ای پیشوای حُسن که مشکل گشا تویی

ای پیشوای حسن که مشکل گشا تویی در طوس امام ثامن و ضامن رضا تویی از هرکجا به سوی توآیند خاص وعام زان رو که بهر یک سره حاجت روا تویی دردم به جان رسید و طبیبم جواب گفت دیگر کجا روم که طبیب دوا تویی دستم بگیر مولا که افتاده ام ز پا چون دستگیر یاور افتاده پا تویی عشاق را به غیر تو عون و پناه نیست لطفی بکن که سایه لطف خدا تویی

با خواندن زیارت و دعا، زیبایی حقیقت و جمال فضیلت آن امام همام و معصوم پاک را نظاره می کنم. آشکار و بی پرده بارها در محضرش نشسته و گفته ام: «اشهدانک تشهد مقامی وتسمع کلامی و ترد سلامی»(شهادت می‌دهدم که تو مقام وجایگاه مرا می دانی، کلام مرا می شنوی و جواب سلام مرامی دهی.)

به عنوان درس آموز مذهب جعفری، لازم است عرض کنم که: در کتاب شریف وسائل الشیعه ج10 صفحه 387، امام صادق علیه السلام فرمود است: کسانی که خواستار سکونت در بهشت هستند باید زیارت مظلوم را رها نکنند. سوال شد مظلوم کیست؟ فرمود: حسین علیه السلام است. شکی نیست که امام حسین ثارالله و مصداق عینی: باب الله، ولی الله و حجت الله همچون پدرش علی علیه‌السلام در روی زمین و صراط مستقیم الهی محسوب می شود. به قرینه و معیار مظلومیت، فرزندان معصوم و شهید آن حضرت به ویژه امام رضا علیه‌السلام نیز اینگونه اند. روح پاکشان ناظر بر اعمال و احساس ما است. هرنوع ابراز محبت و عشق به ایشان باعث تحول معنوی در باطن وروح مااست.

روی همین جهت است که در زیارت می خوانیم: السلام علی میزان الاعمال ومقلب الاحوال - درود براوکه معیار اعمال ودگرگون کننده احوال است. اما می که بانگاه ولایی اش ابزار کار آرایشگر محاسن وموی سر خود راتبدیل به طلا کرد. هرچند او روی معرفت وعشق عرض کرد، آقاجان طلا می خواهم چکار کنم؟

خودم را دریاب و باطنم را متحول کن. کوتاه سخن این است که زیارت: حضور زائر در نزد مولی و معشوق است به منظور برخورداری از فیض رحمت ولایت و در اثر بخشی آن همین بس که بازیارت از روی معرفت و عاشقانه، چنین فیضی به روی ما گشوده می شود.

چنانکه هاتف عارف گفته: گر به اقلیم عشق روی آوری همه آفاق گلستان بینی با یکی عشق ورز از دل و جان تابه عین الیقین عیان بینی

آری امام رضا (علیه‌السلام) باب معرفت الهی است و ما همیشه مشتاق و زائر او هستیم. می دانیم پیام خطبه توحیدیه اش این است که: یکی هست وهیچ نیست جزاو / وحده لااله الاهو.