنها بودیم.
بازیگر نمایش «کباب» در همین رابطه ادامه داد: البته به دلیل ادامه شیوع بیماری کرونا با وجود اینکه اجازه فروش صد در صد ظرفیت سالن را داشتیم اما گروه با همکاری عمارت نوفل لوشاتو تصمیم گرفت که جهت آرامش خاطر مخاطبان همچنان با نیمی از ظرفیت سالن میزبان مخاطبان باشد.
- بیشتر بخوانید:
- برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید
وی درباره مضمون نمایش «کباب» اضافه کرد: نمایش کباب اثری تاریخی با محوریت تعزیه است، اثری که در آن یک خانواده تعزیه خوان درست یک هفته پیش از شروع ماه محرم با چالشی بزرگ روبرو می شوند، کباب نگاه متفاوتی به تعزیه داشته و به نوعی این نوع از آیین را در درونمایه داستان برده و به همین دلیل مخاطب علاوه بر آشنایی بهتر با تعزیه به درام هم جذب می شود.
بازیگر نمایش «هولودومور» درباره آینده کاری خود در بازیگری اظهار کرد: من بازیگر تئاتر هستم و به این حرفه بی نهایت علاقه دارم، طبیعتا از بازیگری سینما هم استقبال می کنم اما اینطور نیست که تئاتر را قربانی سینما کنم، گاها پیش می آید که یک بازیگر از تئاتر به عنوان پلی برای رسیدن به سینما استفاده می کند اما برای من تئاتر یک مدیوم بزرگ و کامل است.
وی تئاتر را هنری ناب خواند و ادامه داد: بازیگری در تئاتر و روبرو شدن با مخاطب یک لذت بی حد و مرز است، اینکه هر شب مخاطبان را حس کنی و از سویی تئاتر هنری است که هر لحظه و با هر اجرا تغییر می کند، هیچوقت یک اجرا شبیه اجرای قبل نمی شود و طبعا در کنار آن هیچوقت بازیگر به تکرار نمی رسد. البته به تکرار نرسیدن طی شب های یک اجرا کار سختی است که به تمرین و تجربه نیاز دارد.
بازیگر نمایش «برلین 10:10» در همین راستا افزود: سال آینده طبیعتا باز هم در تئاتر حضور دارم و قصد دارم با تمرین و ممارست پیشرفت بهتری داشته باشم، البته امسال دو نمایش را برای حضور در فجر ارسال کرده ایم و اگر اتفاقی نیفتد احتمالا با یکی از آنها در جشنواره تئاتر فجر حضور خواهم داشت.
آزادمیلانی درباره احتمال دریافت تندیس جشنواره تئاتر فجر خاطرنشان کرد: طبیعتا جایزه گرفتن برای هر بازیگری مهم است، همین طور که گروه ما امسال در اجرای بین المللی جوایزی را از آن خود کرد اگر من در جشنواره تئاتر فجر نامزد شده و یا جایزه بگیرم خیلی خوشحال می شوم، اما اگر هم جایزه نگیریم چیزی را برایم تغییر نمی دهد زیرا تمام فکر من ادامه این راه سخت و طولانی است. به نظر من بازیگری همان اصطلاح معروف از مسیر لذت بردن است و نباید همه چیز را به دلیل یک هدف نهایی فدا کرد.