بلایی که قطعی اینترنت سر مردم آورد | رنجی به نام قطعی اینترنت

رنج قطعی اینترنت چیست؟

ایجاد محدودیت در دسترسی به اینترنت تصمیم خسارت‌باری است. قطعا یکی از اولین تبعات چنین تصمیم هایی کاهش فروش کسب وکارهایی است که فروش آنلاین دارند. باید توجه داشت که وصل بودن به اینترنت داخلی این مشکل را برطرف نمی کند. بخش مهمی از مردم تفاوت میان اینترنت داخلی و اینترنت بین المللی را درک نمی‌کنند و وقتی نمی توانند موتور جست‌وجوی گوگل را استفاده کنند فرض می گیرند که اینترنت کاملا قطع است.

برآوردهایی وجود دارد که سایت‌های ایرانی سالانه حدود 300میلیارد تومان برای SEO فقط روی گوگل هزینه می کنند که هنگام جست‌وجوی کالاها و خدمات توسط مشتریان بالاتر و بهتر دیده شوند. وقتی گوگل قطع است کل این هزینه‌ها هدر می رود.

تنها فروش شرکت‌ها نیست که کاهش می یابد، عملیات جاری آنها هم لطمه می بیند که می‌تواند منجر به افزایش هزینه یا از دست دادن مشتریان شود.

در تابستان1400، 79درصد مردم گفته اند که از رسانه‌های اجتماعی مجازی استفاده می کنند که 71درصد از واتس‌اپ، 53درصد از اینستاگرام و 40درصد از تلگرام استفاده می کردند؛ اما پراستفاده ترین رسانه داخلی روبیکا بوده که فقط 8درصد مردم از آن استفاده کرده اند. در همین پیمایش 50درصد جامعه گفته اند ترجیح می دهند فقط از رسانه‌های اجتماعی خارجی استفاده کنند و فقط 2درصد گفته اند که ترجیح می دهند از رسانه داخلی استفاده کنند.

ناپایداری زیرساخت اینترنت باعث افزایش ریسک سرمایه گذاری در اقتصاد دیجیتال می شود. چگونه می توان سهم اقتصاد دیجیتال را به 10درصد تولید ناخالص داخلی رساند وقتی پایه ای ترین زیرساخت آن پایداری بالایی ندارد؟ چرا باید کسی در این حوزه سرمایه گذاری کند؟ همین وضعیت در مورد نیروی انسانی هم صادق است...