بررسی وضعیت بحران آب در ایران | بخشی از سخنان عباس کشاورز

از حدود سال 1347 تا 1394، میزان بارش‌ها در کشور طبق یک شیب ملایم از حدود 250 میلیمتر به 240 میلیمتر کاهش یافته اما حجم روان‌آب‌ها از میزان بارندگی تبعیت نکرده و 54.7 درصد کاهش یافت.

روند میزان بارش و حجم روان‌آب‌ها نشان می‌دهد رابطه میان دو، در دهه 1370 دچار شکستگی شده است.

عده‌ای بر این باورند که کاهش میزان بارندگی به کاهش روان‌آب‌ها دامن زده اما روان‌آب‌ها در دو حوضه آبریز هراز و قره‌سو هم که با افزایش بارندگی مواجه هستند، همچنان در حال کاهش است. میزان روان آب‌های کشور با تداوم وضعیت موجود بیش از 40 تا 42 میلیارد متر مکعب نخواهد بود.

وضعیت آب‌های زیرزمینی در کشور نامطلوب است و تعداد چاه‌های آب از حدود 40 هزار حلقه در دهه 60 خورشیدی به 840 هزار حلقه افزایش یافته است که 50 درصد این چاه‌ها غیرمجاز است.

میزان کسری مخازن آب در کشور نیز صعودی است به طوری که میزان کسری آب در دهه 60، حدود 20 میلیون متر مکعب بود که در حال حاضر به 140 میلیارد مترمکعب رسیده است.

بر اساس ارزیابی صورت گرفته توسط محققان ژاپنی، سازمان فائو وکارشناسان ایرانی در مورد دریاچه ارومیه، تغییرات اقلیمی تنها 18درصد در کاهش آب این منطقه موثر بوده، در حالی که اثرگذاری انسان 82 درصد بوده است.

اگر انسان می‌خواهد بدون نگرانی از کمبود آب زندگی کند باید 20 درصد از منابع آب موجود در طبیعت را برداشت کند. اگر می‌خواهد به زندگی خودش رونق ببخشد، 40 درصد می‌تواند برداشت کند. اما اگر میزان برداشت به 60 درصد برسد باید آماده فاجعه باشد. میزان برداشت ما از منابع آب 89 درصد است