احسان حدادی: عاشق مدال المپیک هستم

مهری رنجبر: احسان حدادی، این روزها دور از هیاهو در جزیره کیش تمرین می کند و تمرین. تا به قول خودش به عشقش؛ مدال المپیک برسد. حتی واریز حقوق 6 ماهه اول المپیک هم خبری نبود که پرتابگر دیسک را به وجد بیاورد. چرا که اعتراف می کند، حقوق ماهیانه 5 میلیونی به او انگیزه نمی دهد. البته اعتراضی هم ندارد.

*ظاهرا هفته پیش حقوق 6 ماهه اول المپیکی ها را واریز کرده اند، فدراسیون هم برای واریز کرده. خبر داری؟ نمی دانم، من حسابم را چک نکرده ام.

*یعنی حالا هم با شنیدن خبر واریز حقوق خوشحال نشدی؟ به نظرم باید بررسی کنند، ببینند حقوق ماهیانه 5 میلیونی به ورزشکاران المپیکی انگیزه می دهد یا نه. واقعیت قضیه اینکه به من هیچ انگیزه ای نمی دهد. چرا که با 5 میلیونی که یکسال می دهند چه کار می شود کرد؟ می شود خانه یا ماشین خرید؟ یا کارو کاسبی راه انداخت؟ اصلا کسی که سهمیه می گیرد واقعا محتاج 5 میلیون است؟

*تو نظر دیگری داری؟ من اگر باشم می گویم احسان حدادی 40 درصد شانس مدال المپیک دارد و 8 سال پیش هم مدال نقره گرفته، حقوق ماهیانه 10 میلیونی می گیرد. ولی حسن یزدانی که یک بار قهرمان المپیک شده و 80 درصد شانس مدال دارد ماهی 30 میلیون، نه 50 میلیون بگیرد که تا المپیک بشود 600 میلیون تومان تا بتواند آپارتمان بخرد. با این برنامه من ورزشکار با تجربه توقعم بالا نمی رود.

*مطمئنی آن وقت با این برنامه دلخوری پیش نمی آید؟ کار منطقی است و دلخوری پیش نمی آید. این سیستمی است که حتی در اروپا و امریکا هم اجرا می شود. هرچند در همه دنیا رسم است وقتی ورزشکار مدال المپیک می گیرد، تا 4-5 سال بعد ساپورت می شود. این کار در ورزش جا بیفتد خیلی قشنگ تر است و انگیزه بیشتری به ورزشکار می دهد تا اینکه من یکسال قبل از المپیک ماهی 5 میلیون حقوق می گیرم و با مدال المپیک همه چیز تمام می شود. من پارسال در بازیهای آسیایی چهارمین مدال طلایم را گرفتم و بعد هیچی.

*یعنی تو از طرح حقوق یکساله دلخوری؟ بحث من اعتراض نیست، می گویم حقوقی که یسکال قبل از المپیک به ورزشکار داده می شود چه دردی را دوا می کند؟ هیچ انگیزه ای نمی دهد. شاید بیشتر از آن تماس تلفنی یا سرکشی هایی که مسئولان ورزش به ورزشکاران دارند دلگرم کننده تر باشد. شاید باور نکنید همین که آقای افشارزاده هفته پیش آمد سر تمرین من خیلی برایم لذتبخش بود و انگیزه بیشتری از خبر واریز حقوق 5 میلیونی داشت.

*چه اتفاقی می افتد که دوومیدانی ایران برای المپیک 2020 تنها دو سهمیه می گیرد؟ دوومیدانی ایران شاید 10 چند دوره المپیک رفته اما تنها یک مدال گرفته و یک نفر هم فینالیست داشته است. این نشان می دهد دوومیدانی ایران از دنیا خیلی عقب است. فکر نمی کنم حالا، حالا ها مدال المپیک بگیرد. در مواد دیگر که فدراسیون اصلا کار نکرده است. با اینکه پتاسنیلش را دارد. من حتی در جاکارتا به وزیر گفتم دوومیدانی ایران می تواند 10 مدال طلا بیگرد اما 6 تا 8 سال باید کار شود، حتی شانس دو، سه مدال المپیک هم دارد. اما وقتی سلیقه ای عمل کرده ایم، عرف انجام نمی دهیم نتیجه اش خداحافظی پشت سر هم قهرمانان است. فدراسیون مدیریت درستی نداشت وگرنه چرا باید برادران صمیمی با رکورد 65 متر و 20 سانتیمتر، محمد ارزنده، کاوه موسوی و... خداحافظی کنند؟ صمیمی ها رقبای من بودند و من همیشه احساس خطر می کردم. همین حالا محسن ربانی رکورددار پرش با نیزه برگردد، طلای آسیا را می گیرد.

*همه می گویند اگر تو هم مدال المپیک نداشتی، تا به حال حذفت کرده بودند. هیچ وقت دوست نداشتم جلوی کسی باشم و همیشه سرم به کار خودم بوده. اگر هم حرفی زده ام به خاطر منافع شخصی نبوده و به خاطر دوومیدانی ایران بود. در دوومیدانی که ورزش رکوردی است اگر خوب باشی کسی نمی تواند بگوید مسابقه نمی بریم. در این مدت بودجه فدراسیون 7 میلیارد بوده که یک میلیاردش را صرف من کرده اند اما می گفتند نصف بودجه فدراسیون را به احسان داده اند، در حالی که نتیجه همان یک میلیارد هم مدال طلای آسیا بودهمه دوست دارند کنار خانواده اشان باشند، منم از خدایم بود در تهران کنار خانواده و با دوستانم باشم اما قید خوشی هایم را زدم تا در المپیک مدال بگیرم. نهایت می خواهند 400 میلیون به من بدهند که من با کارم همان را درمی آورم. من عشق مدال المپیک دارم.

254 251