سیاهچاله‌ها در علم اخترفیزیک مبحثی جذاب محسوب می‌شوند، زیرا درک ما را از جهان به چالش می‌کشند.

تلسکوپ افق رویداد (EHT) اولین تصاویر از سیاهچاله‌های کلان پرجرم را در اختیار اخترشناسان قرار داد.

«جی رابرت اوپنهایمر» پیش از رهبری پروژه منهتن، مقاله‌ای نوشت که در آن توضیح می‌داد که پرجرم‌ترین ستاره‌ها در نهایت باید به چیزی تبدیل شوند که ما اکنون آن را سیاه‌چاله می‌نامیم. این روزها فیلم زندگی اوپنهایمر به کارگردانی کریستوفر نولان و بازی مت دیمون حسابی خبرساز شده است.

از دید ساکنان سیاره زمین که به فضا خیره می‌شوند به نظر می‌رسد منظومه شمسی ما توسط میلیارد‌ها ستاره در کهکشان راه شیری احاطه شده است.

انیمیشن ناسا ابعاد این عجایب کیهانی اسرارآمیز که ماده را در سراسر جهان می‌بلعد، به نمایش می‌گذارد. در ماه اکتبر، دانشمندان شواهدی از یک وجود سیاهچاله منتشر کردند که ظاهرا سال‌ها پس از بلعیدن یک ستاره، در حال بیرون راندن مواد آن است.

اکنون این عکس جدید، این سیاه‌چاله غول آسا را در قلب کهکشان مسیه 87(M87) نشان می‌دهد، در حالی که فواره‌ای قدرتمند را ساطع می‌کند.

ایسنا نوشت: اولین تصویر از یک سیاه‌چاله که ابرسیاه‌چاله موجود در مرکز کهکشان «مسیه 87» است، با یک الگوریتم جدید هوش مصنوعی اصلاح شد.

تصویر ابرسیاه‌چاله واقع در قلب کهکشان مسیه 87 توسط یک برنامه یادگیری ماشینی آموزش دیده بر روی مدل‌های سیاه‌چاله ارتقا یافت.

گایا قادر به انجام چنین اکتشافاتی است، زیرا می‌تواند موقعیت و حرکت میلیاردها ستاره را در پس زمینه آسمان اندازه‌گیری کند. به گفته پژوهشگران، ردیابی این حرکت ستاره‌ای با دقت بسیار به تأثیرات گرانشی اعمال شده بر این ستارگان از ستارگان دیگر، سیارات در حال گردش و سیاه‌چاله‌ها اشاره دارد.

دانشمندان سیاهچاله ای فوق پرجرم را با جرمی حدود 33 میلیارد برابر خورشید کشف کرده‌اند که یکی از بزرگترین سیاهچاله‌هایی است که تاکنون کشف شده است.

تنهایی اسرارآمیز کهکشان «Galaxy 3C 297» نشان می‌دهد که باید اتفاقی برای همه کهکشان‌های دیگر رخ داده باشد.

در سال 2018، سیاه‌چاله‌ای دوردست، ستاره‌ای را بلعید. این سیاه‌چاله تقریباً پس از سه سال فورانی پلاسمایی را با سرعت 50 درصد سرعت نور به بیرون پرتاب کرد. ستاره‌شناسان هنوز علت این تأخیر را نمی‌دانند.

ایوت سندس، نویسنده اصلی این مطالعه در مرکز اخترفیزیک هاروارد و اسمیتسونیان، در بیانیه‌ای گفت: «گویی این سیاه‌چاله به‌طور ناگهانی شروع به آروغ زدن دسته‌ای از مواد ستاره‌ای کرده که سال‌ها پیش بلعیده کرده است».

دیجی‌کالا مگ نوشت: یک سیاهچاله که چند سال پیش ستاره‌ای را بلعیده بود، حالا در رویدادی غیرمنتظره مواد آن را به بیرون پرتاب کرده است.

ما به طور کامل نمی‌دانیم که چگونه سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم تا این اندازه بزرگ می‌شوند، اگرچه نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد آنها ممکن است به دلیل ادغام سیاه‌چاله‌های دوتایی شکل بگیرند.

اگرچه این کهکشان‌های رادیویی اسرارآمیز X شکل، اخترفیزیکدانان را برای دو دهه سردرگم کرده‌اند اما پژوهش جدیدی که در دانشگاه نورث‌وسترن انجام شده است، دید جدیدی را در مورد چگونگی شکل‌گیری این کهکشان‌ها ارائه می‌دهد و به طرز شگفت‌آوری ساده است.