ابوالحسن خوشرو آوازی سرکش و عصیانگر داشت

به گزارش ایسنا، در یادداشت تسلیت علی‌اکبر شکارچی - نوازنده کمانچه - آمده است:

«مردم هنرپرور، اهالی موسیقی ایران و مازندران، بسیار متأسفم که با اندوهی گران و چشمانی گریان خبر درگذشت دوست خوش‌خوان، خوش‌نواز، و موسیقیدان کم‌نظیر مازندرانی ابوالحسن خوشرو را به شما و خانواده گرامی‌اش تسلیت می‌گویم. این خواننده برجسته چهاردهم دی‌ماه 1325 در روستای ساروکلای مازندران چشم به جهان گشود و دهم اسفند 1398 پس از تحمل دلیرانه بیماری سرطان چشم بر جهان فرو بست. درود بر همسر گرامی و خانواده عزیزش که او را پروراندند و در شرایط سخت بیماری مانند چشمان خود از او مراقبت کردند. ابوالحسن در خانواده‌ای هنرمند با موسیقی آمیخته شد، نی‌نوازی «لله‌وا» را سینه‌به‌سینه از پدرش ابوطالب آموخت و در جوانی از هنرستان موسیقی تهران فارغ‌التحصیل شد. او علاوه بر نی‌نوازی با خوانش ترانه‌های مازندرانی با صدای جادویی و سحرآمیز خود به خواننده‌ای صاحب سبک و منحصربه‌فرد بدل گردید. بخت یار من بود که حدود سی سال پیش در آلبوم «موسیقی مازندرانی» تنظیم محمدرضا درویشی با این پدیده و نابغه دوران آشنا شوم و با کمانچه، آواز امیری او را جواب دهم. هنوز صدای پرطنین و پرتحریر او در گوشم می‌پیچد، حقیقتا تا آن‌زمان نه در سرزمین خود یعنی لرستان و نه در هیچ‌جای دیگر چنین صدا و آوازی سرکش و عصیانگر را نشنیده بودم. آوازی که فریادگر تاریخ مازندران و پیام‌رس غم و اندوه و شادمانی مردم آن دیار بود. صدایی که هر کس برای اولین‌بار می‌شنید، انگار به بهشتی از شعر و موسیقی و بیانی پراحساس وارد می‌شد. بسیار شگفت‌انگیز و پر رمز و راز مانند دریای خزر و پیچیدگی و سربلندی سروهای جنگل مازندران. من به رسم مازندرانی‌ها او را عمو می‌نامیدم. ارتباط ما با دوست مشترکمان زنده‌یاد احمد محسن‌پور موجب شد تا دوستی‌مان بیشتر به هم آمیخته شود. اکنون که این دو هنرمند در قید حیات نیستند می‌دانم برای دوستان مشترکمان فقدان این دو عزیز چه غم بزرگیست بر دل آنان و اهالی موسیقی مازندران. آثار فراوان به‌جامانده از ابوالحسن در کنسرت‌های داخل و خارج و آلبوم‌های گوناگون بزرگ‌ترین منبع آموزش به‌شمار می‌رود. اطمینان دارم خداوندگار موسیقی جان آواز و اندیشه موسیقی او را بر جان نسل‌های این دوران و نسل‌های آینده جاری خواهد کرد. حدود دو ماه پیش در رونمایی از آثار آیینی و حماسی ایشان در سالن دانشگاه آمل در وصف او سخن گفتم و ساز و آوازی به افتخارش اجرا کردم. آن‌شب آخرین دیدارمان بود، او را برای بار آخر دیدم و بوسیدم و گریان از یکدیگر جدا شدیم. بدرود ای قرقاول بلندپرواز و رنگین‌نوا بدرود ای شهره به آفاق و بی‌ادعا بدرود ای صبور و عاشق و مهربان علی‌اکبر شکارچی، لواسان، دهم اسفند 1398»

ابوالحسن خوشرو خنیاگر موسیقی نواحی و پیشکسوت موسیقی بومی مازندران پس از تحمل یک دوره بیماری شامگاه شنبه 10 اسفند دار فانی را وداع گفت.

انتهای پیام