برگزاری نکوداشت زنده‌یاد همایون ثابتی‌مطلق

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، مراسم سالگرد درگذشت زنده‌یاد همایون ثابتی‌مطلق هنرمند عرصه نقاشی و مجسمه‌سازی پنجشنبه 23 تیر در سالن استاد شهناز خانه‌هنرمندان ایران با اجرای امیرهمایون ثابتی‌مطلق فرزند این هنرمند برگزار شد.

در ابتدای این مراسم پرویز حیدرزاده استاد دانشگاه و از دوستان ثابتی‌مطلق روی صحنه آمد و بیان کرد: متاسفانه سال گذشته به علت کرونا شرایط مناسبی برای عرض تسلیت فراهم نبود. با این حال یاد همایون ثابتی‌مطلق به عنوان هنرمندی شریف و مدرسی آگاه همواره در قلب ما زنده است.

وی بعد از بیان گوشه‌ای از بیوگرافی این هنرمند اظهار کرد: من به عنوان کسی که در مقاطع مختلف با این هنرمند همراه بودم باید بگویم به ندرت با فردی مثل ایشان چه به لحاظ اخلاقی و چه به لحاظ آموزشی برخورد کرده‌ام. همایون ثابتی‌مطلق به خرد جمعی احترام می‌گذاشت، همواره صبورانه از منافع شخصی خود به خاطر جمع می‌گذشت و این موضوع ریشه در پاک‌سرشتی او داشت. درباره دستاوردهای این هنرمند باید گفت او به امر جست‌وجو در هنرهای تجسمی اهمیت می‌داد و از هرگونه معیار از پیش ساخته شده در هنرهای تجسمی پرهیز می‌کرد. مرحوم ثابتی‌مطلق در عرصه مدیریت هنری کوشا، سرشار از ایده‌های نو و راهکارهای عملی در چارچوب ادراک معاصر بود اما حیف که به دلایل پیچیده‌ای تلاش این‌گونه هنرمندان که اتفاقا انگشت‌شمار هم هستند به سرانجام نمی‌رسد و این داستان تازه‌ای در این آب و خاک نیست.

در ادامه امیرهمایون ثابتی‌مطلق اظهار کرد: چند سال پیش بود که مصاحبه‌ای از مادر و پدر شد و در طی آن خبرنگاران به من گفتند تو هم درباره کار پدر صحبت کن. من دو، سه دقیقه چیزی به ذهنم نرسید بعد از چند دقیقه این جمله به ذهن آمد که پدرم ساده‌ترین مفاهیم را به روشی متفاوت از آنچه که معمول و مرسوم است به سمع و نظر دیگران می‌رساند. او همیشه به من می‌گفت هر آن چیزی که مشاهده می‌کنی راه‌های زیادی برای بیان دارد. پدر قوی بود و ما را به قوی بودن دعوت می‌کرد، همیشه پشتیبان ما بود و زمانی‌که رفت تازه شرایط برای ما آشکار شد. متوجه شدیم که در طی این سال‌ها چه کسی را داشتیم و چگونه ما را حمایت می‌کرد. صحبت کردن درباره پدر برای من سخت است در تمام این یک سال همواره خودم را فریب می‌دادم که او را از دست نداده‌ام، همیشه با غرور و افتخار در کنارش می‌ایستادم البته همین حالا هم به او افتخار می‌کنم.

احمد سلیمانی دبیر سمپوزیوم مجسمه‌های توچال روی صحنه آمد و با بیان اینکه آشنایی‌اش با همایون ثابتی‌مطلق به سال 85 در اولین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران برمی‌گردد، گفت: بارها در مجامع مختلف با ایشان ارتباط داشتم و هیچ‌وقت چهره‌اش را بی لبخند ندیدم. من سی و اندی سال در دانشگاه تدریس می‌کردم یادم است یک بار یکی از دوستان به من گفت به دانشگاه آزاد بیا و حجم تدریس کن، وقتی به آنجا رفتم پرسیدم پیش از این چه کسی اینجا حجم درس می‌داد؟ دانشجویی گفت آقای ثابتی‌مطلق که من به محض شنیدن اسم ایشان از دانشگاه برگشتم چون آقای ثابتی‌مطلق استاد بزرگی بود.

در پایان این مراسم فهیمه زاهدی از دوستان خانوادگی این هنرمند و مترجم و فروزان حیدری‌فر از شاگردان مرحوم ثابتی‌مطلق روی صحنه آمدند و شعری خواندند.

57247