با افزایش سود قندی‌ها P/E این صنعت کاهش خواهد یافت

مریم قاسمی نژاد کارشناس بازار سرمایه گفت: در سطح کشور 35 کارخانه شکر چغندری و 9 کارخانه شکر نیشکری موجود بوده که 9 کارخانه شکر چغندری به دلیل قدمت و فرسودگی تجهیزات، عدم امکان بازسازی به دلیل عدم توجیه اقتصادی و عدم کشت کافی چغندر در بعضی مناطق به دلیل کمبود آب، متوقف و از چرخه تولید کنار رفته اند و از 26 کارخانه فعال، سهام 10 شرکت با نماد‌های قثابت، قصفها، قنیشا، قشکر، قلرست، قزوین، قشهد، قهکمت، قپیرا و قمرو در بازار بورس و 6 شرکت با نماد‌های قشرین، قنقش، قچار، قجام، قشیرو، قیستو در فرابورس معامله می‌شود.

کارشناس بازار سرمایه گفت: ارزش صنعت قند و شکر در ابتدای سال 1400 در بورس رقمی بالغ بر 24 هزار و 900 میلیارد تومان بود که پیش بینی می‌شود در سال 1401 به 16 هزار و 800 میلیارد تومان برسد. البته دلیل کاهش ارزش بازار این صنعت در سال 1400 به دلایل مختلفی از جمله نااطمینانی حاکم بر بازار و به تبع آن عدم اقبال سرمایه گذاران به حضور در این بازار و همچنین رشد بازار‌های موازی مثل بازار ارز دیجیتال بوده است.

در سال 1400 مواد اولیه شرکت‌های قندی که عمدتا چغندر قند است با افزایش نرخ مواجه شد که این رویه کماکان ادامه دارد. به طوری که دولت برای سال 1401 قیمت چغندر بهاره بر مبنای عیار 16، هر تن یک هزار 700 تومان و قیمت چغندر پاییزه با عیار 15، یک هزار و 641 تومان به تصویب رساند که همین امر موجب افزایش بهای تمام شده محصولات این شرکت‌ها خواهد شد و شرکت‌ها برای حفظ حاشیه سود ناچار به اعمال افزایش نرخ خواهند بود.

او می‌گوید: در سال 1400 به علت افزایش تقریبا دو برابری نرخ شکر، افزایش جذب چغندر به دلیل افزایش سطح زیر کشت زمین‌های زراعی که منجر به افزایش در تولید و فروش شرکت‌ها شد و همچنین ثبات نسبی حاشیه سود این شرکت ها، وضعیت مطلوب تری نسبت به سال 99 داشتند؛ به طوری که در 6 ماه نخست سال 1400 یک هزار و 365 همت درآمد کسب کردند. این درحالیست که در مدت مشابه سال 99 حدود 603 میلیارد تومان درآمد کسب کرده بودند. بنابراین برای سال 1401 ما با p/e‌های پایین تری برای این گروه مواجه خواهیم بود.

دلیل افزایش قیمت شکر را عمدتا می‌توان در افزایش قیمت چغندر قند که ماده اصلی این محصول و هزینه واردات شکر خام که ماده اولیه این صنعت است، دانست. بطوریکه با حذف ارز 4200 تومانی این شرکت‌ها دیگر برای واردات مواد اولیه خود ارز دریافت نمی‌کنند و باید شکر خام را با ارز نیمایی وارد کنند. همین امر می‌تواند حاشیه سود آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. بطور کلی نرخ وارداتی شکر خام در مبدا، حدود 420 الی 430 دلار در هر تن است، تا این ماده اولیه به درب کارخانه در ایران برسد حول و حوش 500 دلار خواهد شد که با احتساب هزینه گمرک و هزینه حمل و نقل به 18 الی 19 هزار تومان خواهد رسید. در حالیکه هزینه تولید شکر خام در داخل کشور 3500 تا 4 هزار تومان ارزان‌تر بدست می‌آید که خود باعث ایجاد مزیت نسبی می‌شود و همین عامل باعث می‌شود که دولت به تولید داخلی روی آورد.

در سال 1400 در مجموع تولید چغندر بهاره و پاییزه، 6.5 میلیون تن بوده که از این میزان 870 هزار تن شکر تولید می‌شود. با احتساب 700 هزار تن استحصال از 7 میلیون تن نیشکری که در سال 1400 داشتیم، مجموع تولید شکر در سال گذشته به 1 میلیون و 570 هزار تن تا 1 میلیون 580 هزار تن رسید و باتوجه به ذخایری که در کشور داریم حداقل تا تابستان 1401 از واردات شکر خام بی‌نیازیم.

سرمایه‌گذاری در این صنعت نیز همانند سایر صنایع با ریسک‌هایی از جمله نقد شوندگی، ریسک وصول مطالبات، نرخ بهره و نرخ ارز، تحریم‌های جهانی و شرایط آب و هوایی، تغییرات قوانین حکومتی مانند قیمت گذاری دستوری، مشکلات نقل و انتقالات بانکی و واردات در سایه تحولات بین المللی مواجه است.