به جای گفت و شنود / چند قطره از دریای بیکران
در آستانه روزهایی که با رحلت رسول خدا و شهادت امام حسن مجتبی و امام رضا، همزمان است بخش گفت و شنود را را به نقل احادیثی از پیامبر اعظم(ص)، امام حسن(ع) و امام رضا (ع) اختصاص میدهیم.
به گزارش مشرق، کیهان نوشت: در آستانه روزهایی که با رحلت رسول خدا و شهادت امام حسن مجتبی و امام رضا صلواتالله علیهم، همزمان است و امت اسلام در سوگ آن بزرگواران چشمانشان اشکبار و دلهایشان داغدار است، ستون گفت و شنود را به نقل احادیثی از پیامبر اعظم(ص)، امام حسن(ع) و امام رضا (ع) اختصاص میدهیم؛
از رسول خدا (ص) است که؛
1- اتق دعوهً المظلوم فانما یسال الله حقه و انالله لن یضیع لذی حق حقه.
- از نفرین مظلوم بپرهیز؛ زیرا وی به دعا حق خویش را از خدا میخواهد و خدا حق را از حقدار دریغ نمیدارد.
2- مَن رَدَ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَهًُ اَلبَتَهَ.
- هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود.
3- احب الاعمال الی الله الصلاهً لوقتها ثم بر الوالدین ثم الجهاد فی سبیلالله.
- بهترین کارها در نزد خدا نماز به وقت است، آنگاه نیکی به پدر و مادر، آنگاه جنگ در راه خدا.
4- لا تُحَقِرَنَ أحَدا مِنَ المُسلِمینَ، فَاِنَ صَغیرَهُم عِندَاللهِ کبیر.
- هرگز هیچ یک از مسلمانان را کوچک مشمار؛ زیرا کوچک آنان نیز، در نزد خداوند، بزرگ است.
از حضرت امام حسن علیهالسلام است؛
1- مَن قَرَأ القرآنَ کانَت لَهُ دعوهً مُجابهً اما مُعَجَلَهًً و اما مُؤَجَلهًً.
- کسی که قرآن بخواند، یک دعای مستجاب شده دارد، دیر مستجاب شود، یا زود.
2- صاحِبِ الناسَ مِثلَ ما تُحِبُ أن یُصاحِبوکَ بهِ.
- با مردم آنگونه رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند.
3- ما تَشاوَرَ قَوم الا هُدُوا الی رُشدِهِ.
- هیچ قومی با یکدیگر مشورت نکردند مگر آن که به راه پیشرفت خود رهنمون شدند.
و از امام رضا علیهالسلام است؛
1- مَن جَلَسَ مَجلِسا یُحیی فیهِ أمرُنا، لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوُبُ.
- هر که در مجلسی بنشیند که در آن یاد ما (اهل بیت) زنده میشود، قلبش، در روزی که قلبها میمیرند، نمیمیرد.
2- مَن سَألَ الله التَوفیقَ و لَم یَجتَهِد فَقَدِ استَهزَأَ بِنَفسِهِ.
- هر کس از خدا توفیق بخواهد و تلاش نکند، خود را مسخره کرده است.
3- مَن تَبَسَمَ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ کتَبَ اللهُ لَهُ حَسَنَهًً؛ ومَن کتَبَ اللهُ لَهُ حَسَنَهًً لم یعَذِبهُ.
- هر کس به روی برادر مؤمنش لبخند بزند، خداوند، برایش یک ثواب مینویسد و کسی که خدا برایش ثوابی بنویسد، عذابش نمیکند.