انتظارات آموزش و پرورش از دولت سیزدهم
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علی پورامینی؛ این روزها شاهد آغاز به‌کار دولت سیزدهم هستیم، همه وزرا کارشان را آغاز کرده‌اند، ولی نهاد آموزش و پرورش از این قاعده مستثنی است؛ چون وزیر پیشنهادی رای اعتماد نگرفت. بحث‌ها و مسائل مختلفی پیرامون اتفاقات این روزها مطرح شد، بنده نیز در این یادداشت انتظاراتی که نهاد مهم آموزش و پرورش از دولت سیزدهم دارد را بیان خواهم کرد. هرخانواده نیاز به پدر...
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علی پورامینی؛ این روزها شاهد آغاز به‌کار دولت سیزدهم هستیم، همه وزرا کارشان را آغاز کرده‌اند، ولی نهاد آموزش و پرورش از این قاعده مستثنی است؛ چون وزیر پیشنهادی رای اعتماد نگرفت. بحث‌ها و مسائل مختلفی پیرامون اتفاقات این روزها مطرح شد، بنده نیز در این یادداشت انتظاراتی که نهاد مهم آموزش و پرورش از دولت سیزدهم دارد را بیان خواهم کرد. هرخانواده نیاز به پدر دارد، آن هم پدری دلسوز که درد خانواده را بداند و نیازهای اعضای خانواده را رفع کند؛ نهاد آموزش و پرورش هم نیاز به وزیر دارد که در حکم پدری برای این نهاد است؛ اولین انتظار از دولت سیزدهم، انتخاب شایسته و تخصصی وزیر برای این نهاد است، شخصی که خود از خانواده آموزش و پرورش باشد و این خانواده را درک کند؛ علاوه بر این تخصص لازم، برنامه و نقشه‌راهی تحول‌آفرین داشته باشد.
با اینکه مدتی آموزش و پرورش از پوست‌اندازی نسبت به دیگر نهادها عقب مانده است، اما امیدواریم با انتخابی درست این زمان جبران شود. دولت سیزدهم باید نگاه حاکمیتی به آموزش و پرورش داشته باشد و تا می‌تواند باید از خصوصی‌سازی این نهاد جلوگیری کند؛ از آنجایی که آموزش و پرورش کشور یکی از پولی‌ترین سیستم‌های آموزشی دنیا است، می‌طلبد دولت اهتمام ویژه‌ای در راستای تحقق عدالت آموزشی داشته باشد و یکی از راه‌های تحقق این امر، همان بحث نگاه حاکمیتی است و اینکه امکانات را نه به صورت جزیره‌ای، بلکه به صورت سراسری پخش کند.
مورد بعد بحث بودجه آموزش و پرورش است؛ نگاه دولت‌های پیشین به بودجه این نهاد غلط بوده و نیازمند نگاهی ویژه در این موضوع، از سوی دولت سیزدهم است؛ از آنجایی که وزارت آموزش و پرورش، نهادی مهم و مولد است باید بودجه‌ای متناسب با اهمیت این نهاد تنظیم شود؛ در اصل 30 قانون اساسی، صراحتا گفته شده که منابع ملی برای مدرسه و آموزش و پرورش خرج شود. در رابطه با همین موضوع می‌توان به معیشت معلمان و همچنین کوتاهی دولت‌های قبل در اجرای طرح‌هایی همچون رتبه‌بندی و... اشاره کرد که انتظار می‌رود در دولت سیزدهم شاهد برگ درخشانی در معیشت و ارتقای منزلت معلمان باشیم.
سند تحول بنیادین آموزش و پرورش سند پیشرفت کشور است، چون پیشرفت آوپ یعنی پیشرفت همه بخش‌های کشور؛ نگاه دولت به سند تحول باید نگاهی همه‌جانبه باشد تا بتوان به اهداف این سند رسید و آن را به صورت خرد و کلان اجرایی کرد. آموزش و پرورش نیازی مبرم به نیروی انسانی دارد و کمبود آن بسیار محسوس است؛ دولت باید به صورت تخصصی و کارشناسی و همچنین از طریق تقویت تنها راه درست جذب معلم، یعنی دانشگاه فرهنگیان قدکی بزرگ در رفع این مشکل بردارد؛ نهاد آموزش و پرورش معلمی در تراز انقلاب اسلامی و با علم و تخصص بالا نیاز دارد و این‌چنین معلمی را در دانشگاه فرهنگیان می‌توان تربیت کرد اگر نگاه حذف یا تضعیف این دانشگاه از بین برود و از همه لحاظ تقویت شود.
نگاه به آموزش و پرورش باید تغییر کند، دولت باید این نهاد را در اولویت قرار دهد، تحول باید به معنای واقعی کلمه در تمام ارکان این نهاد اجرایی شود از وزارت تا کلاس درس؛ دولت سیزدهم باید زمینه اشرافیت معلمان را بر مسائل آموزش و پرورش فراهم کند همچنین دولت باید از خود معلمان برای عملی کردن برنامه‌های تحولی استفاده کند. تصمیم‌هایی که درمورد نهاد آموزش و پرورش گرفته می‌شود، تاثیراتی بلندمدت و حیاتی خواهد داشت و برکسی پوشیده نیست که اگر آموزش و پرورش کشوری اصلاح شود یقینا بخش‌های دیگر کشور نیز اصلاح خواهد شد و آینده‌ای روشن در انتظار کشور خواهد بود.
علی پورامینی - مسئول بسیج دانشجویی پردیس بحرالعلوم شهرکرد
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفا منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.