بدهی‌های کلان و رشد زیان انباشته بانک توسعه صادرات

به گزارش خبرگزاری تسنیم، بررسی گزارش حسابرس مستقل از صورت‌های مالی شش‌ماهه منتهی به 31 شهریور 1403 بانک توسعه صادرات ایران، تصویری از وضعیت این بانک ترسیم می‌کند که در آن سوءمدیریت در بخش اعتبارات، مماشات با بدهکاران کلان و عدم رعایت الزامات بانک مرکزی را نشان می دهد.

مطابق گزارش حسابرس، بخش عمده‌ای از منابع بانک در اختیار چند شرکت بزرگ قرار گرفته است که بازپرداخت بدهی‌های آنها سال‌هاست به تعویق افتاده است.

پتروشیمی سبلان: این شرکت با بدهی ریالی معادل 280 هزار میلیارد ریال، بزرگترین بدهکار بانک توسعه صادرات محسوب می‌شود. پتروشیمی سبلان از زیرمجموعه‌های هلدینگ پتروفرهنگ است که عمدتاً با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و آورده نقدی سهامداران فرهنگیان فعالیت می‌کند.

فولاد البرز ایرانیان (فایکو): این شرکت با بدهی ارزی معادل 93 میلیون یورو در فهرست بدهکاران ارزی بانک قرار دارد. این شرکت در صنایع مختلفی از جمله سیمان، مرغداری و سازه‌های فلزی نیز فعالیت اقتصادی دارد.

پتروشیمی بوشهر: این شرکت، با وجود داشتن سود تسهیلات معوق به مبلغ 12 هزار میلیارد ریال که هنوز در صورت‌های مالی بانک شناسایی نشده، تحت مالکیت شرکت سرمایه‌گذاری بازرگانی شستان (وابسته به صندوق بازنشستگی نفت) و با مشارکت شرکت پتروشیمی مارون اداره می‌شود.

علاوه بر این موارد، حدود 122 هزار میلیارد ریال از مطالبات بانک بدون گردش مانده که تنها بخش اندکی از آن ذخیره‌گیری شده است.

در مجموع، بیش از 372 هزار میلیارد ریال از تسهیلات بانک به‌درستی طبقه‌بندی نشده و این موضوع خطر بروز زیان‌های سنگین را تشدید کرده است.

سپرده‌ها و سودآوری در معرض تهدید

صورت‌های مالی سال 1402 بانک نشان می‌دهد که اگرچه سپرده‌های بانک به رقم 1,280 هزار میلیارد ریال رسیده و رشد اسمی داشته، اما بخش مهمی از این منابع درگیر بدهی‌های غیرجاری است.

ذخیره‌گیری اندک در برابر حجم عظیم مطالبات مشکوک‌الوصول (30 هزار میلیارد ریال در برابر 372 هزار میلیارد ریال) باعث شده تا سودآوری بانک تحت فشار قرار گیرد. نتیجه آن، ثبت زیان خالص و افزایش زیان انباشته بوده است؛ موضوعی که آینده سرمایه بانک را تهدید می‌کند.

تمدید مکرر تسهیلات بدون ارزیابی مجدد، مماشات با بدهکاران کلان، و عدم اجرای دستورالعمل‌های بانک مرکزی در زمینه کاهش مطالبات غیرجاری و فروش اموال تملیکی، نشانه‌هایی آشکار از سوءمدیریت است.