از کربلا تا گلزار شهدای کرمان
به گزارش مشرق، کانال بلد طیب در ایتا نوشت:
از دستان قطع شده برای زیارت حسین (ع) تا خونهای ریخته شده برای زیارت شاگرد ممتاز حسین (ع)
چنین آمده است که در دوره‌هایی از تاریخ، شرط زیارت امام حسین علیه‌السلام آن بود که زائر اجازه دهد تا یک دستش را قطع کنند؛ اما حسین (ع) چنان جاذبه‌ای داشت که برخی زائرانی که قبلا یک دستشان را در راه زیارت او تقدیم کرده بودند، برای زیارت دوم، دست دیگرشان را هم می‌دادند تا مبادا از فوز زیارت حضرتش محروم شوند!
خبر شهادت پروانه‌های مکتب سلیمانی را که شنیدم به یاد قصه عجیب جاذبه حسینی و قطع دستهای زائران او افتادم. اگر با قطع آن دستها توانستند نور حسین (ع) را خاموش کنند و حرارت شوق وصال او را در دلهای عاشقانش فرو بنشانند، با این کشتارهای کور هم خواهند توانست که پروانه‌ها را از گرد شمع وجود شاگرد ممتاز حسین (ع) دور نمایند.
اما زهی خیال باطل، به فضل الهی خواهند دید که سال بعد، جمعیت زائران این مسیر بهشتی، افزون بر امسال خواهد شد؛ که رمز این فزونیِ مستمر جمعیت، در وصل جوی خون سلیمانی به دریای خون حسین (ع) است؛ همان دریای بی‌کرانی که دائما در جوشش است؛ خونی که چون خون خدا و ثارالله است، نه تنها هیچگاه از جوشش باز نمی‌ایستد که صفت جاذبه‌ی روزافزونش را به خون آنهایی که به رنگ او دربیایند نیز منتقل می‌کند. سلیمانی رنگ حسین (ع) را به احسن وجه گرفت و لذا دیگر حتی با کشتارهای سبعانه‌تر از این هم هرگز نه نام و یاد او فراموش می‌شود و نه حرارت شوق زیارتش به سردی می‌گراید؛ چراکه هرچه به رنگ خدا درآمد آینه صفت فناناپذیری خدا خواهد شد: وَیَبقَی وَجهُ رَبِکَ ذُو الجَلَالِ وَالاِکرَام (رحمن /27).
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.