آشتی مخاطبان غیرحرفهای با سینمای مستند / ترجیح اکران «علی مسیو» در ایام محرم
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مسعود میر، روزنامهنگار و مستندساز، درباره آخرین وضعیت اکران مستند «علی مسیو» که روایتی درباره یکی از چهرههای شاخص جنبش مشروطیت است، گفت: این مستند تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است و پخش آن نیز مسلما برعهده این مرکز است و در حال رایزنی با گروه سینمایی «هنر و تجربه» هستیم تا مستند در این گروه اکران بگیرد. او ادامه داد:...
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مسعود میر، روزنامهنگار و مستندساز، درباره آخرین وضعیت اکران مستند «علی مسیو» که روایتی درباره یکی از چهرههای شاخص جنبش مشروطیت است، گفت: این مستند تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است و پخش آن نیز مسلما برعهده این مرکز است و در حال رایزنی با گروه سینمایی «هنر و تجربه» هستیم تا مستند در این گروه اکران بگیرد. او ادامه داد: ترجیح ما این است که مستند در ایام ماه محرم اکران شود. زیرا در این اثر بخشهایی وجود دارد که فرزندان علی مسیو اعدام میشوند و در این فصل تاریخی گریزی به فضای عاشورای شهر تبریز در آن زمان زده میشود. یعنی «علی مسیو» میتواند متناسب با حال و هوای محرم باشد. میر گفت: جدا از اکران فیلم در گروه سینمایی «هنر و تجربه» که اولویت ما برای اکران اثر است، 3 درخواست دانشگاهی برای اکران مستند داریم. ضمن این که قرار است «علی مسیو» در خانه اردیبهشت نیز اکرانی داشته باشد. او درباره مخاطبان آثار مستند گفت: اینکه بگوییم مخاطب آثار مستند مخاطبی خاص است دیدگاهی قدیمی به حساب میآید که نمایش آثار را محدود میکند. من فکر میکنم بعد از اکران مستند «در جستوجوی فریده» به کارگردانی آزاده موسوی و کوروش عطایی مخاطبان عام نیز با سینمای مستند آشتی کردند و امروز دیگر مخاطب غیرحرفهای نیز به تماشای آثار مستند مینشیند. گروه «هنر و تجربه» که فیلمهای مستند را برای مخاطب کلاسه بندی میکند یا ماجرای اکران آنلاین از پلتفرمهایی مثل هاشور همه فضا را برای دعوت مخاطب به تماشای مستند باز کرده است. این مستندساز درباره بسترهای تبلیغاتی آثار مستند برای جذب مخاطب به این گونه سینمایی ادامه داد: بهنظر من بسترهای قبلی و قدیمیتر تبلیغاتی مثل فضای رسانهای و خبری نباید در معرض فراموشی قرار بگیرد. اما در کنار این شکل از اطلاعرسانی، تبلیغات در فضایی مثل اینستاگرام یا بسترهایی که جذابیتهای بصری بیشتری دارند نیز میتواند کمککننده باشد. یا برای مثال میتوان بستههای تبلیغاتی کمحجم برای تبلیغ آثار در نظر گرفت مثل این که با اسکن یک کیو - آر کد، مخاطب بتواند به اطلاعاتی درباره فیلم دسترسی داشته باشد. کد را هم میتوان در مراکز فرهنگی یا آموزشی مرتبط با سینما مثل دانشگاهها یا کتابفروشیها قرار داد. او درباره جایگاه اکران آثار مستند در تلویزیون گفت: ذاتا با ایده این که بستر مناسب برای اکران آثار مستند تلویزیون است مخالف نیستم. این ایده درست است، اما در حال حاضر دچار غلظت زیادی از فضای سیاسی در عرصه رسانه ملی هستیم. درنتیجه این فضا هم مستندسازان بسیاری از ارسال آثار خود به تلویزیون خودداری میکنند و هم بسیاری از مخاطبان اعتماد خود را برای تماشای مستندهایی که در تلویزیون اکران میشوند از دست میدهند. اما در این نکته که تلویزیون در ذات بستری مناسب برای اکران آثار مستند است شکی وجود ندارد. میر ادامه داد: برای مثال آثاری که در بخش اصلی جشنواره «سینماحقیقت» اکران گرفتهاند، مستندهایی هستند مه از نظر کیفی و فنی استانداردهای لازم را دارند. ضمن این که تمامی این آثار از وزارت ارشاد نیز موفق به اخذ مجوز پخش شدهاند. اما حتی بسیاری از همین آثار نیز در تلویزیون اجازه پخش نمیگیرند. یعنی خود تلویزیون هم در بعضی از موارد کملطفی میکند. او درپایان درباره تازهترین فعالیتهای خود گفت: در حال پژوهش درباره ایده یک مستند تاریخی و یک مستند سبک زندگی هستم.