افزایش احتمال جنگ چین و آمریکا
مانور قدرت 72ساعته چین احتمال نبرد نظامی پکن و واشنگتن را بر سر جزیره تایوان بهشدت افزایش داده است. به باور نیویورکتایمز، این مانور نظامی جذابیت مشوقهای اقتصادی در سیاست چین و تایوان را اکنون به پایینترین حد خود پس از پایان جنگ سرد رسانده است. برخی کارشناسان هشدار میدهند تنشهای کنونی میتواند در نهایت، پکن و واشنگتن را وارد درگیری همهجانبه کند.
نمایش 72ساعته چین از موشک ها، کشتی های جنگی و جت های جنگنده که تایوان را محاصره کرده بودند، در واقع برای ایجاد دیوار آتش طراحی شده است؛ هشداری ترسناک که از پکن به آمریکا صادر شد.
به نوشته روزنامه نیویورک تایمز، زو گوانگ گونگ، کاپیتان نیروی دریایی چین در ویدئویی از ارتش آزادی بخش خلق درباره این تمرینات که انتظار می رفت در روز یکشنبه پایان یابد، گفت: «ما در حالت آماده باش بالا هستیم، همیشه آماده نبرد هستیم و می توانیم در هر زمان بجنگیم.»
او افزود: «ما عزم و توانایی داریم که یک حمله مستقیم دردناک علیه هر مهاجمی که اتحاد سرزمین مادری را به هم می زند و هیچ رحمی نشان نمی دهد، انجام دهیم.» اما حتی اگر نمایش قدرت نظامی چین دیگر سیاستمداران غربی را به تقلید از نانسی پلوسی که با سفر به تایوان خشم پکن را برانگیخت، دلسرد کند، امیدها برای پیروزی بر جزیره از طریق مذاکرات را کاهش می دهد. تاکتیک های شوک و هیبت پکن ممکن است شک و تردید را در تایوان افزایش دهد و این سوال را ایجاد می کند که تایوان می تواند با حزب کمونیست چین به یک توافق صلح آمیز و پایدار دست یابد یا نه به ویژه تحت رهبری شی جینپینگ، رئیس جمهوری چین که رویکرد سرسختانه تری نسبت به این جزیره دارد.
لی ونته، یک ماهیگیر بازنشسته 63ساله در لیوکیو، جزیره ای در سواحل جنوب غربی تایوان که در 6مایلی تمرینات نظامی چین قرار دارد، گفت: «هیچ چیز بعد از این تمرینات نظامی تغییر نخواهد کرد و ما شاهد این رویه از این به بعد خواهیم بود.» او گفت: «آنها مثل همیشه قلدری می کنند» او یک ضرب المثل چینی را به گفتههای اضافه کرد: «در خاک نرم حفاری می کنند». این به آن معناست که به آنها رو بدهید، آسترش را هم می خواهند.
شی اکنون نشان داده که مایل است یک چوب نظامی ترسناک را از آستین خود بیرون بیاورد تا بتواند آنچه را که پکن بهعنوان اتحاد خطرناک مخالفان تایوانی و آمریکا می داند، شکست دهد. مانورهای نظامی چین در شش منطقه در اطراف تایوان که در روز یکشنبه شامل تمرینات هوایی و دریایی مشترک برای تقویت قابلیت های حمله هوایی دوربرد بود، به ارتش اجازه داد تا در صورت تهاجم، جزیره را محاصره کنند. درحالیکه قرار بود تمرینات روز یکشنبه در تایوان به پایان برسد، مقامات تایوانی از انجام آن مطمئن نبودند و ارتش چین نیز به صراحت اعلام نکرد که این تمرینات تکمیل شده است. همه چیز در تعلیق قرار داشت. در مواجهه با فشارهای مستمر، سیاست هویج و چماقی که چین برای ترغیب تایوان به سوی اتحاد استفاده کرده، ممکن است اثر چندانی نداشته باشد. در دورههای قبلی که روابط بهتر بود، چین از سرمایه گذاری ها، کالاهای کشاورزی و سرگرمی های تایوان استقبال می کرد.
نتیجه ممکن است عمیق تر شدن بی اعتمادی متقابل باشد که برخی کارشناسان هشدار می دهند که می تواند در نهایت، پکن و واشنگتن را وارد درگیری همهجانبه کند. کوین راد، نخست وزیر سابق استرالیا که قبلا بهعنوان دیپلمات در پکن کار میکرد، گفت: «این بمب قرار نیست فردا منفجر شود؛ اما احتمال بحران، درگیری یا حتی جنگ با آمریکایی ها بر سر تایوان را افزایش می دهد.» تایوان هرگز توسط حزب کمونیست اداره نشده است؛ اما پکن معتقد است که از نظر تاریخی و قانونی بخشی از قلمرو چین است. نیروهای ملی گرای چینی که در سال1949 پس از شکست در جنگ داخلی به تایوان گریختند نیز مدتها مدعی بودند که این جزیره بخشی از چین بزرگی است که آنها بر آن حکومت می کردند. اما از زمانی که تایوان بهعنوان یک دموکراسی در دهه 1990 ظهور کرد، تعداد فزاینده ای از مردم آنجا خود را از نظر ارزشها و فرهنگ بسیار متفاوت از جمهوری خلق چین میدانند. با گسترش روابط اقتصادی تایوان با سرزمین اصلی، این بدبینی سیاسی نسبت به چین اقتدارگرا ادامه یافته و حتی عمیق تر شده است. «وو جیه مین»، دانشمند علوم سیاسی در آکادمی سینیکا، آکادمی تحقیقاتی برتر تایوان گفت: «جذابیت هویج در سیاست چین و تایوان - مشوق های اقتصادی - اکنون به پایین ترین حد خود از پایان جنگ سرد رسیده است.»
او تصریح می کند که اقدامات اخیر چین خطر تهدید نظامی را بالاتر می برد و ادامه این تمرینات می تواند مقدمه ای برای استفاده از زور علیه تایوان باشد. به گفته این دانشمند، یک روز استفاده از حمله تمام عیار نظامی یک گزینه مطلوب برای پکنی ها خواهد شد. از دهه 1970 و از دوره دنگ شیائوپینگ و سایر رهبران چینی، تلاش شده است تا تایوان را ضمیمه سرزمین مادری کنند و نام آن را یک کشور و دو سیستم گذاشته اند. این سیستم می گوید تا زمانی که تایوان حاکمیت چین را بپذیرد، در چارچوب استقلال اعطاشده، حق آزادی تعیین سیاست و خطمشی های اقتصادی و مذهبی دارد.