بحران بازماندگی ازتحصیل درهرمزگان

دنیای اقتصاد - بندرعباس - محمدخداکریمی / آماری را ارائه می‌کند که درآن اشاره شده است که «استان هرمزگان 27 هزار دانش آموز بازمانده از تحصیل دارد»؛ اعلام این آمار، موجی ازنگرانی درمیان نمایندگان مجلس وافکارعمومی به‌وجود آورد و موضوع را در کانون توجه رسانه‌ها و مسئولان قرار داد.

علل و تبعات بحران

براساس اعلام مقامات محلی، مهم‌ترین دلایل بازماندگی از تحصیل در این استان شامل فقرمطلق، مهاجرت، معلولیت، جذب مشاغل کاذب نظیر قاچاق سوخت و همچنین ضعف در نظارت خانوادگی است. این پدیده نه‌تنها آینده فردی این کودکان و نوجوانان را تهدید می‌کند، بلکه به تشدید چرخه فقر فرهنگی و اقتصادی و کاهش مهارت‌های نسل آینده برای ورود به بازار کار رسمی منجر می‌شود.

واکنش نمایندگان مجلس

با انتشاراین آمار، فاطمه جراره، دبیر کمیسیون آموزش مجلس، آن را «غیرقابل قبول» خواند. او می گوید: از این تعداد بالغ بر 5 هزار و 575 نفر در شهر بندرعباس، در غرب استان بالغ بر 6008 نفر، در حوزه شرق شامل جاسک، بشاگرد سیریک و میناب نیز 10 هزار و 385 نفر، در جزیره قشم 3003 نفر و در رودان نیز بالغ بر3 هزار نفر از دانش‌آموزان ترک تحصیل کرده‌اند. ازسویی دگراحمد مرادی، دیگرنماینده هرمزگان نیزبا طرح سوال از وزیر آموزش و پرورش، خواستار پاسخگویی رسمی شد. این اقدام نشان‌دهنده حساسیت بالای موضوع و ضرورت اقدام فوری است.

تایید آمارها

منوچهرضیایی، مدیرکل آموزش و پرورش هرمزگان، تاکید می کند که آمار 27 هزار نفری مربوط به سال تحصیلی گذشته است و ارزیابی سال جاری هنوز کامل نشده است. او با اشاره به عملکرد سامانه‌های ردیابی مبتنی بر کد ملی، از تشکیل کمیته‌های جذب بین‌دستگاهی به ریاست فرمانداران خبر داد که با مشارکت نهادهای قضایی، امنیتی و اجرایی، برای بازگرداندن دانش‌آموزان به چرخه تحصیل تلاش می‌کنند.

چالش‌های پیش‌رو

از جمله اقدامات انجام‌شده، جذب 600 نفر از 3000 دانش‌آموز تحت پیگیری اولیه و ابلاغ اسامی باقی‌مانده به دهیاری‌ها و بخشداری‌ها برای پیگیری محلی است. با این حال، ضیایی به ضعف قوانین الزام‌آوربرای اجبار خانواده‌ها به تحصیل کودکان و همچنین سطحی‌نگری در حمایت‌های مردمی اشاره می کند و خواستارتصویب قوانین جدی‌تر و حمایت‌های مستمر از دانش‌آموزان نیازمند شد.

شکاف عمیق آموزشی و اجتماعی

بازماندگی از تحصیل در هرمزگان تنها یک آمار نیست، بلکه نشانه‌ای ازشکاف عمیق آموزشی و اجتماعی است که بدون عزم ملی، تقویت قوانین و مشارکت همه‌جانبه نهادهای حکومتی و اقتصادی، ادامه خواهد یافت. این بحران نیازمند راه‌حلی پایدار، فراتر از اقدامات مقطعی و نمادین است. بنگاه‌های اقتصادی بزرگ، به ویژه در استان‌های ساحلی و مناطق آزاد، باید حمایت خود را از سطح اهدای مقطعی لوازم‌التحریر فراتر برده و با سرمایه‌گذاری عمیق در زیرساخت‌های معیشتی و حمایتی، چرخه‌های فقر را که عامل اصلی این بازماندگی است، بشکنند.

سرمایه‌گذاری برای آینده

هرمزگان فقط یک استان نیست؛ آیینه تمام‌نمای چالشی است که می‌تواند هر نقطه دیگری از این سرزمین را دربرگیرد. نجات دانش‌آموزان بازمانده ازتحصیل، تنها بازگرداندن آنان به کلاس‌های درس نیست؛ سرمایه‌گذاری برای امنیت، توسعه و آینده ایران است. تا زمانی که فرصت‌های شغلی کاذب بر منزلت و آینده‌سازی تحصیل فائق آید، این بحران ادامه خواهد داشت. پیگیری مستمر رسانه‌ها و فشار افکار عمومی تنها راهی است که می‌تواند این دسته از دانش‌آموزان را از تاریکی بازماندگی به روشنایی آموزش بازگرداند. اگر امروز در برابر این آمارسکوت کنیم، فردا با جامعه‌ای مواجه خواهیم شد که هزینه درمان زخم‌های عمیق فرهنگی و اقتصادی آن، به مراتب گزاف‌تر خواهد بود.