از ماجرای عاشقانه جادوگر تا چیپ پسر مادریدی

سپهر ستاری: تیم ملی مراکش با پیروزی مقابل پرتغال دست به کار بزرگی زد و به اولین تیم آفریقایی تبدیل شد که پا به مرحله نیمه‌نهایی جام جهانی می‌گذارد. شیرهای اطلس برای رسیدن به این مرحله از سد تیم‌های بزرگی چون بلژیک، اسپانیا و پرتغال گذشته و امشب باید مقابل قهرمان دوره قبل یعنی فرانسه قرار بگیرند. عملکرد درخشان مراکشی‌ها در این دوره باعث شده توجهات به بازیکنان این تیم هم بیش از گذشته جلب شود.

اشرف حکیمی؛ پسر متولد اسپانیا که پنالتی زدن بلد نبود!

وقتی اشرف حکیمی با خونسردی پنالتی آخر مراکش مقابل اسپانیا را تبدیل به گل کرد، ایوان پریشیچ، هم‌تیمی سابق او در اینتر با چند ایموجی گریه زیر پست اینستاگرام او به ماجرای قبلی‌اش با کونته اشاره کرد. وقتی او در اینتر بازی می‌کرد کونته یک بار گفت:«اشرف می‌تواند ضربه ایستگاهی بزند اما پنالتی نه؛ اگر کار به ضربات پنالتی کشیده شود او آخرین بازیکنی است که پشت توپ می‌رود اما او این روزها در همه چیز مشغول پیشرفت است؛ حتی پنالتی زدن!» نتیجه این پیشرفت هم پنالتی آخر حکیمی مقابل اسپانیا بود که با یک ضربه چیپ زده شد و مراکش را به یک چهارم رساند.

حکیمی که در حال حاضر عضو تیم پاری‌سن‌ژرمن است در شهر مادرید به دنیا آمد اما ناصر لارگت، رییس اسبق فدراسیون فوتبال مراکش او را متقاعد کرد تا ملیتش را تغییر دهد. پس از آن اسپانیا تلاش زیادی برای پس گرفتن حکیمی انجام داد اما بی‌نتیجه بود و او هفته قبل با یک پنالتی چیپ سند حذف لاروخا را امضا کرد.

ارگت در گفت و گو با اتلتیک درباره حکیمی گفت:«اولین خاطره من با اشرف زمانی است که با 14 بازیکن جوان دورگه از فرانسه، بلژیک، اسپانیا، ایتالیا و هلند و 24 بازیکن جوان از مراکش یک اردوی استعدادیابی در فرانسه ترتیب دادیم. اشرف بلافاصله به خاطر سرعت و مهارت‌های فنی خودش را نشان داد. من و رابی تاکاسا، مربی استعدادیابی فدراسیون او را متقاعد کردیم که برای مراکش بازی کند. در ان زمان تنها مدافع کناری ما نبیل درار بود و من و رابی معتقد بودیم اشرف جایگزین ایده‌آلی برای او خواهد بود. درحالی که در اسپانیا بازیکن مانند او زیاد بود.

او در ادامه گفت:«مربیان تیم‌های پایه اسپانیا تلاش زیادی برای تغییر نظر او کردند ولی اشرف به قول خود عمل کرد و به بازی برای تیم جوانان مراکش ادامه داد. هروه رنار که در آن زمان سرمربی مراکش بود و از پتانسیل بالای حکیمی خبر داشت. او اولین بار در 19 سالگی از اشرف در تیم ملی بزرگسالان استفاده کرد و اکنون این مدافع در سه جام ملت‌های آفریقا و دو جام جهانی برای مراکش بازی کرده است.»

سوفیان آمرابات؛ بزرگ‌ترین سورپرایز زندگی من!

ایوان یوریچ، سرمربی قدیمی سوفیان آمرابات در هلاس ورونا زمانی او را «بزرگ‌ترین شگفتی زندگی من» خواند. وقتی تونی دامیکو، مدیر ورزشی هلاس با او قرارداد امضا کرد، یوریچ نمی‌دانست چه تصمیمی درباره خرید جدیدش بگیرد. آمرابات در ژوپیلر لیگ بلژیک هم نیمکت‌نشین بود و با این اوصاف مشخص نبود شانسی برای بازی در سری آ پیدا کند.

با این حال آمرابات یک کشف جذاب بود؛ یوریچ درباره‌اش می‌گوید:«او بازیکن فوق‌العاده باهوشی است ولی در زمان شروع این‌طور به نظر نمی‌رسید. او اصلا ایتالیایی بلد نبود. همه فکر می‌کردیم او یک هافبک فیزیکی است ولی در عوض ارزش تاکتیکی خود را هم نشان داد.»

چهار ماه پس از حضور آمرابات ایتالیا، ماک باشگاه فیورنتینا 20 میلیون یورو برای او پرداخت ولی این انتقال شکست خورد و هافبک مراکشی در فلورانس نیمکت‌نشین لوکاس توریرا شد. در تابستان وقتی انتقال قرضی توریرا تمام شد و او به لندن برگشت آمرابات از فرصت استفاده کرد و دوباره همان بازیکنی شد که یوریچ را شگفت‌زده کرده بود.

یاسین بونو؛ متولد مونترال با سگی به نام اورتگا!

گلر شماره یک مراکش مسیری طولانی برای تبدیل شدن به یک قهرمان ملی طی کرده است. او مانند دیگر بسیاری از بازیکنان مراکش یک مهاجر است اما داستانی متفاوت دارد. بونو سال 1991 در مونترال متولد شد؛ شهری که پدرش در آن یک استاد فیزیک در دانشگاه بود ولی وقتی یاسین تنها سه سال داشت با خانواده به کازابلانکا برگشت.

بونو در 20 سالگی برای وداد کازابلانکا در فینال لیگ قهرمانان آفریقا گلزنی کرد و خیلی زود راهی اتلتیکومادرید شد ولی هرگز برای تیم اصلی روخی‌بلانکوس بازی نکرد.

پس از یک دوره قرضی در ساراگوسا، بونو به صورت آزاد راهی خیرونا شد و به آن‌ها کمک کرد راهی لالیگا شود. او در جام جهانی 2018 هم عضو مراکش بود ولی مونیر محمد گلر اصلی بود.

وقتی بونو در سال 2019 به صورت قرضی راهی سویا شد ذخیره توماس واچلیک بود ولی مصدومیت دروازه‌بان اهل جمهوری چک به او شانس حضور در مراحل پایانی لیگ اروپا را داد. جایی که بونو با درخشش خود نقش موثری در قهرمانی شاگردان جولن لوپتگی داشت. بونو در فصل 2021-22 تبدیل به دروازه‌بان اصلی سویا شد و جایزه زامورا را به عنوان بهترین دروازه‌بان لالیگا دریافت کرد.

درخشش بونو باعث شد شایعاتی در خصوص حضورش در لیگ برتر انگلیس به وجود بیاید اما ممکن است او انتقالی متفاوت را ترجیح بدهد. بونو طرفدار پر و پا قرص ریورپلاته است و سگگی به نام آریل دارد که به یاد آریل اورتگا، هافبک سابق آرژانتینی انتخاب کرده است.

حکیم زیاش؛ وقتی به او عشق و اعتماد به نفس بدهید، برای شما خواهد مرد

ولید الرکراکی معتقد است راهکار تاکتیکید پیچیده‌ای برای گرفتن بهترین بازدهی از حکیم زیاش وجود ندارد. رویکرد او از وقتی سرمربی مراکش شد براساس چیز ساده‌تری بود.

الرکراکی ماه گذشته در این خصوص گفت:«خیلی‌ها می‌گویند کار کردن با حکیم دشوار است ولی من دیدگاهی متفاوت دارم. وقتی به او عشق و اعتماد به نفس بدهید، او برای شما خواهد مرد. این چیزی است که من به او می‌دهم و او به خودم برمی‌گرداند.»

عشق الرکراکی تا کنون با یک پاس گل مقابل بلژیک، یک چیپ درخشان مقابل کانادا و مجموعه‌ای از نمایش‌های فداکارانه جبران شده است. این یک تغییر قابل توجه برای زیاش است که در ماه فوریه پس از خط خوردن از لیست مراکش برای جام ملت‌های آفریقا توسط وحید حلیلهودزیچ تصمیم گرفت در 28 سالگی از تیم ملی خداحافظی کند. حلیلهودزیچ به جای اینکه عشق و حمایت خود از زیاش را نشان دهد او را متهم کرد که برای بازی‌های دوستانه مراکش خودش را به مصدومیت زده است. زیاش در مراکش پایان خوشی داشته اما بعید است این در استمفوردبریج هم نصیب او شود.

آمدن گراهام پاتر می‌توانست فرصتی برای شروعی جدید باشد، اما اکنون احساس می‌شود که هم زیاش و هم چلسی از جدایی سود خواهند برد. موفقیت‌های او با مراکش حداقل یادآور این است که وقتی واقعا احساس باارزش بودن می‌کند، چه کاری می‌تواند انجام دهد.

258 258