تئاتر؛ هنری که با کوله باری از مشکل همچنان در حرکت است

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، هر زمان که به سالن‌های تئاتر می‌رفتیم یا با هنرمندان تئاتر گفتگو می‌کردیم، کم و بیش از مشکلات این عرصه باخبر می‌شدیم. تئاتر همانند سینما یا تلویزیون نیست، گویی دنیای دیگری را نشان می‌دهد که در هیچ یک از فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی دیده نمی‌شود. همانطور که می‌دانید هر شاخه‌ای از هنر مشکلات خاص خود را دارد که باید به آن توجه کرد تا راه برای آیندگان هموارتر شود.

کمبود بودجه، نبود سالن مناسب، معیشت هنرمندان و... مسائلی است که همواره در حوزه تئاتر مطرح است، اما در پس این حرف ها، امیدی هم برای آینده جوانان تئاتری وجود دارد.

جشنواره تئاتر فجر 98 با مشکلات مختلف، اما با امید برگزار شد، همانند سال‌های گذشته هنرمندان بسیاری خصوصا از شهر‌ها و استان‌های مختلف در جشنواره حضور داشتند که می‌خواستند نام و هنر شهر خود را به نمایش بگذارند و تعدادی از آن‌ها هم خوش درخشیدند. باید یادآور شد که جشنواره فجر تنها یک جشنواره برای نمایش آثار نیست بلکه این جشنواره دلگرمی برای هنرمندان تئاتر است تا با انگیزه و اشتیاق بیشتری تلاش کنند و بتوانند در بهترین سالن‌ها آثار خود را به نمایش بگذارند.

متاسفانه ایام بعد از برگزاری جشنواره بر وفق تئاتر نبود، شیوع بیماری کرونا بسیاری از اجرا‌ها را نیمه تمام گذاشت و برنامه بسیاری از هنرمندان را برهم زد. بسیاری از نمایش‌ها بدون اجرا تمام شدند که شاید دیگر به اجرا نرسند.

درست است که با شرایط ایجاد شده و محدودیت‌های پیش آمده، راه‌های تازه‌ای برای اجرای نمایش‌ها صورت گرفت، اما این راهکار‌ها به تنهایی کافی نیستند. هرکدام از آن‌ها نیاز به تبلیغات و معرفی دارد که از عهده هر گروه نمایشی خارج است، زیرا توانی بالاتر از توان تبلیغات گروه‌های نمایشی را می‌طلبد. سوالی که این روز‌ها مدام ذهن‌ها را به خود مشغول می‌کند این است که آیا کرونا چراغ تئاتر را خاموش کرده است؟ آیا امیدی به احیای آن هست؟

قطعا برخی که تئاتر را در نمایش‌های به اصطلاح لاکچری خلاصه می‌کنند و از گروه‌های نمایشی کوچک خبر ندارند، نمی‌توانند درخصوص آن اظهار نظرکنند، اما بهتر است برای پاسخ به این سوال نگاهی به گروه‌های نمایشی کوچک، گروه‌های دانشجویی و گروه‌های تئاتر کودک بیندازیم.

بسیاری از این گروه‌ها در شرایط کرونا بیکار شدند که و تنها منبع معیشتی خود را از دست دادند حال اگر بخواهند به حرفه و شغل دیگری برای تامین معیشت روی آورند باید فعالیت خود در تئاتر را کم یا با آن خداحافظی کنند. پس هنرمندانی که با عشق و علاقه روی صحنه می‌آمدند را نخواهیم داشت که همین موضوع مرگ تئاتر را رقم می‌زند. پس بهتر است قبل از آن که دیر شود راهی برای هنر تئاتر عرضه شود تا هنرمندان و گروه‌های نمایشی بیش از پیش فعالیت کنند و بتوانند در دوران شیوع بیماری درمانگر روح و ذهن مردم و مخاطبان باشند.

گروه‌های نمایشی، هنرمندان، سالن‌ها و عوامل مختلفی که در عرصه تئاتر فعالیت دارند، نسبت به گذشته نیاز به یاری بیشتری از سوی مدیران و مسئولان دارند تا بتوانند سرپا ایستاده و چراغ تئاتر را روشن نگه دارند، می‌دانیم که آینده تئاتر به دست برنامه ریزی‌های درست مسئولان است پس امیدواریم بیش از گذشته برای هنر تئاتر تلاش کنند تا شاهد حضور پررنگ هنرمندان در این عرصه باشیم.

انتهای پیام /