آیا ایستگاه‌های سنجش صوت نشاندهنده میزان آلودگی صوتی تهران است؟
کارشناس صوت شرکت کنترل کیفیت هوای تهران با اشاره به اینکه نحوه تفسیرها از ایستگاه‌های سنجش صوت اشتباه است، گفت: درست است که وضعیت کلی آلودگی صوتی شهر تهران فراتر از حد استاندارد است اما نمی‌توان بر اساس نتایج ایستگاه‌های سنجش صوت وضعیت کل شهر تهران را قضاوت کرد.
الهام کریمی در گفت‌وگو با ایسنا افزود: ممکن است با فاصله گرفتن از منبع صدا میزان آن کم شود یعنی اگر خانه کسی کنار معبر اصلی مانند بزرگراه باشد میزان صدا زیاد است و هر چه خانه کسی از بزرگراه‌ها دورتر باشد میزان صدا کمتر می‌شود.
وی با اشاره به اینکه اکثر دستگاه‌های سنجش صوت پایتخت در نزدیکی بزرگراه‌ها نصب شده‌اند، گفت: شاخص آلودگی صوتی بزرگراه‌های شهر تهران حدود 70 تا 80 دسی‌بل است و با توجه به اینکه 70 درصد کاربری‌های مجاور بزرگراه‌ها اکنون مسکونی است این میزان آلودگی صدا فراتر از حد استاندارد است.
این کارشناس صوت شرکت کنترل کیفیت هوای تهران افزود: اگر یک ایستگاه سنجش صوت در یک منطقه شرایط «آزاردهنده» یا «خطرناک» را نشان دهد، به معنی آلودگی صوتی در تمام آن منطقه نیست و چنین تفسیری نادرست است چراکه آلودگی صوتی، محلی است و یک دستگاه میزان صدا را در نقطه‌ای که قرار دارد، نشان می‌دهد.
وی ادامه داد: بیشتر دستگاه‌های سنجش صوت را نزدیک بزرگراه‌ها نصب کرده‌ایم چون هدف ما مقایسه نتایج با مدل‌سازی آلودگی صدا و به دست آوردن یک دید کلی از وضعیت شهر تهران است بنابراین لازم است ایستگاه‌های سنجش صوت در نزدیکی بزرگراه‌ها قرار گیرند.
این کارشناس صوت شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره راهکارهایی که می‌تواند بر کاهش آلودگی صوتی در بزرگراه‌ها مؤثر باشد، گفت: یکی از راهکارها پیشگیری است یعنی اگر قرار باشد ساخت و سازی انجام شود بین منطقه مسکونی و بزرگراه فاصله مناسبی در نظر گرفته شود همچنین در آن فاصله می‌توان از پوشش گیاهی برای کاهش صدا استفاده کرد.
کریمی تأکید کرد: عمده‌ترین راهکار ما برای کاهش آلودگی صوتی اجرای «مبحث 18 مقررات ملی ساختمان ایران» است. این مبحث شامل استفاده از پنجره‌های چند جداره استاندارد، استفاده از جاذب‌های صوت در دیوارهای داخلی و رونمای ساختمان و جانمایی اتاق‌ها به شکلی است که اتاق‌هایی مانند اتاق‌های خواب و مطالعه که نیاز به سکوت بیشتری دارند، در طرف معبر با تردد بالاتر قرار نگیرند و در سمت معابر کم ترددتر مانند کوچه باشند تا صدای کمتری را دریافت کنند.
وی ادامه داد: راه‌حل‌های دیگری نیز وجود دارد مانند استفاده از دیوار صوتی، پوشش گیاهی، آسفالت متخلخل، رعایت حریم صوتی، محدودیت سرعت داخل بزرگراه‌ها و... که می‌توانند بر کاهش صدا مؤثر باشند. استفاده از خودروها و موتورسیکلت‌های برقی و هیدرولیک که از فناوری بالاتری برخوردارند نیز می‌تواند کمک کند.
کریمی در پایان درباره تأثیرات شاخص‌های بالای صوتی بر انسان‌ها گفت: شاخص صوتی «آزاردهنده» باعث بروز ناراحتی‌های عصبی، خشم، بی‌خوابی و عدم تمرکز می‌شود. این شاخص در حدی بالاتر یعنی شرایط «خطرناک» در مواجهه طولانی مدت باعث بروز آسیب‌های جسمی مانند فشارخون، ناراحتی‌های قلبی و اختلال در شنوایی نیز می‌شود.
طبق بررسی‌های ایسنا طی بررسی‌های انجام شده از 14 بهمن تا 18 بهمن از 33 ایستگاه ثابت سنجش صوت شهر تهران 3 تا 4 ایستگاه روزانه شرایط سالم، 3 تا 5 ایستگاه شرایط نامناسب برای کودکان و بیماران، 11 تا12 ایستگاه شرایط آزاردهنده و 13 تا 15 ایستگاه شرایط خطرناک را نشان می‌داد.
آلودگی صوتی در حدود 13 ایستگاه به‌صورت ثابت در وضعیت خطرناک قرار داشت که می‌توان به ایستگاه‌های حکیم، همت، شهید گمنام، میدان نماز، میدان خراسان، نواب صفوی، میدان‌الغدیر، نیرو هوایی، منطقه 18، بعثت، آذری و بزرگراه افسریه اشاره کرد همچنین آلودگی صوتی حدود 11 ایستگاه به‌صورت ثابت در وضعیت آزاردهنده قرار داشت که می‌توان از بین آن‌ها ایستگاه‌های شهران، میدان تهرانسر، میرداماد، میدان بهاران، هلال احمر، مترو، ستاد بحران 12، آریاشهر و تجریش نام برد.
ایستگاه‌های منطقه 21، منطقه 22 و میدان المپیک ایستگاه‌هایی که در بخش غربی شهر تهران مستقر هستند در اکثر روزهای هفته در وضعیت نامناسب برای کودکان و بیماران بودند. ایستگاه‌های گلبرگ، محلاتی و اقدسیه در اکثر روزهای هفته در وضعیت مناسب (سالم) بودند.
بر اساس اطلاعات شرکت کنترل کیفیت هوای تهران شاخص آلودگی صوت به چهار دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شود. بر اساس این تقسیم‌بندی شاخص کمتر از 60 دسی‌بل شرایط مناسب (سالم)، بین 60 تا 65 دسی‌بل شرایط نامناسب برای کودکان و بیماران، بین 65 تا 70 دسی‌بل شرایط آزاردهنده و بیشتر از 70 دسی‌بل شرایط خطرناک است. انتهای پیام