اجرای موسیقی در اصفهان دشوار است / تولید آلبوم در ایران دیگر توجیه اقتصادی ندارد
یک نوازنده و آهنگساز اهل اصفهان معتقد است تمرکز امکانات و حمایت‌های فرهنگی متمرکز در تهران و نگاه‌های محدودکننده سنگین از جمله ممنوعیت حضور زنان نوازنده روی صحنه موسیقی در این استان باعث از رونق افتادن موسیقی در این شهر شده است.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سامان صادقیان، آهنگساز و نوازنده تار و سه‌تار، که در شهر اصفهان به فعالیت‌های موسیقی می‌پردازد درباره وضعیت موسیقی در این شهر به خبرآنلاین گفت: «اصفهان از دیرباز یکی از خاستگاه‌های اصلی موسیقی ایرانی بوده و بزرگان بسیاری از این شهر برخاسته‌اند. از نوازندگان ساز نی، نایب اسدالله، یاوری، نوایی تا استاد حسن کسایی و آوازخوانانی چون سیدرحیم، تاج‌اصفهانی و طاهرزاده و... در ساز تار شعبان‌خان شهناز و پسرانش حسین، علی و جلیل شهناز همه میراث‌دار مکتب موسیقایی این شهر هستند.»
وضعیت موسیقی در اصفهان؛ شهری با پیشینه‌ای غنی اما با محدودیت‌های جدی
او افزود: «با این حال، امروز اصفهان دیگر رونق گذشته را در اجرای موسیقی در مقایسه با پایتخت ندارد. دو عامل در این مسئله تأثیرگذار است. نخست تمرکز امکانات و حمایت‌های فرهنگی متمرکز در تهران و دوم برخی نگاه‌های محدود کننده سنگین در اصفهان که بر فعالیت‌های فرهنگی و هنری تأثیر گذاشته است.»
صادقیان تأکید کرد: «برگزاری کنسرت در اصفهان بسیار دشوار شده است. هزینه سالن‌ها بالاست، سخت‌گیری‌های اداری زیاد است و هنرمندان همواره نگران لغو یا پلمب اجراها هستند. در حالی که در تهران اجراهای کوچک حتی بدون مجوز هم برگزار می‌شود، در اصفهان هر اقدام فرهنگی با ترس و احتیاط همراه است. این شرایط باعث شده بسیاری از هنرمندان جوان فعالیت خود را محدود به تدریس یا فعالیت در فضای مجازی کنند.»
محدودیت حضور زنان روی صحنه موسیقی در اصفهان
این آهنگساز درباره نقش بانوان در موسیقی اصفهان گفت: «در حال حاضر چند دانشگاه موسیقی در اصفهان فعال است؛ از جمله دانشگاه سپهر، دانشگاه هنر اصفهان، مرکز جامع علمی - کاربردی سیتی‌سنتر و دانشگاه عقیق در شاهین‌شهر. همچنین هنرستان موسیقی دختران و هنرستان و مدرسه راهنمایی موسیقی پسران نیز فعال هستند.»
وی افزود: «تعداد زنانی که در اصفهان موسیقی می‌آموزند بسیار زیاد است. من خودم شاگردان خانم بسیار مستعدی دارم که بعدها برای ادامه تحصیل به تهران یا شهرهای دیگر می‌روند. اما متأسفانه به دلیل محدودیت‌های اجرایی، حضورشان در صحنه کمتر دیده می‌شود.»
همکاری با مجتبی عسگری در اثری جدید
این آهنگساز درادامه به فعالیت‌های اخیر خود و انتشار یک آلبوم با خوانندگی مجتبی عسگری اشاره کرد. او درباره نحوه انتخاب اشعار این آلبوم و نگاهش به شعر در کار آهنگسازی گفت: «تلفیق شعر و موسیقی همیشه برای من در اولویت بوده است. وقتی می‌خواهم اثری بسازم، نخست به هماهنگی شعر و ملودی فکر می‌کنم. شعر باید به لحاظ معنا، وزن و فضا با موسیقی هم‌خوان باشد تا نتیجه طبیعی و اثرگذار شود.»
او افزود: «در انتخاب اشعار دقت زیادی دارم. برای مثال، گاهی سراغ شعرهای تغزلی و عاشقانه می‌روم و گاهی سروده‌هایی با مضمون اجتماعی یا حتی سیاسی را انتخاب می‌کنم. اما همیشه این دغدغه را دارم که اثر بتواند از سد ممیزی و مجوز عبور کند. در مورد شعر «مژده آزادی» از هوشنگ ابتهاج واقعاً نگران بودم که اجازه انتشار داده شود یا نه.»
صادقیان ادامه داد: «هدفم در ساخت آثار باکلام، ایجاد ترکیبی تأثیرگذار میان شعر و موسیقی است. حتی در بخش آواز هم، با خواننده اثر مشورت می‌کنم تا آن هماهنگی و انسجام نهایی شکل بگیرد و بیشتر اشعار بخش آوازی را هم خودم انتخاب می‌کنم.»
«خورشید من»؛ شعری عاشقانه و وطنی از لاهوتی
سامان صادقیان درباره‌ی نخستین قطعه آلبوم جدید خود با نام «خورشید من» گفت: «شعر این قطعه از ابوالقاسم لاهوتی است. براساس گفته نزدیکان لاهوتی، او این شعر را در غربت سروده و منظورش از «خورشید» در واقع وطن بوده است. به همین دلیل شعر هم جنبه عاشقانه دارد و هم حس وطن‌دوستی را منتقل می‌کند.»
او درباره همکاری خود با مجتبی عسگری توضیح داد: «آشنایی من و مجتبی به حدود پانزده یا شانزده سال پیش بازمی‌گردد. آن زمان گروهی به نام «خزان» تشکیل دادیم و نخستین کنسرت خود را با خوانندگی او برگزار کردیم. همان اجرا بعدها تبدیل به آلبوم «سرو خرامان» شد.»
او افزود: «یکی از قطعات موفق آن آلبوم، «ساز و آواز ارغوان» بر شعر هوشنگ ابتهاج بود که بازتاب گسترده‌ای داشت و حتی خود زنده‌یاد ابتهاج نیز از آن ابراز رضایت کرده بود. پس از آن، کنسرت «زمزمه‌ها» را اجرا کردیم و چند قطعه تصویری از آن دوران منتشر شد.»
این نوازنده درباره روند تولید «خورشید من» گفت: «حدود چهار یا پنج سال پیش، با همکاری آقایان الله‌دادی (نوازنده نی)، هاشم‌زاده و عسگری تصمیم گرفتیم آلبومی تولید کنیم. بخشی از آن ضبط شد اما پروژه به دلایل مختلف نیمه‌کاره ماند. بعدتر با تنظیم‌های جدید و افزودن سازهایی چون عود و کمانچه بم، کار را به شکل دیگری تکمیل کردیم.»
او ادامه داد: «ضبط اثر از سه تا چهار سال پیش آغاز شد و سال گذشته بخش آواز توسط مجتبی عسگری اجرا شد. یکی از قطعات مجوز نگرفت و ناچار به تغییر آن شدیم. سرانجام آلبوم در فروردین و اردیبهشت 1404 آماده انتشار شده که به زودی در اختیار علاقمندان قرار می‌گیرد.»
تولید آلبوم در ایران دیگر توجیه اقتصادی ندارد
این آهنگساز با اشاره به دشواری‌های تولید آثار موسیقایی گفت: صادقانه بگویم، احتمالاً «خورشید من» یکی از آخرین آلبوم‌های رسمی من باشد که خودم هم بخواهم تهیه‌کننده اثر باشم. تولید آلبوم در ایران دیگر توجیه اقتصادی ندارد. هزینه‌های استودیو، مجوز، ضبط و انتشار بسیار بالاست و هیچ بازگشت مالی وجود ندارد. نبود قانون کپی‌رایت نیز موجب شده نسخه‌ها به سرعت تکثیر شوند.»
او افزود: «تنها انگیزه تولید آلبوم، عشق به موسیقی و کیفیت اثر و داشتن یک رزومه جدی هنری است. در حال حاضر به نظر می‌رسد آینده موسیقی و مخاطبانش در فضای دیجیتال و پلتفرم‌های آنلاین رقم می‌خورد. اگر هنرمند بتواند از طریق شنیده‌شدن آثارش درآمد داشته باشد، انگیزه خلق اثر نیز افزایش می‌یابد.»
او در پایان اظهار کرد: «قصد دارم در حوزه موسیقی بی‌کلام، تکنوازی و دونوازی فعالیت بیشتری داشته باشم و در فضای مجازی حضوری فعال‌تر پیدا کنم تا بتوانم ارتباط گسترده‌تری با مخاطبان برقرار کنم. امید دارم موسیقی من بتواند همسو با زمانه پیش برود.»
242243
کد خبر 2132323