الهامی: آلومینیوم لایق قهرمانی بود
سرمربی نساجی مازندران می گوید بازیکنان او در تیم های تراکتور و نساجی باعث پیشرفت او شده اند اما او نتوانسته چنین تاثیری بر عملکرد آن‌ها داشته باشد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ ساکت الهامی، سرمربی نساجی مازندران بعد از پیروزی تیمش مقابل آلومینیوم اراک و قهرمانی در جام حذفی گفت: خدار را شکر. بسیار بازی سختی بود. الحق و الانصاف در نیمه اول آلومینیوم اراک خیلی بهتر از ما بازی کرد. اگر شانس داشتند، صاحب گل هم می شدند. در نیمه دوم، روال بازی به شکلی بود که می توانستیم گل های بیشتری بزنیم. شرایطی که پیش آمد، برای دو تیم تاثیرگذار بود و دو تیم در یک شرایط بودند. تیمی که گل زده، عقب می نشیند و طبیعی است که حریف به فوتبال باب میل ما یعنی بازی مستقیم روی آورد. بازیکنان ما می توانستند در ضد حمله بهتر عمل کنند. دست بازیکنانم را می بوسم. به بازیکنانم می گویم من وامدار شما هستم. در دو تیم خوب مربیگری کردم که هر دو باعث پیشرفت من شدند به جای اینکه من باعث پیشرفتشان شوم.
وی درباره حضور تماشاگران تیمش در این دیدار گفت: بیشتر از 30 هزار نفر ما را حمایت کردند. وامدار خداوند هستم که شرمنده تماشاگران نشدیم. جا دارد به تماشاگران آلومینیوم هم تبریک بگویم. بنده خداها خسته شدند. امروز دو تیم شهرستانی فینالیست بودند. قطعا اراک در آینده حرف های زیادی برای گفتن دارد. به مهدی رحمتی خسته نباشید می گویم. کسانی کنار او بودند که یک هفته تا 10 روز برای ما حاشیه درست کردند. برای مهدی رحمتی آرزوی موفقیت دارم. این آغاز راه است. آینده فوتبال ایران دست چنین مربیانی است. به نظرم مهدی رحمتی هم لایق این جام بود.
الهامی درباره شانس بالای آلومینیوم در نیمه اول گفت: نیمه اول بدترین نیمه ما از روزی بود که هدایت تیم را در اختیار داشتم. در نیمه دوم کل بازی ما عوض شد و به چیزی که می خواستیم رسیدیم و زودتر از حد تصور به گل رسیدیم. آلومینیوم هم تیم خوبی بود و نباید از حق این تیم بگذریم. آلومینیوم هم لایق برتری در این بازی بود.
سرمربی نساجی مازندران درباره کسب سهمیه آسیا اظهار کرد: ما همه ابزار آسیا را به جز ورزشگاه داریم. ما مثل تفنگی هستیم که فشنگ ندارد. البته آقای حدادیان زحمات زیادی کشیده است. دست هواداران را می بوسم. از بازیکنانم خیلی تشکر می کنم که من را شرمنده نکردند. خوشحالم از این که با دو تیم خوب و صاحب هویت قهرمان این جام شدم. آن جام متعلق به آذربایجان و این یکی هم مال مازندران بود.