با خواندن این سوره از همه شرارت‌ها در امان هستید + صوت آیات

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره روم سی‌امین سوره قرآن است و در جزء بیست و یکم آن قرار دارد.

سوره روم از وعده نصرت الهی و سیر آفاقی و انفسی سخن می‌گوید و به تبیین بخشی از قوانین تشریعی و تکوینی مانند مسئله ازدواج، مودت و رحمت فطری میان انسان‌ها، دستگیری از نیازمندان و نهی از رباخواری می‌پردازد.

بر اساس روایات، هر کس سوره روم را بخواند ده برابر تمامی فرشتگانی که خداوند را در بین زمین و آسمان تسبیح گفته‌اند، حسنه به او داده می‌شود و هر آنچه که در روز یا شب از دست داده دوباره به دست می‌آورد.

امام صادق (ع) هم درباره فضیلت سوره روم می‌فرماید: ثواب قرائت سوره روم و عنکبوت در شب بیست و سوم رمضان، بهشت است؛ مطمئن هستم که این دو سوره نزد خداوند جایگاهی بزرگ دارد.

هر کس در عصر سه بار آیات 18-17 سوره روم را بخواند، هیچ خیر و خوبی در آن شب از او فوت نمی‌شود و همه بدی‌ها و شرهای آن شب از او برداشته می‌شود و هر کس صبح‌گاه سه بار این آیات را بخواند، نیز چنین بهره‌ای می‌برد.

فایل صوتی تلاوت سوره روم با صدای شحات انور

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن سوره روم همراه با ترجمه_س*

بسم الله الرحمن الرحیم الم 1 الف لام میم (1) غلبت الروم 2 رومیان شکست خوردند (2) فی أدنی الأرض و هم من بعد غلبهم سیغلبون 3 در نزدیکترین سرزمین ولی بعد از شکستشان در ظرف چند سالی به زودی پیروز خواهند گردید (3) فی بضع سنین لله الأمر من قبل ومن بعد ویومئذ یفرح المؤمنون4 فرجام کار در گذشته و آینده از آن خداست و در آن روز است که مؤمنان از یاری خدا شاد می گردند (4) بنصر الله ینصر من یشاء و هو العزیز الرحیم 5 هر که را بخواهد یاری می کند و اوست شکست ناپذیر مهربان (5) وعد الله لا یخلف الله وعده ولکن أکثر الناس لا یعلمون 6 وعده خداست خدا وعده اش را خلاف نمی کند ولی بیشتر مردم نمی دانند (6) یعلمون ظاهرا من الحیا الدنیا و هم عن الآخر هم غافلون 7 از زندگی دنیا ظاهری را می شناسند و حال آنکه از آخرت غافلند (7) أولم یتفکروا فی أنفسهم ما خلق الله السماوات و الأرض و ما بینهما الا بالحق و أجل مسمی و ان کثیرا من الناس بلقاء ربهم لکافرون 8 آیا در خودشان به تفکر نپرداخته اند خداوند آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آن دو است جز به حق و تا هنگامی معین نیافریده است و با این همه بسیاری از مردم لقای پروردگارشان را سخت منکرند (8) أولم یسیروا فی الأرض فینظروا کیف کان عاقب الذین من قبلهم کانوا أشد منهم قو و أثاروا الأرض و عمروها أکثر مما عمروها وجاءتهم رسلهم بالبینات فما کان الله لیظلمهم ولکن کانوا أنفسهم یظلمون 9 آیا در زمین نگردیده اند تا ببینند فرجام کسانی که پیش از آنان بودند چگونه بوده است آن‌ها بس نیرومندتر از ایشان بودند و زمین را زیر و رو کردند و بیش از آنچه آن‌ها آبادش کردند آن را آباد ساختند و پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند بنابراین خدا بر آن نبود که برایشان ستم کند لیکن خودشان بر خود ستم می‌کردند (9) ثم کان عاقب الذین أساءوا السوأی أن کذبوا بآیات الله و کانوا بها یستهزئون 10 آنگاه فرجام کسانی که بدی کردند بسی بدتر بود چرا که آیات خدا را تکذیب کردند و آن‌ها را به ریشخند می گرفتند (10) الله یبدأ الخلق ثم یعیده ثم الیه ترجعون 11 خداست که آفرینش را آغاز و سپس آن را تجدید می کند آنگاه به سوی او بازگردانیده می شوید (11) و یوم تقوم الساع یبلس المجرمون 12 و روزی که قیامت برپا شود مجرمان نومید می گردند (12) و لم یکن لهم من شرکائهم شفعاء و کانوا بشرکائهم کافرین 13 و برای آنان از شریکانشان شفیعانی نیست و خود منکر شریکان خود می شوند (13) و یوم تقوم الساع یومئذ یتفرقون 14 و روزی که رستاخیز برپا گردد آن روز مردم پراکنده می شوند (14) فأما الذین آمنوا و عملوا الصالحات فهم فی روض یحبرون 15 اما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند در گلستانی شادمان می گردند (15) و أما الذین کفروا و کذبوا بآیاتنا و لقاء الآخر فأولئک فی العذاب محضرون 16 و اما کسانی که کافر شده و آیات ما و دیدار آخرت را به دروغ گرفته اند پس آنان در عذاب حاضر آیند (16) فسبحان الله حین تمسون و حین تصبحون 17 پس خدا را تسبیح گویید آنگاه که به عصر درمی آیید و آنگاه که به بامداد درمی شوید (17) و له الحمد فی السماوات و الأرض و عشیا و حین تظهرون 18 و ستایش از آن اوست در آسمان‌ها و زمین و شامگاهان و وقتی که به نیمروز می رسید (18) یخرج الحی من المیت و یخرج المیت من الحی و یحیی الأرض بعد موتها و کذلک تخرجون 19 زنده را از مرده بیرون می آورد و مرده را از زنده بیرون می آورد و زمین را بعد از مرگش زنده می سازد و بدین گونه از گورها بیرون آورده می شوید (19) و من آیاته أن خلقکم من تراب ثم اذا أنتم بشر تنتشرون 20 و از نشانه های او این است که شما را از خاک آفرید پس به ناگاه شما به صورت بشری هر سو پراکنده شدید (20) و من آیاته أن خلق لکم من أنفسکم أزواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم مود و رحم ان فی ذلک لآیات لقوم یتفکرون 21 و از نشانه های او اینکه از نوع خودتان همسرانی برای شما آفرید تا بدان‌ها آرام گیرید و میانتان دوستی و رحمت نهاد آری در این نعمت برای مردمی که می اندیشند قطعا نشانه هایی است (21) و من آیاته خلق السماوات و الأرض و اختلاف ألسنتکم و ألوانکم ان فی ذلک لآیات للعالمین 22 و از نشانه های قدرت او آفرینش آسمان‌ها و زمین و اختلاف زبانهای شما و رنگهای شماست قطعا در این امر نیز برای دانشوران نشانه هایی است (22) و من آیاته منامکم باللیل و النهار و ابتغاؤکم من فضله ان فی ذلک لآیات لقوم یسمعون 23 و از نشانه های حکمت او خواب شما در شب و نیم روز و جستجوی شما روزی خود را از فزونبخشی اوست در این معنی نیز برای مردمی که می شنوند قطعا نشانه هایی است (23) و من آیاته یریکم البرق خوفا و طمعا و ینزل من السماء ماء فیحیی به الأرض بعد موتها ان فی ذلک لآیات لقوم یعقلون 24 و از نشانه های او اینکه برق را برای شما بیم آور و امیدبخش می نمایاند و از آسمان به تدریج آبی فرو می فرستد که به وسیله آن زمین را پس از مرگش زنده می گرداند در این امر هم برای مردمی که تعقل می کنند قطعا نشانه هایی است (24) و من آیاته أن تقوم السماء و الأرض بأمره ثم اذا دعاکم دعو من الأرض اذا أنتم تخرجون 25 و از نشانه های او این است که آسمان و زمین به فرمانش برپایند پس چون شما را یک بار فرا خواند بناگاه از گورها خارج می شوید (25) و له من فی السماوات و الأرض کل له قانتون 26 و هر که در آسمان‌ها و زمین است از آن اوست همه او را گردن نهاده اند (26) و هو الذی یبدأ الخلق ثم یعیده و هو أهون علیه و له المثل الأعلی فی السماوات و الأرض و هو العزیز الحکیم 27 و اوست آن کس که آفرینش را آغاز می کند و باز آن را تجدید می نماید و این کار بر او آسانتر است و در آسمان‌ها و زمین نمونه والای هر صفت برتر از آن اوست و اوست شکست ناپذیر سنجیده کار (27) ضرب لکم مثلا من أنفسکم هل لکم من ما ملکت أیمانکم من شرکاء فی ما رزقناکم فأنتم فیه سواء تخافونهم کخیفتکم أنفسکم کذلک نفصل الآیات لقوم یعقلون 28 خداوند برای شما از خودتان مثلی زده است آیا در آنچه به شما روزی داده ایم شریکانی از بردگانتان دارید که در آن مال با هم مساوی باشید و همان طور که شما از یکدیگر بیم دارید از آن‌ها بیم داشته باشید این گونه آیات خود را برای مردمی که می اندیشند به تفصیل بیان می کنیم (28)

بل اتبع الذین ظلموا أهواءهم بغیر علم فمن یهدی من أضل الله و ما لهم من ناصرین 29

نه این چنین نیست بلکه کسانی که ستم کرده اند بدون هیچ گونه دانشی هوسهای خود را پیروی کرده اند پس آن کس را که خدا گمراه کرده چه کسی هدایت می کند و برای آنان یاورانی نخواهد بود (29)

فأقم وجهک للدین حنیفا فطرت الله التی فطر الناس علیها لا تبدیل لخلق الله ذلک الدین القیم ولکن أکثر الناس لا یعلمون30

پس روی خود را با گرایش تمام به حق به سوی این دین کن با همان سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته است آفرینش خدای تغییرپذیر نیست این است همان دین پایدار ولی بیشتر مردم نمی دانند (30)

منیبین الیه و اتقوه و أقیموا الصلا و لا تکونوا من المشرکین 31

به سویش توبه برید و از او پروا بدارید و نماز را برپا کنید و از مشرکان مباشید (31)

من الذین فرقوا دینهم و کانوا شیعا کل حزب بما لدیهم فرحون 32

از کسانی که دین خود را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند هر حزبی بدانچه پیش آنهاست دلخوش شدند (32)

و اذا مس الناس ضر دعوا ربهم منیبین الیه ثم اذا أذاقهم منه رحم اذا فریق منهم بربهم یشرکون 33

و چون مردم را زیانی رسد، پروردگار خود را در حالی که به درگاه او توبه می کنند می خوانند و آنگاه که از جانب خود رحمتی به آنان چشانید به ناگاه دسته ای از ایشان به پروردگارشان شرک می آورند (33)

لیکفروا بما آتیناهم فتمتعوا فسوف تعلمون 34

بگذار تا به آنچه بدان‌ها عطا کرده ایم کفر ورزند بگو برخوردار شوید؛ به زودی خواهید دانست (34)

أم أنزلنا علیهم سلطانا فهو یتکلم بما کانوا به یشرکون 35

یا مگر حجتی بر آنان نازل کرده ایم که آن حجت در باره آنچه با خدا شریک می گردانیده اند سخن می گوید (35)

و اذا أذقنا الناس رحم فرحوا بها و ان تصبهم سیئ بما قدمت أیدیهم اذا هم یقنطون 36

و چون مردم را رحمتی بچشانیم بدان شاد می گردند و چون به سزای آنچه دستاورد گذشته آنان است، صدمه ای به ایشان برسد به ناگاه نومید می شوند (36)

أولم یروا أن الله یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر ان فی ذلک لآیات لقوم یؤمنون 37

آیا ندانسته اند که این خداست که روزی را برای هر کس که بخواهد فراخ یا تنگ می گرداند قطعا در این امر برای مردمی که ایمان می آورند عبرت هاست (37)

فآت ذا القربی حقه و المسکین و ابن السبیل ذلک خیر للذین یریدون وجه الله و أولئک هم المفلحون 38 پس حق خویشاوند و تنگدست و در راهمانده را بده این انفاق برای کسانی که خواهان خشنودی خدایند بهتر است و اینان همان رستگارانند (38)

و ما آتیتم من ربا لیربو فی أموال الناس فلا یربو عند الله و ما آتیتم من زکا تریدون وجه الله فأولئک هم المضعفون39

و آنچه به قصد ربا می دهید تا در اموال مردم سود و افزایش بردارد نزد خدا فزونی نمی گیرد ولی آنچه را از زکات در حالی که خشنودی خدا را خواستارید دادید پس آنان همان فزونییافتگانند و مضاعف می شود (39)

الله الذی خلقکم ثم رزقکم ثم یمیتکم ثم یحییکم هل من شرکائکم من یفعل من ذلکم من شیء سبحانه و تعالی عما یشرکون40

خدا همان کسی است که شما را آفرید سپس به شما روزی بخشید آنگاه شما را می میراند و پس از آن زنده می گرداند آیا در میان شریکان شما کسی هست که کاری از این قبیل کند منزه است او و برتر است از آنچه با وی شریک می گردانند (40)

ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت أیدی الناس لیذیقهم بعض الذی عملوا لعلهم یرجعون41

به سبب آنچه دستهای مردم فراهم آورده فساد در خشکی و دریا نمودار شده است تا سزای بعضی از آنچه را که کرده اند به آنان بچشاند باشد که بازگردند (41)

قل سیروا فی الأرض فانظروا کیف کان عاقب الذین من قبل کان أکثرهم مشرکین42

بگو در زمین بگردید و بنگرید فرجام کسانی که پیشتر بوده و بیشترشان مشرک بودند چگونه بوده است (42)

فأقم وجهک للدین القیم من قبل أن یأتی یوم لا مرد له من الله یومئذ یصدعون43

پس به سوی این دین پایدار روی بیاور پیش از آنکه روزی از جانب خدا فرا رسد که برگشت ناپذیر باشد و در آن روز مردم دسته دسته می شوند (43)

من کفر فعلیه کفره ومن عمل صالحا فلأنفسهم یمهدون44

هر که کفر ورزد کفرش به زیان اوست و کسانی که کار شایسته کنند فرجام نیک را به سود خودشان آماده می کنند (44)

لیجزی الذین آمنوا و عملوا الصالحات من فضله انه لا یحب الکافرین45

تا خدا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند به فضل خویش پاداش دهد که او کافران را دوست نمی دارد (45)

و من آیاته أن یرسل الریاح مبشرات ولیذیقکم من رحمته ولتجری الفلک بأمره ولتبتغوا من فضله و لعلکم تشکرون46

و از نشانه های او این است که بادهای بشارت آور را می فرستد تا بخشی از رحمتش را به شما بچشاند و تا کشتی به فرمانش روان گردد و تا از فضل او روزی بجویید و امید که سپاسگزاری کنید (46)

و لقد أرسلنا من قبلک رسلا الی قومهم فجاءوهم بالبینات فانتقمنا من الذین أجرموا و کان حقا علینا نصر المؤمنین47

و در حقیقت پیش از تو فرستادگانی به سوی قومشان گسیل داشتیم پس دلایل آشکار برایشان آوردند و از کسانی که مرتکب جرم شدند انتقام گرفتیم و یاری کردن مؤمنان بر ما فرض است (47)

الله الذی یرسل الریاح فتثیر سحابا فیبسطه فی السماء کیف یشاء و یجعله کسفا فتری الودق یخرج من خلاله فاذا أصاب به من یشاء من عباده اذا هم یستبشرون48

خدا همان کسی است که باد‌ها را می فرستد و ابری برمی انگیزد و آن را در آسمان هر گونه بخواهد می گستراند و انبوهش می گرداند پس می بینی باران از لابلای آن بیرون می آید و چون آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد رسانید بناگاه آنان شادمانی می کنند (48)

و ان کانوا من قبل أن ینزل علیهم من قبله لمبلسین49

و قطعا پیش از آنکه بر ایشان فرو ریزد آری پیش از آن سخت نومید بودند (49)

فانظر الی آثار رحمت الله کیف یحیی الأرض بعد موتها ان ذلک لمحیی الموتی و هو علی کل شیء قدیر50

پس به آثار رحمت خدا بنگر که چگونه زمین را پس از مرگش زنده می گرداند در حقیقت هم اوست که قطعا زنده کننده مردگان است و اوست که بر هر چیزی تواناست (50)

ولئن أرسلنا ریحا فرأوه مصفرا لظلوا من بعده یکفرون51

و اگر بادی آفتزا بفرستیم و کشت خود را زردشده ببینند قطعا پس از آن کفران می کنند (51)

فانک لا تسمع الموتی و لا تسمع الصم الدعاء اذا و لوا مدبرین52

و در حقیقت تو مردگان را شنوا نمی گردانی و این دعوت را به کران آنگاه که به ادبار پشت می گردانند نمی توانی بشنوانی (52)

و ما أنت بهاد العمی عن ضلالتهم ان تسمع الا من یؤمن بآیاتنا فهم مسلمون53

و تو کوران را از گمراهیشان به راه نمی آوری تو تنها کسانی را می شنوانی که به آیات ما ایمان می آورند و خود تسلیمند (53)

الله الذی خلقکم من ضعف ثم جعل من بعد ضعف قو ثم جعل من بعد قو ضعفا و شیب یخلق ما یشاء و هو العلیم القدیر54

خداست آن کس که شما را ابتدا ناتوان آفرید آنگاه پس از ناتوانی قوت بخشید سپس بعد از قوت ناتوانی و پیری داد هر چه بخواهد می آفریند و هموست دانای توانا (54)

و یوم تقوم الساع یقسم المجر‌مون ما لبثوا غیر ساع کذلک کانوا یؤفکون 55

و روزی که رستاخیز بر پا شود مجرمان سوگند یاد می‌کنند که جز ساعتی بیش درنگ نکرده‌اند؛ در دنیا هم این گونه به دروغ کشانیده می‌شدند (55)

و قال الذین أوتوا العلم و الایمان لقد لبثتم فی کتاب الله الی یوم البعث فهذا یوم البعث ولکنکم کنتم لا تعلمون 56

ولی کسانی که دانش و ایمان یافته‌اند، می‌گویند: قطعا شما به موجب آنچه در کتاب خداست تا روز رستاخیز مانده‌اید و این روز رستاخیز است، ولی شما خودتان نمی‌دانستید (56)

فیومئذ لا ینفع الذین ظلموا معذر‌تهم و لا هم یستعتبون 57

و در چنین روزی دیگر پوزش آنان که ستم کرده‌اند سود نمی‌بخشد و بازگشت به سوی حق از آنان خواسته نمی‌شود (57)

و لقد ضر‌بنا للناس فی هذا القر‌آن من کل مثل و لئن جئتهم بآی لیقولن الذین کفر‌وا ان أنتم الا مبطلون 58

و به راستی در این قرآن برای مردم از هر گونه مثلی آوردیم و چون برای ایشان آیه‌ای بیاوری آنان که کفر ورزیده‌اند حتما خواهند گفت: شما جز بر باطل نیستید (58)

کذلک یطبع الله علی قلوب الذین لا یعلمون 59

این گونه خدا بر دل‌های کسانی که نمی‌دانند مهر می‌نهد (59)

فاصبر ان وعد الله حق و لا یستخفنک الذین لا یوقنون 60

پس صبر کن که وعده خدا حق است و زنهار تا کسانی که یقین ندارند تو را به سبکسری واندارند (60)

انتهای پیام /