تعامل و گفت‌وگو به جای توقیف / سازمان سینمایی و ماجرای فیلم‌های پرحاشیه

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ درباره حال و احوال بد این روزهای سینما کمتر هواداری است که اطلاع نداشته باشد؛ وضعیت آشفته تولید و از آن بدتر ماجرای ناآرام اکران که این اواخر با حواشی زیادی هم روبرو شده است. این وسط داستان نبود زیرساخت لازم برای تجهیز امکانات و توسعه سالن های مجهز و استاندارد سینما در سراسر کشور به غصه ای همیشگی تبدیل شده است.

شاید شروع این ماجراها به اوایل دی ماه سال گذشته و اکران فیلم سینمایی «چپ راست» به کارگردانی حامد محمدی و تهیه کنندگی آقای پدر (منوچهر محمدی) برگردد؛ فیلمی کمدی سیاسی که به ادعای تهیه کننده فیلم، علی رغم داشتن مجوز اکران و پروانه نمایش، جلوی اکران ان گرفته شده است.

اما محمدرضا فرجی مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی وقت، در خصوص اکران این فیلم گفت: این فیلم در دولت قبل هم از سوی شورای پروانه نمایش مشمول اصلاحات شده بود که بخشی از آن اصلاحات از آن زمان هنوز صورت نگرفته است و طبیعی است تا زمانی که اصلاحات پیشنهادی شورا صورت نگیرد به اکران عمومی نمی‌رسد.

حالا همین ماجرا گریبان گیر فیلم «شیشلیک» محمدحسین مهدویان شده است؛ وی به این ماجرا معترض شده که چرا با وجود داشتن پروانه نمایش، باید جلوی اکران این فیلم گرفته شود؛ محمدرضا منصوری تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شیشلیک» نیز بیان کرد که تاکنون فهرستی بالغ بر چهل مورد اصلاحیه به این فیلم وارد شده است اما مسئولان سازمان سینمایی پاسخگوی تماس عوامل ما نیستند.

اما روح‌الله سهرابی مدیرکل اداره نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی در این خصص معتقد است به هر حال طبیعی است که هر فیلم بنابر شرایط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی که در هر مقطعی بر جامعه حاکم است، با ملاحظاتی هم مواجه باشد. در این شرایط یک جمع هفت هشت نفره از سوی ریاست سازمان معرفی می‌شوند تا درباره فیلمی که ذاتاً حساسیت‌زا و مسئله دار هست و لحن خاصی دارد با در نظر داشتن فضای روحی جامعه و ظرفیت اجتماعی، تصمیم‌گیری کنند تا ببینند آیا این فیلم مناسب اکران در یک مقطع خاص هست یا نه؟

در همان کتاب قانون و مقرراتی که تحت عنوان آئین‌نامه نظارت بر نمایش فیلم، مسیر دریافت پروانه ساخت و نمایش را به ما نشان می‌دهد، بندی وجود دارد که صراحتاً می‌گوید «معاونت سینمایی می‌تواند بنا به ضرورت‌های سیاسی و فرهنگی از نمایش فیلمی که دارای پروانه نمایش است جلوگیری نموده و پس از رفع موانع (در صورت امکان) مجدداً اجازه نمایش صادر نماید.» بر این اساس سازمان سینمایی می‌تواند به‌طور موقت از اکران یک فیلم دارای پروانه نمایش هم جلوگیری کند تا زمانی که شرایط برای آن فراهم و موانع رفع شود.

پیش از ماجرای «شیشلیک» نیز آخرین ساخته سعید روستایی با حضور در جشنواره کن دچار حواشی بسیاری شد که در ادامه معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی تصمیم گرفت تا انجام نشدن اصلاحات خواسته شده، به این فیلم اجازه اکران ندهد.

برخی از دوستان سینماگر معتقداند که سازمان سینمایی با کج سلیقگی و بی رحمی در حال مقابله با فیلم هایی است که قصد اکران دارند؛ اما عوامل سازمان سینمایی از شخص رئیس، معاونت ارزشیابی تا روابط عمومی بارها و بارها گفته اند که با هیچ فیلمی عناد و دشمنی ندارند و تمام تلاش خود را معطوف این امر کرده اند که هیچ فیلمی اصطلاحا کنج خانه نماند و رنگ پرده نقره ای سینما را به خود بگیرد.

شاید دوای درد این ماجرا، باز کردن درب های گفت و گو و تعامل به جای توقیف و اصلاحیه های پی در پی باشد؛ قطها هیچ کارگردانی تمایل ندارد تا فیلمش دچار توقیف شود و دوست دارد تا ثمره تلاش خود را با مخاطبان و در سینماها ببیند؛ سازمان سینمایی نیز معتقد است که تهیه کنندگان سینما باید چارچوب های ارزشی حاکم بر جامعه را رعایت کنند و مواظب و مراقب حاشیه هایی از این دست باشند تا فیلمشان با سلامت به اکران برسد؛ اما گاهی کفه ترازوی این اصلاحیه ها به سمت سلیقه شخصی سنگینی می کند و باعث سوبرداشت های بسیاری می شود.

به نظر می رسد سازمان سینمایی به عنوان مرجع تصمیم گیری باید با عوامل سینما، باب تعامل و گفت و گو را بیشتر باز کند و بدون شک در فضایی آرام و به دور از تشنج و همراه با صبوری طرفین، می شود بسیاری از این اصلاحیه ها را به نفع اکران فیلم ختم به خیر کرد تا رونق دوباره به گیشه های هنر هفتم برگردد.

انتهای پیام /