تاسوعا؛ آغاز اراده برای امر ناممکن

علی صارمیان*

تاسوعا را عوام؛ روز شهادت حضرت عباس می دانند. علما نیز توجیه می کنند که به احترام حضرت عباس بی علی (ع) این روز بزرگ داشته می شود. همچنان که می دانیم بجز مسلم و هانی؛ شهادت حسین ع و یارانش در روز دهم محرم اتفاق افتاده. روز عاشورا. پس این گرامیداشت برای چیست؟ تاسوعا روز انتخاب است. روز بیرون راندن آدم از بهشت. روز یکسره شدن اراده انسان توحیدی برای برگزیدن شرف شهادت یا ننگ زندگی بشری که باز پایانش مرگ است. تاسوعا از دعوت شمر اغاز میشود. امان نامه برای عباس ع می اورد. او را پسر ام البنین می خواند. می گویدتو بلند بالایی. زیبایی. مرد قدرتمند بنی هاشمی. مادر تو از ماست. حسین را رها کن. تو می مانی و بنی هاشم را اداره خواهی کرد. بگذار حسین عقوبت شود. اگر راهت درست است؛ تو زنده بمان. تو بعداز شهادت حسین؛ سالار بنی هاشمی. تاسوعا روز اراده عباس ع است. امان نامه ها را به سمتشان پرت می کند. می داند مرگ را انتخاب می کند. اما در نظرش؛ این انتخاب؛ این مرگ گزینی و شهادت طلبی؛ از ریاست بر دنیا با ارزش تر است. محاسبه نمی کند. دشمن حسین می گوید که ممکن نیست که پیروز شوی. حسین اما به پیروزی در میدان بزرگتر فکر می کند. به میدانی که در تاریخ گشوده شده و وجدان ها قاضی آنند.

برادر حسین، می گوید؛ این جان فدای حسین باد که بر حق است. تاسوعا روز تحسین اراده حق است. روز جدا شدن و خالص شدن. روز عزم است. روز انتخاب راهست. روز انتخاب اراده هاست. روز انتخاب راه حسین و یا راه رندگی نکبت باری است که بی حسین باید طی شود.

این است که شیعه این انتخاب، این جدا نهایی شدن راه را یادآوری می کند. تاسوعا انتخاب راه ناممکنی است که تاریخ نشان که پیروز میدان حسین و یاران اندک او هستند.

کجاست سپاه حرمله و شمر؟ اما کجاست عباس و جایی که در کرسی شرف دارد.

منبع: کانال یادداشت های حزب تک نفره من

بشنوید | دست از تن "عباس" چکیده است - محسن چاووشی

ببینید | 77 سال پیش در چنین روزی؛ بمباران اتمی هیروشیما توسط آمریکا