آیا المپیک توکیو به گردهم آمدن جهانیان کمک خواهد کرد؟

به نقل از ویفروم، 125 سال پس از برگزاری اولین بازی‌های المپیک مدرن در آتن، قرار است این بازی در این هفته و بدون تماشاگر در توکیو آغاز شود. بیماری همه‌گیر کووید - 19 باعث گمانه‌زنی‌های بسیاری درباه ادامه بازی‌های به تعویق‌افتاده شده است زیرا کشور میزبان در شرایط اضطراری قرار دارد و با افزایش موارد ابتلا نسبت به 6 ماه اخیر مواجه شده است و تنها یک سوم جمعیت آن واکسینه شده‌اند.

ورزش به‌گونه‌ای منحصربه‌فرد می‌تواند محرکی برای تغییرات فراگیر باشد. بسیاری از لیگ‌ها و بازیکنان ورزشی در سراسر جهان تلاش کرده‌اند تا از ورزش به‌عنوان سکویی برای سرعت‌بخشیدن به ایجاد انسجام اجتماعی و از بین‌بردن اختلافات بر اساس نژاد، جنسیت، توانایی و سایر عوامل هویتی استفاده کنند. در گذشته نمونه‌های قبلی بزرگترین رویداد ورزشی جهان، بسیاری از اقدامات وحدت را جشن گرفته‌اند، برای مثال دو کره با یک پرچم واحد در بازی‌های المپیک زمستانی 2018 پیونگ چانگ شرکت کردند، اما آیا شرایط فعلی فرصتی جدید را برای جهان فراهم خواهد کرد؟

بیش از 11 هزار ورزشکار در دهکده المپیک، جایی که اولین موارد بیماری کووید - 19 گزارش شده بود، اسکان یافتند اما اجرای اقدامات ایمنی موثر در چنین مقیاس وسیعی می‌تواند تا جایی موفق باشد که ورزشکاران سراسر دنیا با سطوح مختلف واکسیناسیون گردهم آیند.

رویدادهای ورزشی اخیر، مانند جام ملت‌های اروپا 2020 و ویمبلدون، استادیوم‌هایی را با حداکثر 60 هزار تماشاگر گردهم آورد اما بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی در سراسر اروپا با افزایش موارد ابتلا به بیماری کووید -19 مواجه شد و عدم حضور شرکت تماشاگران در بازی‌های المپیک به‌عنوان تصمیم مناسبی برای به حداقل‌رساندن عفونت‌ها بود، ادامه بازی در پشت درهای بسته ممکن است مانع از قدرت ورزش برای گردهم‌آوردن جوامع و از بین‌بردن اختلافات در جامعه شود.

در قانون 50 منشور المپیک (IOC) آمده است، هیچ نوع تظاهرات یا تبلیغات سیاسی، مذهبی یا نژادی در هیچ مکان المپیک مجاز نیست. با این حال، IOC پس از انتقاد از گروه‌های ورزشکار به آنان اجازه اعتراض قبل از مسابقه اما نه روی سکوی مدال را داده است. در حالی که قانون 50 برای چندین دهه مورد مناقشه بود، این اصلاحیه نتیجه توصیه‌های کمیته المپیک و پارالمپیک ایالات‌متحده (USOPC) برای پایان‌دادن به منع تظاهرات مسالمت‌آمیز پس از یک سری فعالیت‌های ورزشی در مورد (Black Lives Matter) اهمیت زندگی سیاه‌پوستان است.

ورزش می‌تواند وسیله‌ای برای کاهش موانع باشد اما حساسیت‌های سیاسی و فرهنگی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد و قوانینی لازم است تا برای تکرار مجدد، بتوانند مسائل را کنترل کنند. مقررات مربوط به برابری جنسیتی نیز تکامل یافته است اما همچنان برای ایجاد یک بازی مساوی برای همه با نظارت جدی روبرو است.

آینده روشن ورزش

انتظار می‌رود با توجه به روحیه واقعی ورزش، المپیک توکیو روحیه ما را در میان همه‌گیری افزایش دهد و جهان را برای یک هدف مشترک دور هم جمع کند. ورزشکاران و تیم‌های منصرف‌نشده از این پلت‌فرم، برای نشان‌دادن همبستگی در برابر نژادپرستی و نابرابری استفاده خواهند کرد. جامعه جهانی ورزش باید ساختارها و قواعد نهادی را که انواع مختلف نابرابری را به دلیل نژاد، قومیت، جنسیت، مذهب، توانایی، جنسیت و سایر گروه‌های هویتی تبعیض‌آمیزی وجود دارد، درهم شکند.

ورزشکاران، نهادهای نظارتی و نهادهای استاندارد بین‌الملل، دولت‌ها و سایر سازمان‌های تاثیرگذار در اکوسیستم ورزشی باید به‌طور مشترک چارچوب‌ها و ساختارهای حاکمیتی مناسب را برای ورزش تعریف کنند تا موانع موجود در جامعه را به‌طور کامل از بین ببرند.

فعالیت اجتماعی بازیکنان، هواداران و کل اکوسیستم ورزشی سال گذشته که الهام گرفته از بررسی قوانین و شیوه‌های باستانی بود و به پیشرفت صدای گروه‌های کم نماینده کمک کرده است، قابل توجه بود. قوانینی که بر ورزش حاکم است باید سازگار باشد تا افراد و جوامع را قادر به پذیرش تغییرات فراگیر کند. در حالی که پیشرفت حاصل شده است اما هنوز کارهای زیادی برای مبارزه با تنوع، عدالت و گنجاندن در ورزش وجود دارد.

انتهای پیام