اسکوچیچ کلنگ ساخت تیم جدید را زد / تغییر تاکتیک و عبور از دوره کی‌روش
تیم ملی در دومین حضور دراگان اسکوچیچ تغییرات متعددی را تجربه کرد؛ از دعوت چهره‌های جدید تا تغییر تاکتیک تیم ملی نکات مهمی بود که سرمربی کروات در بازی با بوسنی رقم زد.
به گزارش ایسنا، تیم ملی فوتبال ایران در دومین دیدار تدارکاتی خود با سرمربیگری دراگان اسکوچیچ موفق به شکست دو بر صفر بوسنی در زمین خودش شد. در این دیدار کاوه رضایی و مهدی قایدی گلزنان ایران بودند تا تیم ملی با دست پر به تهران برگردد.
اسکوچیچ در دیدار با بوسنی تغییرات بسیاری در نحوه بازی تیمش اعمال کرده بود که در فاصله کوتاه باقی مانده تا انتخابی جام جهانی، به مرور برخی از اتفاقات این مسابقه و عملکرد ملی‌پوشان ایران می‌پردازیم.
*غیبت 9 بازیکن اصلی بوسنی
مهم‌ترین اتفاق این دیدار غیبت برخی از بازیکنان اصلی در ترکیب هر دو تیم بود. در ترکیب تیم ملی ایران بازیکنانی مانند سردار آزمون، مهدی طارمی، علیرضا بیرانوند، علیرضا جهانبخش، سامان قدوس، مهدی ترابی و... غایب بودند؛ اگر چه اسکوچیچ تقریبا به جز نوک خط حمله، در سایر خطوط از سایر بازیکنان اصلی خود بهره برد.
اما بیش‌ترین غایبان در ترکیب بوسنی بودند. در ترکیب اولیه بوسنی مقابل ایران نسبت به بازی اخیر این تیم با لهستان، فقط پیانیچ و سانیچان حضور داشتند و در نیمه دوم نیز سیمروت به جای پیانیچ وارد زمین شد تا کماکان دو بازیکن اصلی این تیم در ترکیب حضور داشته باشند. همانطور که پیش از این هم اعلام شده بود، دوژان بایوویچ به بازیکنان جوان و شاغل در لیگ بوسنی و کشورهایی مانند اسلوونی و ترکیه میدان داد تا این بازیکنان به مرور با کسب تجربه به ترکیب اصلی تیمش اضافه شوند.
* ترکیب تیم ملی در هنگام حمله
شاید روی کاغذ تیم‌ملی با ترکیب 3-4-3 به میدان رفت اما آن چه در زمین مسابقه رخ داد، دو ترکیب متفاوت در هنگام حمله و دفاع بود. تیم ملی ایران در هنگام حفظ توپ و حمله به سمت دروازه بوسنی با ترکیب 1-2-4-3 به میدان رفت که کنعانی‌زادگان، پورعلی‌گنجی و خلیل‌زاده سه مدافع تیم ملی بودند. در مقابل آن‌ها احسان حاج‌صفی و احمد نوراللهی وظیفه پخش توپ به نقاظ مختلف زمین را بر عهده داشتند.
کلیدی‌ترین بازیکنان ترکیب ایران صادق محرمی و میلاد محمدی بودند که باید به طور مرتب در هنگام حمله از سمت راست و چپ زمین به کمک وحید امیری و علی قلی‌زاده می‌رفتند و با کارهای ترکیبی و نفوذ از کناره‌ها، سعی در خلق موقعیت به به وسیله ارسال به روی دروازه یا رساندن توپ به کاوه رضایی داشتند.
مقابل این بازیکن وحید امیری و علی‌قلی زاده داشتند که به عنوان وینگر راست و چپ با فاصله اندک پشت سر کاوه رضایی بازی می‌کردند. این دو بازیکن به علت سرعت و تکنیک انفرادی بالا، در تقابل‌های تک به تک موفق‌تر از سایر بازیکنان ایران بودند و بارها توانستند با تحت فشار قرار دادن بازیکنان حریف توپ‌گیری کنند. گل نخست ایران نیز روی توپ‌گیری امیری و پاس گل این بازیکن به ثمر رسید.
کاوه رضایی هم به عنوان مهاجم هدف ایران در پستی به میدان رفت که در سال‌های گذشته در اختیار سردار آزمون بود. او به جز گلی که روی تبحر و دقت خود بالا در ضربه زنی به گل رسید. رضایی در سایر دقایق بازی نیز سعی در پخش کردن توپ به جناحین روی ارسال‌های بلند داشت و حتی روی فرصت‌طلبی خود در داخل محوطه جریمه یک موقعیت خوب به دست آورد که این فرصت از دست رفت.
*ترکیب تیم ملی در هنگام دفاع
براساس تدابیر اسکوچیچ، تیم ملی در هنگام دفاع و از دست دادن توپ، به حالت 1-2-2-5 در می‌آمد. در واقع در حضور سه مدافع مرکزی و اضافه شدن محمدی و محرمی به خط دفاعی، راه‌های دور زدن خط دفاعی و نفوذ به محوطه جریمه ایران بسته شد. به علت حضور سه مدافع بلند قامت و تجمع بازیکنان در مقابل دروازه ایران با اضافه شدن حاج‌صفی و نوراللهی، بازیکنان بوسنی راهی برای نفوذ از عمق دفاع ایران نداشتند.
اگر چه در معدود دفعات و به علت برخی اشتباهات خط دفاعی از جمله در دفع توپ و یا جا ماندن روی تقابل‌های تک به تک، موقعیت‌هایی نصفه و نیمه برای بوسنی فراهم شد؛ اشتباه خلیل‌زاده در دفع توپ، جا ماندن محرمی در چند صحنه و همینطور عبور مهاجم بوسنی از پورعلی‌گنجی در اواخر بازی و در نتیجه خطا روی این مهاجم، اشتباهاتی خط دفاعی بود.
برنامه تدافعی ایران مقابل بوسنی از مقابل محوطه جریمه رقیب اروپایی شروع می‌شد؛ جایی که کاوه رضایی، وحید امیری و علی قلی‌زاده با تحت فشار قراردادن بازیکنان خط دفاعی بوسنی سعی در بازپس‌گیری توپ و ضد حمله داشتند.
*گلزنی از طریق تحت فشار قراردادن حریف
هر دو گل ایران روی برنامه تیم ملی در تحت فشار دادن حریف از مقابل دروازه خودی شکل گرفت. در گل نخست وحید امیری در هنگام فشار ایران به دفاع بوسنی، توپ را پس گرفت و با ارسال به داخل محوطه جریمه، کاوه رضایی را در موقعیت گلزنی قرار داد.
روی گل دوم هم بازیکنان بوسنی مرتکب این اشتباه شد. دفع توپ اشتباه بازیکن بوسنی روی بازی تحت فشار تیم ملی، در مقابل محوطه 18 قدم به سعید عزت‌اللهی رسید و او با ارسال پاس بلند به پشت مدافعان، قایدی را صاحب موقعیت گلزنی کرد و دروازه بوسنی باز شد.
*انتقال توپ با حداکثر سرعت به خط حمله
تیم ملی برخلاف بوسنی که سعی در حفظ توپ و میدان و ایجاد حفره‌هایی برای ارسال پاس در طول زمین داشت، روی به بازی سریع آورده بود. از لحظه بازپس‌گیری توپ در نقاط مختلف زمین، تیم ملی سعی داشت با ارسال پاس‌های تند و تیز و استفاده از بازیکنان پرسرعت مانند محرمی، محمدی، قلی‌زاده و امیری خط دفاعی و بازیکنان بوسنی را جای بگذارد.
به جز این هم تیم ملی صاحب موقعیت‌هایی روی بازپس‌گیری توپ داشت که از در ادامه از دست رفت. این برنامه در بازی با بوسنی جوابگوی احتیاجات تیم ملی بود اما باید دید در سایر بازی‌ها و به خصوص مقابل تیم‌هایی با ساختار دفاعی سازمان یافته چطور این برنامه را پیاده خواهد کرد.
*معضلی به نام حفظ توپ و میدان
تیم ملی مقابل بوسنی کم‌تر پاس داد و مالکیت توپ کم‌تری هم داشت. این معضل در نگرش ایران در شروع مجدد بازی نمود داشت. به علت سبک بازی بوسنی و تحت فشار قراردادن خط دفاعی، عابدزاده در اکثر دقایق، بازی را با ارسال‌های بلند آغاز کرد و کم‌تر سه مدافع خط میانی حملات را از خط دفاعی شروع کردند.
این معضل قدیمی که از گذشته تا به حال، حل نشده باقی مانده، در این دیدار هم مشهود بود که علت آن را در نبود هافبک‌های بازی‌ساز می‌توان جست‌وجو کرد که در نتیجه اسکوچیچ، از بازیکنان هجومی برای دور زدن این معضل استفاده کرده است.
*بازیکنان آماده و ناآماده
بعد از شروع مسابقات باشگاهی و به جریان افتادن بازی‌ها، برخی از لژیونرها و بازیکنان به آمادگی بیش‌تری رسیده‌اند. در این دیدار میلاد محمدی از جمله بازیکنانی بود که به نسبت بازی با ازبکستان از تحرک بیش‌تری برخوردار بود و در کارهای دفاعی و تهاجمی نقش پررنگی را ایفا کرد.
صادق محرمی که انتخاب بحث‌برانگیز اسکوچیچ در این مسابقه بود، هرگز در حد و قواره رضاییان یا غفوری ظاهر نشد و در هر دو ماموریت خود در فاز تدافعی و تهاجمی چهره ناکام تیم ملی بود.
در خط علی قلی‌زاده همانند بازی با ازبکستان مهره تاثیرگذاری بود که در مواقعی تک روی این بازیکن و اجتناب از پاس دادن، بازیکنان ایران را هم کلافه کرده بود.
وحید امیری همانند بازی‌های اخیر خود در سال‌های گذشته، بسیار پرتلاش و از خودگذشته ظاهر شد و نشان داد آماده‌ترین فوتبالیست پرسپولیس و تیم ملی در ماه‌های اخیر است.
کاوه رضایی با توجه به خلق موقعیت و گلزنی در این مسابقه، نمره قابل قبولی کسب کرد و نشان داد رقیب آزمون برای تصاحب خط حمله تیم ملی است.
احسان حاج‌صفی و احمد نوراللهی با دوندگی و توپ‌گیری‌های خود در این مسابقه تقریبا کم اشتباه بودند و در نهایت سه مهره خط دفاعی و همینطور امیر عابدزاده تقریبا روی کم دردسری را پشت سر گذاشتند تا تیم ملی در این مسابقه کلین شیت کند.
تعویض‌های ایران هم عملکرد خوب و امیدوارکننده‌ای داشتند. سعید عزت‌اللهی که بعد غیبت طولانی مدت به تیم ملی برگشته بود، در اندک دقایق حضور در زمین آماده ظاهر شد و با یک پاس در عمق خوب و در سطح بالا، قایدی را در موقعیت گلزنی قرارداد. مهدی قایدی هم با گلزنی در این دیدار، می‌تواند حضور در اردوهای آتی تیم ملی را تضمین کند.
*اتفاقات ویژه
احسان حاج‌صفی که در اواسط نیمه دوم به علت مصدومیت زمین را ترک کرد، یکصد و دوازدهمین بازی خود را برای ایران انجام داد و به رکورد مهدی مهدوی‌کیا رسید. او امیدوار است با توجه به سال‌های باقی‌مانده از فوتبالش و آمادگی بدنی بالا، بتواند به رکورد جواد نکونام، رکوردار بیش‌ترین بازی ملی برای ایران دست پیدا کند.
دومین اتفاق بازی گلزنی مهدی قایدی برای تیم ملی بود. او در دومین بازی ملی و در اندک دقایق حضور در زمین، اولین گلش را زد و نوید ظهور یک هافبک هجومی و مهاجم جدید در تیم ملی را داد که استمرار این روند، بستگی به تلاش و آمادگی او در آینده دارد.
انتهای پیام
