با خواندن این سوره صاحب بهترین منزلگاه در قیامت شوید + صوت آیات
فایل صوتی تلاوت سوره فرقان با صدای عبدالباسط محمد عبدالصمد را اینجا دریافت کنید.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره فرقان بیست و پنجمین سوره قرآن است و در جزء هجدهم و نوزدهم آن قرار دارد.
این سوره بر مباحث توحید، معاد، نبوت و مبارزه با بت پرستی تاکید می‌کند و در آیات پایانی آن ویژگی‌های مؤمنان راستین آمده است. آیه شصتم آن، سجده مستحب دارد و از آیات مشهور آن، آیه 30 (مهجوریت قرآن)، 53 (جدایی دریای شور و شیرین) و 59 (خلقت عالم در شش روز) است.
پیامبر (ص) درباره فضیلت خواندن سوره فرقان می‌فرماید: هر کس سوره فرقان را بخواند، در روز قیامت در حالی مبعوث می‌شود که به آمدن در قیامت ایمان دارد و هیچ شکی ندارد که آنان که در قبرند مبعوث می‌شوند و بدون حسابرسی وارد بهشت می‌شود.
امام کاظم (ع) نیز در این باره فرمودند: قرائت سوره فرقان را رها مکن؛ زیرا هر کس سوره فرقان را در شب تلاوت کند خداوند هیچ وقت او را عذاب نمی‌کند و از او حسابرسی نمی‌کند و او را در فردوس اعلی منزل می‌دهد.
فایل صوتی تلاوت سوره فرقان با صدای عبدالباسط محمد عبدالصمد
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن سوره فرقان همراه با ترجمه_س*بسم الله الر‌حمن الر‌حیم
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تبار‌ک الذی نزل الفر‌قان علی عبده لیکون للعالمین نذیر‌ا 1
بزرگ و خجسته است کسی که بر بنده خود فرقان کتاب جداسازنده حق از باطل را نازل فرمود تا برای جهانیان هشداردهنده‌ای باشد (1)
الذی له ملک السماوات و الأر‌ض و لم یتخذ ولدا و لم یکن له شر‌یک فی الملک و خلق کل شیء فقدر‌ه تقدیر‌ا 2
همان کس که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست و فرزندی اختیار نکرده و برای او شریکی در فرمانروایی نبوده است و هر چیزی را آفریده و بدان گونه که درخور آن بوده اندازه‌گیری کرده است (2)
و اتخذوا من دونه آله لا یخلقون شیئا و هم یخلقون و لا یملکون لأنفسهم ضر‌ا و لا نفعا و لا یملکون موتا و لا حیا و لا نشور‌ا 3
و به جای او خدایانی برای خود گرفته‌اند که چیزی را خلق نمی‌کنند و خود خلق شده‌اند و برای خود نه زیانی را در اختیار دارند و نه سودی را و نه مرگی را در اختیار دارند و نه حیاتی و نه رستاخیزی را (3)
و قال الذین کفر‌وا ان هذا الا افک افتر‌اه و أعانه علیه قوم آخر‌ون فقد جاءوا ظلما وزور‌ا 4
و کسانی که کفر ورزیدند گفتند: این کتاب جز دروغی که آن را بربافته چیزی نیست و گروهی دیگر او را بر آن یاری کرده‌اند و قطعا با چنین نسبتی ظلم و بهتانی به پیش آوردند (4)
و قالوا أساطیر الأولین اکتتبها فهی تملی علیه بکر و أصیلا 5
و گفتند: افسانه‌های پیشینیان است که آن‌ها را برای خود نوشته و صبح و شام بر او املا می‌شود (5)
قل أنزله الذی یعلم السر فی السماوات و الأر‌ض انه کان غفور‌ا ر‌حیما 6
بگو: آن را کسی نازل ساخته است که راز نهان‌ها را در آسمان‌ها و زمین می‌داند و هموست که همواره آمرزنده مهربان است (6)
و قالوا مال هذا الر‌سول یأکل الطعام و یمشی فی الأسواق لولا أنزل الیه ملک فیکون معه نذیر‌ا 7
و گفتند: این چه پیامبری است که غذا می‌خورد و در بازار‌ها راه می‌رود؟ چرا فرشته‌ای به سوی او نازل نشده تا همراه وی هشداردهنده باشد؟ (7)
أو یلقی الیه کنز أو تکون له جن یأکل منها و قال الظالمون ان تتبعون الا ر‌جلا مسحور‌ا 8
یا گنجی به طرف او افکنده نشده یا باغی ندارد که از بار و بر آن بخورد؟ و ستمکاران گفتند: جز مردی افسون‌شده را دنبال نمی‌کنید (8)
انظر کیف ضر‌بوا لک الأمثال فضلوا فلا یستطیعون سبیلا 9
بنگر چگونه برای تو مثل‌ها زدند و گمراه شدند؛ در نتیجه نمی‌توانند راهی بیابند (9)
تبار‌ک الذی ان شاء جعل لک خیر‌ا من ذلک جنات تجر‌ی من تحتها الأنهار و یجعل لک قصور‌ا 10
بزرگ و خجسته است کسی که اگر بخواهد بهتر از این را برای تو قرار می‌دهد: باغهایی که جویبار‌ها از زیر درختان آن روان خواهد بود و برای تو کاخ‌ها پدید می‌آورد (10)
بل کذبوا بالساع و أعتدنا لمن کذب بالساع سعیر‌ا 11
نه! بلکه آن‌ها رستاخیز را دروغ خواندند و برای هر کس که رستاخیز را دروغ خواند آتش سوزان آماده کرده‌ایم (11)
اذا ر‌أتهم من مکان بعید سمعوا لها تغیظا و زفیر‌ا 12
چون دوزخ از فاصله‌ای دور آنان را ببیند خشم و خروشی از آن می‌شنوند (12)
و اذا ألقوا منها مکانا ضیقا مقر‌نین دعوا هنالک ثبور‌ا 13
و، چون آنان را در تنگنایی از آن به زنجیر کشیده بیندازند آنجاست که مرگ خود را می‌خواهند (13)
لا تدعوا الیوم ثبور‌ا واحدا و ادعوا ثبور‌ا کثیر‌ا 14
امروز یک بار هلاک خود را مخواهید و بسیار هلاک خود را بخواهید (14)
قل أذلک خیر أم جن الخلد التی وعد المتقون کانت لهم جزاء و مصیر‌ا 15
بگو: آیا این عقوبت بهتر است یا بهشت جاویدان که به پرهیزگاران وعده داده شده است که پاداش و سرانجام آنان است؟ (15)
لهم فیها ما یشاءون خالدین کان علی ر‌بک وعدا مسئولا 16
جاودانه هر چه بخواهند در آنجا دارند پروردگار تو مسؤول تحقق این وعده است (16)
و یوم یحشر‌هم و ما یعبدون من دون الله فیقول أأنتم أضللتم عبادی هؤلاء أم هم ضلوا السبیل 17
و روزی که آنان را با آنچه به جای خدا می‌پرستند محشور می‌کند، پس می‌فرماید: آیا شما این بندگان مرا به بیراهه کشاندید یا خود گمراه شدند؟ (17)
قالوا سبحانک ما کان ینبغی لنا أن نتخذ من دونک من أولیاء ولکن متعتهم و آباءهم حتی نسوا الذکر و کانوا قوما بور‌ا 18
می‌گویند: منزهی تو، ما را نسزد که جز تو دوستی برای خود بگیریم ولی تو آنان و پدرانشان را برخوردار کردی تا آنجا که یاد تو را فراموش کردند و گروهی هلاک‌شده بودند (18)
فقد کذبوکم بما تقولون فما تستطیعون صر‌فا ولا نصر‌ا ومن یظلم منکم نذقه عذابا کبیر‌ا 19
قطعا خدایانتان در آنچه می‌گفتید شما را تکذیب کردند؛ در نتیجه نه می‌توانید عذاب را از خود دفع کنید و نه خود را یاری نمایید و هر کس از شما شرک ورزد عذابی سهمگین به او می‌چشانیم (19)
و ما أر‌سلنا قبلک من المر‌سلین الا انهم لیأکلون الطعام و یمشون فی الأسواق و جعلنا بعضکم لبعض فتن أتصبر‌ون و کان ر‌بک بصیر‌ا 20
و پیش از تو پیامبران خود را نفرستادیم جز اینکه آنان نیز غذا می‌خوردند و در بازار‌ها راه می‌رفتند و برخی از شما را برای برخی دیگر وسیله آزمایش قرار دادیم آیا شکیبایی می‌کنید؟ و پروردگار تو همواره بیناست (20)
و قال الذین لا یر‌جون لقاءنا لولا أنزل علینا الملائک أو نر‌ی ر‌بنا لقد استکبر‌وا فی أنفسهم وعتوا عتوا کبیر‌ا 21
و کسانی که به لقای ما امید ندارند، گفتند: چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند یا پروردگارمان را نمی‌بینیم؟ قطعا در مورد خود تکبر ورزیدند و سخت سرکشی کردند (21)
یوم یر‌ون الملائک لا بشری یومئذ للمجر‌مین و یقولون حجر‌ا محجور‌ا 22
روزی که فرشتگان را ببینند آن روز برای گناهکاران بشارتی نیست و می‌گویند: دور و ممنوع آید از رحمت خدا (22)
و قدمنا الی ما عملوا من عمل فجعلناه هباء منثور‌ا 23
و به هر گونه کاری که کرده‌اند می‌پردازیم و آن را، چون گردی پراکنده می‌سازیم (23)
أصحاب الجن یومئذ خیر مستقر‌ا و أحسن مقیلا 24
آن روز جایگاه اهل بهشت بهتر و استراحتگاهشان نیکوتر است (24)
و یوم تشقق السماء بالغمام و نزل الملائک تنزیلا 25
و روزی که آسمان با ابری سپید از هم می‌شکافد و فرشتگان نزول یابند! (25)
الملک یومئذ الحق للر‌حمن وکان یوما علی الکافر‌ین عسیر‌ا 26
آن روز فرمانروایی بحق از آن خدای رحمان است و روزی است که بر کافران بسی دشوار است (26)
و یوم یعض الظالم علی یدیه یقول یا لیتنی اتخذت مع الر‌سول سبیلا 27
و روزی است که ستمکار دستهای خود را می‌گزد و می‌گوید: ای کاش با پیامبر راهی برمی‌گرفتم (27)
یا ویلتی لیتنی لم أتخذ فلانا خلیلا 28
ای وای، کاش فلانی را دوست خود نگرفته بودم (28)
لقد أضلنی عن الذکر بعد اذ جاءنی و کان الشیطان للانسان خذولا 29
او بود که مرا به گمراهی کشانید پس از آنکه قرآن به من رسیده بود و شیطان همواره فروگذارنده انسان است (29)
و قال الر‌سول یا ر‌ب ان قومی اتخذوا هذا القر‌آن مهجور‌ا 30
و پیامبر خدا گفت: پروردگارا، قوم من این قرآن را رها کردند (30)
و کذلک جعلنا لکل نبی عدوا من المجر‌مین و کفی بر‌بک هادیا و نصیر‌ا 31
و این گونه برای هر پیامبری دشمنی از گناهکاران قرار دادیم و همین بس که پروردگارت راهبر و یاور توست (31)
و قال الذین کفر‌وا لولا نزل علیه القر‌آن جمل واحد کذلک لنثبت به فؤادک ور‌تلناه تر‌تیلا 32
و کسانی که کافر شدند، گفتند: چرا قرآن یکجا بر او نازل نشده است؟ این گونه ما آن را به تدریج نازل کردیم تا قلبت را به وسیله آن استوار گردانیم و آن را به آرامی بر تو خواندیم (32)
و لا یأتونک بمثل الا جئناک بالحق و أحسن تفسیر‌ا 33
و برای تو مثلی نیاوردند مگر آنکه ما حق را با نیکوترین بیان برای تو آوردیم (33)
الذین یحشر‌ون علی وجوههم الی جهنم أولئک شر مکانا وأضل سبیلا 34
کسانی که به رو درافتاده به سوی جهنم رانده می‌شوند آنان بدترین جای و گم‌ترین راه را دارند (34)
و لقد آتینا موسی الکتاب و جعلنا معه أخاه هارون وزیر‌ا 35
و به یقین ما به موسی کتاب آسمانی عطا کردیم و برادرش هارون را همراه او دستیارش گردانیدیم (35)
فقلنا اذهبا الی القوم الذین کذبوا بآیاتنا فدمر‌ناهم تدمیر‌ا 36
پس گفتیم: هر دو به سوی قومی که نشانه‌های ما را به دروغ گرفتند بروید پس ما آنان را به سختی هلاک نمودیم (36)
و قوم نوح لما کذبوا الر‌سل أغر‌قناهم و جعلناهم للناس آی و أعتدنا للظالمین عذابا ألیما 37
و قوم نوح را آنگاه که پیامبران خدا را تکذیب کردند غرقشان ساختیم و آنان را برای همه مردم عبرتی گردانیدیم و برای ستمکاران عذابی پر درد آماده کرده‌ایم (37)
و عادا و ثمود و أصحاب الر‌س و قر‌ونا بین ذلک کثیر‌ا 38
و نیز عادیان و ثمودیان و اصحاب رس و نسلهای بسیاری میان این جماعت‌ها را هلاک کردیم (38)
و کلا ضر‌بنا له الأمثال و کلا تبر‌نا تتبیر‌ا 39
و برای همه آنان مثل‌ها زدیم و همه را زیر و زبر کردیم (39)
و لقد أتوا علی القر‌ی التی أمطر‌ت مطر السوء أفلم یکونوا یر‌ونها بل کانوا لا یر‌جون نشور‌ا 40
و قطعا بر شهری که باران بلا بر آن بارانده شد گذشته‌اند؛ مگر آن را ندیده‌اند؟ چرا ولی امید به زنده‌شدن ندارند (40)
و اذا ر‌أوک ان یتخذونک الا هزوا أهذا الذی بعث الله ر‌سولا 41
و، چون تو را ببینند جز به ریشخندت نگیرند که: آیا این همان کسی است که خدا او را به رسالت فرستاده است؟ (41)
ان کاد لیضلنا عن آلهتنا لولا أن صبر‌نا علیها و سوف یعلمون حین یر‌ون العذاب من أضل سبیلا 42
چیزی نمانده بود که ما را از خدایانمان اگر بر آن ایستادگی نمی‌کردیم منحرف کند و هنگامی که عذاب را می‌بینند به زودی خواهند دانست چه کسی گمراه‌تر است (42)
أر‌أیت من اتخذ الهه هواه أفأنت تکون علیه وکیلا 43
آیا آن کس که هوای نفس خود را معبود خویش گرفته است دیدی؟ آیا می‌توانی ضامن او باشی؟ (43)
أم تحسب أن أکثر‌هم یسمعون أو یعقلون ان هم الا کالأنعام بل هم أضل سبیلا 44
یا گمان داری که بیشترشان می‌شنوند یا می‌اندیشند؟ آنان جز مانند ستوران نیستند بلکه گمراه‌ترند (44)
ألم تر الی ر‌بک کیف مد الظل و لو شاء لجعله ساکنا ثم جعلنا الشمس علیه دلیلا 45
آیا ندیده‌ای که پروردگارت چگونه سایه را گسترده است؟ و اگر می‌خواست آن را ساکن قرار می‌داد آنگاه خورشید را بر آن دلیل گردانیدیم (45)
ثم قبضناه الینا قبضا یسیر‌ا 46
سپس آن سایه را اندک اندک به سوی خود بازمی‌گیریم (46)
و هو الذی جعل لکم اللیل لباسا و النوم سباتا و جعل النهار نشور‌ا 47
و اوست کسی که شب را برای شما پوششی قرار داد و خواب را مایه آرامشی و روز را زمان برخاستن شما گردانید (47)
و هو الذی أر‌سل الر‌یاح بشر‌ا بین یدی ر‌حمته و أنزلنا من السماء ماء طهور‌ا 48
و اوست آن کس که باد‌ها را نویدی پیشاپیش رحمت خویش باران فرستاد و از آسمان آبی پاک فرود آوردیم (48)
لنحیی به بلد میتا و نسقیه مما خلقنا أنعاما و أناسی کثیر‌ا 49
تا به وسیله آن سرزمینی پژمرده را زنده گردانیم و آن را به آنچه خلق کرده‌ایم از دام‌ها و انسانهای بسیار بنوشانیم (49)
و لقد صر‌فناه بینهم لیذکر‌وا فأبی أکثر الناس الا کفور‌ا 50
و قطعا آن پند را میان آنان گوناگون ساختیم تا توجه پیدا کنند ولی بیشتر مردم جز ناسپاسی نخواستند (50)
و لو شئنا لبعثنا فی کل قر‌ی نذیر‌ا 51
و اگر می‌خواستیم قطعا در هر شهری هشدار دهنده‌ای برمی‌انگیختیم (51)
فلا تطع الکافر‌ین و جاهدهم به جهادا کبیر‌ا 52
پس از کافران اطاعت مکن و با الهام گرفتن از قرآن با آنان به جهادی بزرگ بپرداز (52)
و هو الذی مر‌ج البحر‌ین هذا عذب فر‌ات و هذا ملح أجاج و جعل بینهما بر‌زخا و حجر‌ا محجور‌ا 53
و اوست کسی که دو دریا را موج‌زنان به سوی هم روان کرد: این یکی شیرین و گوارا و آن یکی شور و تلخ است و میان آن دو مانع و حریمی استوار قرار داد (53)
و هو الذی خلق من الماء بشر‌ا فجعله نسبا وصهر‌ا و کان ر‌بک قدیر‌ا 54
و اوست کسی که از آب، بشری آفرید و او را دارای خویشاوندی نسبی و دامادی قرار داد و پروردگار تو همواره تواناست (54)
و یعبدون من دون الله ما لا ینفعهم و لا یضر‌هم و کان الکافر علی ر‌به ظهیر‌ا 55
و غیر از خدا چیزی را می‌پرستند که نه سودشان می‌دهد و نه زیانشان می‌رساند و کافر همواره در برابر پروردگار خود همپشت شیطان است (55)
و ما أر‌سلناک الا مبشر‌ا و نذیر‌ا 56
و تو را جز بشارتگر و بیم‌دهنده نفرستادیم (56)
قل ما أسألکم علیه من أجر الا من شاء أن یتخذ الی ر‌به سبیلا 57
بگو: بر این رسالت اجری از شما طلب نمی‌کنم جز اینکه هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش در پیش گیرد (57)
و توکل علی الحی الذی لا یموت و سبح بحمده و کفی به بذنوب عباده خبیر‌ا 58
و بر آن زنده که نمی‌میرد توکل کن و به ستایش او تسبیح گوی و همین بس که او به گناهان بندگانش آگاه است (58)
الذی خلق السماوات و الأر‌ض و ما بینهما فی ست أیام ثم استوی علی العر‌ش الر‌حمن فاسأل به خبیر‌ا 59
همان کسی که آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آن دو است در شش روز آفرید آنگاه بر عرش استیلا یافت رحمتگر عام اوست در باره وی از خبره‌ای بپرس که می‌داند (59)
و اذا قیل لهم اسجدوا للر‌حمن قالوا و ما الر‌حمن أنسجد لما تأمر‌نا و زادهم نفور‌ا 60
و، چون به آنان گفته شود: خدای رحمان را سجده کنید می‌گویند: رحمان چیست؟ آیا برای چیزی که ما را بدان فرمان می‌دهی سجده کنیم؟ و بر رمیدنشان می‌افزاید (60)
تبار‌ک الذی جعل فی السماء بر‌وجا وجعل فیها سر‌اجا وقمر‌ا منیر‌ا 61
فرخنده و بزرگوار است آن کسی که در آسمان برجهایی نهاد و در آن چراغ و ماهی نوربخش قرار داد (61)
و هو الذی جعل اللیل و النهار خلف لمن أر‌اد أن یذکر أو أر‌اد شکور‌ا 62
و اوست کسی که برای هر کس که بخواهد عبرت گیرد یا بخواهد سپاسگزاری نماید شب و روز را جانشین یکدیگر گردانید (62)
و عباد الر‌حمن الذین یمشون علی الأر‌ض هونا و اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما 63
و بندگان خدای رحمان کسانی‌اند که روی زمین به نرمی گام برمی‌دارند و، چون نادانان ایشان را طرف خطاب قرار دهند به ملایمت پاسخ می‌دهند (63)
و الذین یبیتون لر‌بهم سجدا و قیاما 64
و آنانند که در حال سجده یا ایستاده شب را به روز می‌آورند (64)
و الذین یقولون ر‌بنا اصر‌ف عنا عذاب جهنم ان عذابها کان غر‌اما 65
و کسانی‌اند که می‌گویند: پروردگارا عذاب جهنم را از ما بازگردان که عذابش سخت و دایمی است (65)
انها ساءت مستقر‌ا و مقاما 66
و در حقیقت آن بد قرارگاه و جایگاهی است (66)
و الذین اذا أنفقوا لم یسر‌فوا و لم یقتر‌وا و کان بین ذلک قواما 67
و کسانی‌اند که، چون انفاق کنند نه ولخرجی می‌کنند و نه تنگ می‌گیرند و میان این دو روش حد وسط را برمی‌گزینند (67)
و الذین لا یدعون مع الله الها آخر و لا یقتلون النفس التی حر‌م الله الا بالحق و لا یزنون و من یفعل ذلک یلق أثاما 68
و کسانی‌اند که با خدا معبودی دیگر نمی‌خوانند و کسی را که خدا خونش را حرام کرده است جز به حق نمی‌کشند و زنا نمی‌کنند و هر کس این‌ها را انجام دهد سزایش را دریافت خواهد کرد (68)
یضاعف له العذاب یوم القیام و یخلد فیه مهانا 69
برای او در روز قیامت عذاب دو چندان می‌شود و پیوسته در آن خوار می‌ماند (69)
الا من تاب و آمن و عمل عملا صالحا فأولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات و کان الله غفور‌ا ر‌حیما 70
مگر کسی که توبه کند و ایمان آورد و کار شایسته کند. پس خداوند بدیهایشان را به نیکی‌ها تبدیل می‌کند و خدا همواره آمرزنده مهربان است (70)
و من تاب و عمل صالحا فانه یتوب الی الله متابا 71
و هر کس توبه کند و کار شایسته انجام دهد در حقیقت به سوی خدا بازمی‌گردد (71)
و الذین لا یشهدون الزور و اذا مر‌وا باللغو مر‌وا کر‌اما 72
و کسانی‌اند که گواهی دروغ نمی‌دهند و، چون بر لغو بگذرند با بزرگواری می‌گذرند (72)
و الذین اذا ذکر‌وا بآیات ر‌بهم لم یخر‌وا علیها صما و عمیانا 73
و کسانی‌اند که، چون به آیات پروردگارشان تذکر داده شوند کر و کور روی آن نمی‌افتند (73)
و الذین یقولون ر‌بنا هب لنا من أزواجنا و ذر‌یاتنا قر أعین و اجعلنا للمتقین اماما 74
و کسانی‌اند که می‌گویند: پروردگارا، به ما از همسران و فرزندانمان آن ده که مایه روشنی چشمان ما باشد و ما را پیشوای پرهیزگاران گردان (74)
أولئک یجزون الغر‌ف بما صبر‌وا و یلقون فیها تحی و سلاما 75
اینانند که به پاس آنکه صبر کردند غرفه های بهشت را پاداش خواهند یافت و در آنجا با سلام و درود مواجه خواهند شد (75)
خالدین فیها حسنت مستقر‌ا و مقاما 76
در آنجا جاودانه خواهند ماند چه خوش قرارگاه و مقامی! (76)
قل ما یعبأ بکم ر‌بی لولا دعاؤکم فقد کذبتم فسوف یکون لزاما 77
بگو: اگر دعای شما نباشد پروردگارم هیچ اعتنایی به شما نمی‌کند در حقیقت شما به تکذیب پرداخته‌اید و به زودی عذاب بر شما لازم خواهد شد (77)
انتهای پیام /