ارز 4200 تومانی بد بد هم نیست، کمی خوب است!

عصر ایران؛ سروش بامداد - مجلس انقلابی به فوریت حذف ارز 4200 تومانی رأی نداد چون پی برده اند که حذف آن بار شدید تورمی دارد و جامعه تحمل ندارد و وعده افزایش یارانه 45 هزار تومانی به 110 هزار تومان هم قانع کننده نیست چرا که طی دهه گذشته مردم دریافته اند یارانه نقدی پوشش دهنده افزایش قیمت ها نیست. در پی آن گویا دولت هم کل لایحه را پس گرفته است. نه خانی آمد و نه خانی رفته!

مجلس انقلابی در حالی به فوریت حذف دلار 4200 تومانی رأی نداد که قرار بود با دولت ابراهیم رییسی کاملا هماهنگ باشد و هیچ چوبی لای چرخ آن نگذارد و از طرح های توهمی و تخیلی دست بردارد و بنشینند ببینند دولت انقلابی چه لایحه ای می آورد تا با کمک هم فلک را سقف بشکافند و طرحی نو دراندازند. البته تفسیر اصول گرایان از این سخن اختراع صد باره چرخ بوده و این که عقل ملل دیگر نمی رسد و آنان بندگان برگزیده خداوندند و با 20 درصد پشتوانه رأی می توانند از جانب تمام ملت ایران سخن بگویند. بر جهانگیری خرده می گرفتند که چرا دلار 4200 تومانی به بازار تزریق کرد و حالا یادشان افتاده که همین هم نباشد قیمت ها افسار گسیخته تر می شود و نه تضمین حفظ قیمت گندم و دارو و نه وعده افزایش یارانه به 110 هزار تومان کفایت نکرد و ترمز دولت رییسی را کشیدند. در آن سو هم قرار است هشتم آذر پای مذاکره بنشینند تا برجام را احیا کنند. همان ها که می گفتند برجام، لاشه متعفن است و 6 سال بر جواد ظریف خرده می گرفتند و متهم می کردند حالا همان برجام را معیار قرار داده اند و یکی نیست بگوید مگر نمی گفتید ارز 4200 تومانی فسادزاست؟ خوب! این گوی و این هم میدان. حذف کنید، دیگر! مگر مرد میدان و اهل کار انقلابی و قاطع و صاعقه وار نیستید؟ پس معطل چه هستید؟ کو نطق های غرای رییس مجلس انقلابی؟

مگر نمی گفتید برجام، بد است و برجام بهتر بلدید؟ پس چرا به دنبال همان برجام قبلی هستید؟ بگویید ما هم خارج می شویم و خلاص! چرا بیرون نمی آیید؟ این حرف ها برای این بود که دیگران بروند و شما بیایید؟ خوب، آمدید. اشکالی هم ندارد. قبلا نوشته بودیم صخره واقعیت ها محکم تر از آن است که می پنداشتید. به تعبیر خواجه حافظ: ای که از کوچه معشوقه ما می گذری با خبر باش که سر می شکندش دیوارش

سیاست و دیپلماسی، البته کوچه معشوقه ما نیست اما دیوار آن چنان نیست که سر بربکوبی. دیروز به خاطر ارز 4200 تومانی کوتاه آمدند و فردا بر همان برجام قبلی تأکید می کنند.

اشکالی ندارد. هر مقدار از عقلانیت و خروج از توهم و تخیل و واقع بینی خوب است. اما برای مملکت داری به جز خویشاوندسالاری و بقا به توسعه هم باید اندیشید. توسعه هم در گرو رابطه است. ایرانیان نمی خواهند منزوی باشند. ما مردمانی درون گرا و بریده از خلایق نیستیم. این همه شوق برای راه یابی به جام جهانی فوتبال فقط به خاطر علاقه به این ورزش نیست. دوست نداریم جدا بیفتیم.

آقای رییسی، دولت را سبک کنید. حقوق مدیران را کاهش دهید. نهادهای غیر ضرور را برچینید نه این که دنبال احیای نهادهایی چون جهاد سازندگی باشید تا آب بیشتری مصرف شود و دولت فربه تر شود.

دولت کم آورده. معلوم است. اگر بخواهد پول چاپ کند بار تورمی دارد. اوراق را هم مگر چه قدر می توان فروخت؟ اموال و املاک هم حدی دارد و این هم وضع نفت است. با این اوضاع مالیات بیشتر هم که نمی توان گرفت. می ماند این که دلارهای بیشتری را به ریال تبدیل کنند ولی می گویند حذف ارز 4200 به خاطر آن است که می خواهیم با فساد و رانت مقابله کنیم. با کی؟ با این داماد بازی ها؟

هزینه های دولت را کم کنید و با دیپلماسی روابط خارجی را احیا کنید تا نیاز نباشد به پاکستان نفت بدهیم تا برنج بگیریم.

اگر قرار بر افزایش یارانه است یک بار وعده های مناظره ها خصوصا آنچه را معاون اقتصادی کنونی می گفت مرور کنید و اگر شدنی نیست که نیست و نیست و نیست در زمین واقعیت قدم بگذارید!

راستی قرار بود اقتصاد دانان به صف شوند. شدند؟ یا همان چند نفر و آن جلسه کفایت می کرد؟!