اگر عادل بود، برانکو سرمربی تیم ملی می‌شد؟

از اتفاقات رخ داده در رقابت های لیگ برتر و سایر مسائل فوتبالی که فاکتور بگیریم، می‌رسیم به ماجراهای تمام نشدنی تیم ملی فوتبال ایران و حتی تیم امید... از انتخاب هایی مانند زلاتکو کرانچار بگیرید که فدراسیون فوتبال، متوجه اشتباهش شد تا حضور ناگهانی فرهاد مجیدی در کادر فنی تیم امید که این انتخاب هم به جایی نرسید و حضور سرپرست تیم امید به جای مجیدی و حکم گرفتن حمید استیلی که با این گزینه آخری، باید در انتخابی المپیک، مسیر خود را ادامه بدهیم! همین چند انتخاب اشتباه، به قدری جای بحث دارد که می‌شد چندین برنامه پر و پیمان برایش ساخت و ساعت‌ها در این باره به بحث نشست.

به گزارش خبر ورزشی، تیم امید را هم که فراموش کنیم باز نقطه را سر خط می‌گذاریم و برمی‌گردیم به خداحافظی کارلوس کی‌روش با فوتبال ایران، انتخاب مارک ویلموتس و بازی‌هایی که در انتخابی جام جهانی به نمایش گذاشتیم؛ شکست‌های ملی پوشان مقابل تیم های بحرین و عراق تا اختلاف فدراسیون فوتبال و ویلموتس، سپس توئیت ناامیدکننده سرمربی تیم ملی و ملاقات‌های خودجوش برانکو ایوانکوویچ با سفیر ایران در کرواسی...

آنقدر سوژه‌های سوخته و بررسی نشده در فوتبال ایران داریم که شاید حتی مخالفان و دشمنان قسم خورده عادل فردوسی‌پور روی این نکته اتفاق نظر داشته باشند اگر او در برنامه 90 بود، شاید بسیاری از اتفاقاتی که در این مدت رخ داده حالت وارونه پیدا می‌کرد. فردوسی‌پور در عرصه صحنه‌گردانی و به چالش گرفتن مدیرانی که تصمیمات خلق‌الساعه می‌گیرند و کلی ضرر و زیان متوجه فوتبال کشور می‌کنند، یکه تاز بود و هرگز هیچ رقیبی نداشت.

فردوسی‌پور در این ماه های گذشته که برنامه‌ای از او پخش نمی‌شود، آنقدر حرف و درد در سینه دارد که شاید با برنامه‌هایی که پخش می‌شد و ذهن مخاطبان فوتبال را درگیر می‌کرد، کلی از این ماجراها به طرق دیگری حل و فصل می‌شد. تاثیرگذاری 90 و فردوسی‌پور به این دلایل ساده در فوتبال ایران قابل انکار نیست؛ در غیر این صورت، چنان که می‌بینید همه مشغول کارند و انتخاب‌های خود را انجام می‌دهند؛ 3، 4 مربی در تیم‌های امید و تیم ملی ایران تعویض شدند، بدون این که در برنامه‌ای هدفمند، بی‌تعارف و چالش برانگیز، علل و عوامل این حوادث واکاوی شوند...