بررسی فعالیت‌های خیرخواهانه و کمک به زندانیان محسن چاوشی و اقدامات خیرخواهانه او / دنیای زندونی با چاوشی دیگر دیوار نیست
چاوشی با تکیه بر قدرت محبوبیت خود، با نگاهی عمیق به دردها و رنج‌های جامعه، سال‌هاست که در آزادی زندانیان جرایم غیرعمد پیش‌قدم شده است.
به گزارش مشرق، محسن چاوشی، نامی که برای بسیاری از ایرانیان تداعی‌کننده موسیقی ناب و احساس است، چهره‌ای ورای هنر دارد که کمتر در قالب واژگان می‌گنجد. او نه‌تنها با صدای ماندگار و آثار جاودانه‌اش قلب‌ها را تسخیر کرده، بلکه با فعالیت‌های خیرخواهانه‌اش روح انسان‌دوستی را در جامعه زنده نگاه داشته است.
اگر اهل موسیقی باشید و فضای کلی سلایق موسیقی در کشور و بالاخص در میان نسل جوان را دنبال کنید، حتما تصدیق خواهید کرد که محسن چاوشی امروز می‌تواند یک کنسرت موسیقی در ورزشگاه آزادی برگزار کند، درحالی‌که صف خرید بلیت تا میدان آزادی کشیده شده تا شاید بتوانند خودشان را به محبوب‌ترین خواننده پاپ دو دهه اخیر ایران برسانند. او اما ترجیح می‌دهد در پس پرده بماند و بی آنکه چیزی را رسانه‌ای کند، طرف مردمش بایستد. چاوشی با تکیه بر قدرت محبوبیت خود، مسیری را پیموده که در آن مرزهای هنر و انسانیت به هم پیوند خورده‌اند. او با نگاهی عمیق به دردها و رنج‌های جامعه، سال‌هاست که در آزادی زندانیان جرایم غیرعمد پیش‌قدم شده است. روایت‌ها از اقدامات او، گاه فراتر از تصورات ما می‌رود؛ روایت‌هایی از آزادی مردانی که برای مبالغی اندک در پشت میله‌ها گرفتار بودند یا زنانی که آرزوی بازگشت به آغوش خانواده‌هایشان را در دل می‌پروراندند.
به تازگی، رئیس ستاد دیه کشور اعلام کرد که محسن چاوشی با جمع‌آوری کمک‌های مردمی، موفق به تأمین حدود 7 میلیارد تومان شده و از این طریق، زمینه آزادی 600 زندانی را فراهم کرده است. این اقدام انسان‌دوستانه، نشان‌دهنده تعهد عمیق چاوشی به مسائل اجتماعی و تلاش مستمر او برای بهبود شرایط هم‌وطنان نیازمند است. او با استفاده از شهرت خود، توانسته است موجی از همدلی و همکاری را در جامعه ایجاد کند و با جلب حمایت‌های مردمی، به یاری افرادی بشتابد که به دلیل ناتوانی در پرداخت دیه، در زندان به سر می‌بردند.
رئیس ستاد دیه در سخنان خود، از این حرکت ارزشمند تقدیر کرده و آن را الگویی برای دیگر هنرمندان و افراد سرشناس دانسته است. وی تأکید کرد که مشارکت چهره‌های محبوب در فعالیت‌های خیرخواهانه، می‌تواند تأثیر بسزایی در حل معضلات اجتماعی داشته باشد و فرهنگ نوع‌دوستی را در جامعه تقویت کند. محسن چاوشی به مثابه مرد نقابدار موسیقی پاپ ایران که هرگز کنسرت برگزار نکرده و با هیچ دوربینی حاضر به مصاحبه نشده، همواره در میدان کارهای خیر حاضر بوده است و تلاش می‌کند تا به اندازه توان خود به ایتام، خانواده‌های بی‌بضاعت و سایر نیازمندان یاری رساند؛ کاری که شاید کمتر مسئولی در کشور دغدغه آن را داشته باشد؛ اما چاوشی به تنهایی یک لشکر است و درد مردم را به حد بضاعتش چاره می‌کند.
اگر اهل موسیقی باشید و فضای کلی سلایق موسیقی در کشور و بالاخص در میان نسل جوان را دنبال کنید، حتما تصدیق خواهید کرد که محسن چاوشی امروز می‌تواند یک کنسرت موسیقی در ورزشگاه آزادی برگزار کند، درحالی‌که صف خرید بلیت تا میدان آزادی کشیده شده تا شاید بتوانند خودشان را به محبوب‌ترین خواننده پاپ دو دهه اخیر ایران برسانند. او اما ترجیح می‌دهد در پس پرده بماند و بی آنکه چیزی را رسانه‌ای کند، طرف مردمش بایستد.
مسیر هنری و آغاز درخشان
اگر مسیر هنری چاوشی را مرور کنیم، درمی‌یابیم که او از همان آغاز با آثاری متمایز و منحصربه‌فرد پا به عرصه گذاشت. اولین آلبوم رسمی‌اش با عنوان «نفرین» که در سال 1382 منتشر شد، به سرعت جایگاه ویژه‌ای در میان مخاطبان پیدا کرد. این آلبوم با ترانه‌هایی عمیق و موسیقی متفاوت، سرآغاز راهی بود که او در آن، صدای نسل جدید شد. چاوشی با بهره‌گیری از سبک موسیقی پاپ و ترکیب آن با المان‌های شرقی، توانست حسرت‌ها، آرزوها و امیدهای جامعه را بازتاب دهد.
موسیقی پاپ به شکلی که محسن چاوشی ارائه می‌کند، غالبا تاریخ انقضا ندارد یا بسیار دیر از تک‌وتا می‌افتد. جوانان جاافتاده‌تر و میان‌سالانی که کارهای او را پیگیری می‌کنند، خوب می‌دانند که آلبوم‌های «پرچم سفید»، «ابراهیم» و برخی از قطعات آلبوم «پاروی پی قایق» هنوز هم مثل روز اولی که منتشر شدند، تر و تازه هستند و این معجزه خواننده‌ای است که تمام وقتش را صرف کارهای اصلی خود، یعنی تولید آهنگ و کمک به مردم می‌کند.
چاوشی از همان ابتدا تصمیم گرفت مسیر متفاوتی را طی و استقلال هنری خود را حفظ کند. او برخلاف جریان اصلی موسیقی، به جای وابستگی به تهیه‌کنندگان بزرگ یا قراردادهای کلان، به شیوه‌ای مستقل آثارش را تولید و منتشر کرد. این تصمیم نه‌تنها به او آزادی عمل بیشتری داد، بلکه زمینه‌ساز ایجاد یک فرهنگ جدید در میان هنرمندان جوان شد. بسیاری از آنان با الهام از چاوشی، مسیر مستقل خود را برگزیدند و با تکیه بر خلاقیت فردی، آثار منحصربه‌فردی خلق کردند.نقش چاوشی در ایجاد موسیقی مستقل
چاوشی از همان ابتدا تصمیم گرفت مسیر متفاوتی را طی و استقلال هنری خود را حفظ کند. او برخلاف جریان اصلی موسیقی، به جای وابستگی به تهیه‌کنندگان بزرگ یا قراردادهای کلان، به شیوه‌ای مستقل آثارش را تولید و منتشر کرد. این تصمیم نه‌تنها به او آزادی عمل بیشتری داد، بلکه زمینه‌ساز ایجاد یک فرهنگ جدید در میان هنرمندان جوان شد. بسیاری از آنان با الهام از چاوشی، مسیر مستقل خود را برگزیدند و با تکیه بر خلاقیت فردی، آثار منحصربه‌فردی خلق کردند.
چاوشی با حذف واسطه‌ها و ایجاد ارتباط مستقیم با مخاطبان، توانست تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد. او با پلتفرم‌های دیجیتال و شبکه‌های اجتماعی، موسیقی خود را به دست هواداران رساند و از این طریق، نه‌تنها به نیازهای مخاطبان پاسخ داد، بلکه جایگاه موسیقی مستقل را در ایران ارتقا بخشید. این رویکرد، تحسین بسیاری را برانگیخت و او را به الگویی برای دیگر هنرمندان تبدیل کرد.
نوآوری و جسارت در موسیقی
یکی از ویژگی‌های بارز محسن چاوشی، نوآوری و جسارت او در ارائه سبک‌های جدید موسیقی است. او با آزمایش سبک‌های مختلف و ترکیب آن‌ها، همواره تلاش کرده است تا موسیقی‌اش تازه و مرتبط باقی بماند. چاوشی در آثار خود از تکنیک‌های صوتی و موسیقایی پیشرفته استفاده کرده و توانسته است سبک منحصربه‌فردی خلق کند که او را از دیگر هنرمندان متمایز می‌سازد. همین خصلت در شعر او هم به وضوح دیده می‌شود و تصویرسازی‌های ادبی در اغلب آثارش، متعلق به یک وادی متفاوت هستند یا به قول جوانان امروزی در یک لیگ دیگر توپ می‌زنند. محسن چاوشی: هنرمند و انسان‌دوست
آنچه محسن چاوشی را متمایز می‌سازد، پیوند میان هنر و انسانیت است. او با ترانه‌هایی که دردهای اجتماعی را می‌سرایند و ندای مظلومیت را به گوش‌ها می‌رسانند، روح جامعه را لمس می‌کند. صدای او، پژواک دردهایی است که شاید هرگز مجال شنیده شدن نیافته بودند. این هنرمندِ مردمی، هرگز خود را از جامعه جدا نکرده و با فروتنیِ مثال‌زدنی، در صف اول کمک به هم‌نوعان ایستاده است.
محسن چاوشی با این اقدامات، بار دیگر نشان داد که هنر می‌تواند فراتر از عرصه‌های مرسوم خود، به ابزاری برای خدمت به جامعه و بهبود زندگی افراد تبدیل شود. ا و با پیوند دادن موسیقی و فعالیت‌های انسان‌دوستانه، مسیر تازه‌ای را برای هنرمندان و دوستداران هنر ترسیم کرده است؛ مسیری که در آن، صدا و نوا، همزمان پژواک دردها و امیدهای جامعه است. این حرکت چاوشی، نه‌تنها به آزادی 600 زندانی انجامیده، بلکه خانواده‌های بسیاری را نیز از نگرانی و اضطراب رهایی بخشیده و به آن‌ها فرصت دوباره‌ای برای زندگی در کنار عزیزانشان داده است. این اقدام، نمونه‌ای بارز از تأثیر مثبت همبستگی و همکاری در جامعه است و نشان می‌دهد که با اتحاد و همدلی، می‌توان بر مشکلات فائق آمد و آینده‌ای روشن‌تر برای همگان رقم زد. چاوشی در موسیقی خود نیز بازتاب‌دهنده همین روح است؛ ترانه‌هایی که روایتگر واقعیت‌های زندگی مردم است، ترانه‌هایی که از امید، عشق، و مبارزه با سختی‌ها سخن می‌گویند. او هنرمندی است که هنر را نه‌تنها برای خلق زیبایی که برای ایجاد تغییر در زندگی مردم به کار گرفته است.
دنیای زندانی‌های آزاده شده توسط چاوشی، دیگر دیوار نیست
روزنامه فرهیختگان در مورد این اقدام خیرخواهانه این خواننده نوشت: هنوز خیلی‌ها او را از نزدیک ندیده‌اند، اما نام و صدایش به گوش همه آشناست. کنسرت نمی‌گذارد، اما می‌خواند. آن هم نه هر موسیقی را. می‌گوید درد دارم و دردمندم و از دردهایم می‌خوانم. دردهای او اما تنها به خودش برنمی‌گردد و فعالیت‌های اخیرش گویای این موضوع است.
محسن چاوشی دغدغه مردم وطنش را دارد و از محبوبیتش بین مردم در راه خود مردم استفاده می‌کند. چاوشی مسیر خودش را می‌رود و مراقب است در این راه دنبال دیده شدن نرود. او می‌خواهد در مسیری که پیش رو دارد، به آرامی حرکت کند؛ بی‌حاشیه، بی‌سروصدا و بدون بولد شدن در رسانه‌ها. با کسی مصاحبه نمی‌کند و آن خبرهایی هم که دست به دست می‌چرخد توسط ارگان‌های رسمی اعلام می‌شود.
فعالیت خیرانه این هنرمند البته تنها به سال 1403 برنمی‌گردد. سال گذشته بود که دوباره رئیس ستاد دیه خبر از آزادی 851 زندانی به کمک چاوشی در سال‌های 1402 و 1401 داد. او در این‌باره گفته بود: «این افراد در دو سال اخیر با رقم اهدایی هفت میلیارد و 450 میلیون تومانی توسط علاقه‌مندان و دنبال‌کنندگان صفحه اجتماعی محسن چاوشی از بند حبس رهایی یافته‌اند.» چاوشی هر تاریخی را بهانه می‌کند تا به‌واسطه آن به مردم کمک کند. او مرداد 1401 و همزمان با روز تولدش متنی در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد و در آن اعلام کرد اگر کسی قصد دارد هدیه‌ای به او بدهد آن را برای آزادی زندانیان غیرعمد هزینه کند.آزادی بیش از 2 هزار زندانی غیرعمد
فعالیت خیرانه این هنرمند البته تنها به سال 1403 برنمی‌گردد. سال گذشته بود که دوباره رئیس ستاد دیه خبر از آزادی 851 زندانی به کمک چاوشی در سال‌های 1402 و 1401 داد. او در این‌باره گفته بود: «این افراد در دو سال اخیر با رقم اهدایی هفت میلیارد و 450 میلیون تومانی توسط علاقه‌مندان و دنبال‌کنندگان صفحه اجتماعی محسن چاوشی از بند حبس رهایی یافته‌اند.» چاوشی هر تاریخی را بهانه می‌کند تا به‌واسطه آن به مردم کمک کند. او مرداد 1401 و همزمان با روز تولدش متنی در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد و در آن اعلام کرد اگر کسی قصد دارد هدیه‌ای به او بدهد آن را برای آزادی زندانیان غیرعمد هزینه کند.
علی شمس درباره این فراخوان می‌گوید: «هشت مرداد و در زادروز تولد این هنرمند به مانند سال‌های قبل، هدیه سالروز میلاد خود را در قالب طرحی در جهت آزادی 43 زندانی خرمشهری مطرح کرد که با این فراخوان اعلام‌شده هواداران او در مدت کوتاهی با واریز مبلغی معادل 200 میلیون تومان به حساب ستاد مردمی دیه استان خوزستان، زمینه آزادی همه محبوسان معرفی‌شده را فراهم کردند.» این خواننده صفحه اینستاگرام و کانال تلگرامی‌اش را تبدیل به بستری کرده تا به کمک آن با مردم ارتباط داشته باشد و از آن‌ها در راستای انجام امور خیر، کمک بگیرد. او بعد از اینکه مبلغ لازم برای آزادی زندانیان جمع می‌شود از تریبونش استفاده و از مردم تشکر می‌کند.
برای مثال بعد از فراخوان زادروزش در اینستاگرام نوشت: «صحبت از مردمانی است که بلندطبعی‌شان در هنگام فعالیت‌های نوع‌دوستانه، صحنه‌ای غرورآفرین به‌نمایش می‌گذارد. لازم است به‌اطلاع شما همدلان و مخاطبان محسن چاوشی برسانیم که مجموع کمک‌های مردمی دریافت‌شده تاکنون، منجر به آزادی 1556 زندانی جرایم غیرعمد، تأمین هزینه درمان 1250 بیمار، تأمین دیه 75 زندانی محکوم به اعدام و تأمین کمک‌هزینه 25 مسکن شده است. همچنین به آگاهی‌تان می‌رسانیم که آزادی 851 زندانی جرایم غیرعمد با همکاری ستاد دیه کشور و آزادی 705 زندانی دیگر با همراهی انجمن حمایت زندانیان بوده است. آنچه این اعداد را ارزشمند می‌کند، حضور تحسین‌برانگیز مردم است؛ نور امید در دل‌هایتان جاری.» براساس گزارش‌هایی که منتشر شده این خواننده در سال 99 هم موفق به آزاد کردن 320 زندانی، نجات 50 اعدامی و جمع‌آوری هزینه درمان 110 فرد مبتلا به بیماری‌های سخت شده است. تا 12 تیر 1400 هم به گفته یکی از خبرنگاران فعال حوزه موسیقی، مجموع کمک‌های مردمی که محسن چاوشی برای آزادی زندانیان محکوم به اعدام جمع‌آوری کرده از مرز 20 میلیارد ریال گذشت. البته جدا از این آمار غلامرضا عشریه، رئیس ستاد دیه مازندران هم از آزادی 10 نفر از زندانیان جرائم غیرعمد به کمک محسن چاوشی خبر داد.
او در این‌باره گفت: «اکثر فالوورهای پیج اینستاگرامی محسن چاوشی مبالغی زیر 100هزار تومان واریز می‌کنند و در این میان تعداد انگشت‌شماری مبالغی بالا پرداخت می‌کنند، در اینجا مفهوم واقعی جمله قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود را می‌توان درک کرد.» این کمک‌ها باوجود اینکه از طرف محسن چاوشی رسانه‌ای نمی‌شود اما با اعلام ستاد دیه سالی یک الی دوبار در رسانه‌ها بازتاب پیدا می‌کند و واکنش‌های متعددی را هم به‌دنبال دارد. برای مثال حسین قربانی، خبرنگار اجتماعی در صفحه توییتر خود نوشته است: «در این سال‌ها که محسن چاوشی با ستاد دیه همکاری می‌کند حتی یک‌بار هم در این ستاد حاضر نشده و نمی‌خواهد دیده شود.»
استفاده از تریبون برای کمک به مردم
پدیده سلبریتی از اواخر دهه 80 در ایران به اوج خود رسید و شرایط را این‌طور به‌وجود آورد که مخاطبان در موقعیت‌های مختلف اجتماعی و سیاسی منتظر صدای سلبریتی مورد نظرشان باشند. درواقع این فضا پدید آمد تا هنرمندان تبدیل به تریبونی بشوند که صحبت‌های مردم را انعکاس می‌دهند. این موضوع اما همیشه مسیر درستی را طی نکرد و در بعضی شرایط به‌خصوص در سال‌های اخیر، بعضی از هنرمندان به اصلاح از آب گل‌آلود ماهی گرفتند و به جای اینکه حرف مردم را منعکس کنند و در راستای حمایت از آن‌ها جلو بروند، منافع شخصی خودشان را با این امر دخیل کردند. در همین شرایط بود که محسن چاوشی انتخاب کرد تا در جای درستی بایستد.
تعریف خوب یا بد نسبی است و در نظرها می‌تواند متفاوت معنا شود، اما زمانی که تعداد قابل‌توجهی با عقاید و دیدگاه‌های مختلف با یک جریانی همراه می‌شوند، می‌توان گفت آن مسیر راه درستی را طی کرده است. چاوشی جایی ایستاد که نشان می‌داد دغدغه مردم را دارد و تنها برای کمک به آن‌ها قرار است از تریبون و محبوبیت خود استفاده کند. شاید تنها منفعتی که این مسیر برایش داشته نامش است که در ذهن‌ها با صفت «صدای آزادی» شناخته می‌شود.
انجام کار خیر بدون بوق و کرنا
همدلی و همیاری مردم ایران با یکدیگر موضوعی غیرقابل انکار است. در شرایط مختلف از زلزله گرفته تا سیل و مسائل درمانی و...، هنرمندان، ورزشکاران، سیاست‌مداران و افراد دیگر همیشه در صحنه حضور داشتند و تلاش کردند در حد توانشان گره‌ای از مردم باز کنند. خبر این کمک‌ها معمولاً یا توسط رسانه‌ها منعکس می‌شود یا فرد کمک‌کننده به‌واسطه صفحه‌های مجازی خود آن را اعلام می‌کند. درواقع این افراد ترجیح می‌دهند تا دست به خیر بودنشان در میان مردم بازتاب پیدا کند و تا جایی که ممکن است دیده شود؛ به‌تبع با این رسانه‌ای شدن محبوبیت آن‌ها هم بیشتر می‌شود و نامشان بر سر زبان‌ها می‌فتد. اما در همین شرایط است که محسن چاوشی از رسانه‌ها گریز می‌کند.
او مناسبت‌های مختلف مثل عید نوروز، ماه رمضان، تولد ائمه یا حتی تولد خودش را بهانه می‌کند تا با کمک دنبال‌کنندگانش مبالغی را جمع و به حساب انجمن‌های حمایت از زندانیان واریز کند. چاوشی نمی‌خواهد رسانه‌ای شود و به‌همین دلیل است که اطلاعات دقیقی از میزان و نحوه کمک‌های او در دسترس نیست و آنچه می‌شود به آن استناد کرد مبالغی است که توسط ستاد دیه اعلام می‌شود. درواقع بعد از گذشت سال‌ها فعالیت خیرانه، این خواننده هنوز از میزان کمک‌هایی که داشته پرده‌برداری نکرده است.
