تلاش در همگرایی جهانی از زمان پیامبر (ص) تا دوران پس از ظهور امام زمان (عج)

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست هم‌اندیشی علمی به مناسبت نهم ربیع الاول آغاز امامت امام زمان (عج) که از سوی پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهشی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، معاونت پژوهش جامعه الزهرا (س) و معاونت پژوهشی دفتر تبلیغات اسلامی و با حضور جمعی از نخبگان تبلیغی و پژوهشگران مهدویت برگزار شد.

ناهید طیبی، مدیر دانشنامه زن مسلمان، در این نشست با اشاره به فرضیه «تناکح بین الملل ائمه علیهم‌السلام و همگرایی جهانی در عصر ظهور» مبتنی بر بازخوانی ملیت مادران امامان علیهم‌السلام، اظهار داشت: جهانی بودن حکومت حضرت مهدی (عج) افزون بر تئوری‌های معرفتی و اندیشه محور، نیازمند یک شبکه ارتباطی تاریخی و قابل بحث است.

مدیر دانشنامه زن مسلمان خاطرنشان کرد: وجود تاریخی مادران ائمه اطهار علیهم‌السلام به عنوان بحثی حاشیه‌ای در منابع متقدم مطرح شده اما مطالعات جدید، زمینه‌ای جهت ارائه فرضیه و پاسخی به این پرسش می‌شود که تنوع جغرافیایی یا نژادی مادران ائمه علیهم‌السلام در صورت‌بندی تمدن اسلامی از یک سو و آینده بشریت در آخرالزمان از دیگر سوی چه نقشی را ایفا می‌کند.

او تصریح کرد: در تحقیق حاضر، فرضیه «تناکح بین الملل ائمه اطهار علیهم‌السلام و همگرایی جهانی در عصر ظهور» با خوانش جدیدی از جایگاه و پایگاه اجتماعی مادران ائمه معصومین علیهم‌السلام برای نخستین بار ارائه می‌شود.

طیبی با تأکید برای تلاش پیامبر (ص) بر همگرایی جهانی به خصوص در میان مسلمانان اظهار داشت: بر اساس دستاورد این تحقیق، سنت پیامبر (ص) مبنی بر همگرایی جهانی با توجه به ارسال نامه‌ها به سران مناطق مهم جهان و سیره ایشان که نکاح با زنان قبیله‌های متعدد و متنوع فرهنگی بود با هر انگیزه و هدفی در انتقال فرهنگ اسلام، ایجاد همگرایی و پیوستگی تمدنی و کم کردن شکاف بین ملت‌ها تأثیرگذار بود و این سنت در تاریخ ائمه علیهم‌السلام نیز اجرا شده است.

پژوهشگر اسلامی تصریح کرد: بررسی ملیت مادران امامان و به طور خاص هفت امام پایانی که کنیز و از ملیت‌های متنوع بودند، گرچه محصول شرایط ویژه زمانه هر امام و متفرع بر فتوحات اسلامی و ورود اسرا به پایگاه حکومت اسلامی بوده، اما نتیجه آن پیوستگی جهانی بین ملل گوناگون پس از ظهور حضرت حجت (عج) می‌شود.

مدیر دانشنامه زن مسلمان عنوان کرد: ملیت مادران امامان شیعه عبارت است از حجازی، ایرانی، اندلسی، یونانی (بر اساس تحقیق جدید نگارنده، مادر امام رضا علیه‌السلام یونانی بوده است)، مصری، نوبی، مغربی و رومی. این تنوع جغرافیایی با توجه به اطلس و قلمرو جغرافیایی جهان در عصر حضور ائمه علیهم‌السلام که مشتمل بر سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا بود، معنا دار است و می‌توان همگرایی جهانی را که از شاخصه‌های تمدن است، با استفاده از این تنوع جغرافیایی و نژادی برای عصر ظهور در نظر گرفت.