تمجید از بدمینتونباز تاریخساز ایران / ثریا آقایی: احساس غرور میکنم
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، سایت فدراسیون جهانی بدمینتون پس از پیروزی ثریا آقایی ملیپوش بدمینتون کشورمان برابر حریفی از مالدیو در بازیهای المپیک از عملکرد وی تمجید کرد. این سایت ابتدا به حضور کاوه محرابی در بازیهای المپیک 2008 پکن اشاره کرد که در راند نخست شکست خورد و درباره ثریا آقایی نوشت: آقایی نخستین بانوی ایرانی رشته بدمینتون است که به بازیهای المپیک توکیو راه یافته...
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، سایت فدراسیون جهانی بدمینتون پس از پیروزی ثریا آقایی ملیپوش بدمینتون کشورمان برابر حریفی از مالدیو در بازیهای المپیک از عملکرد وی تمجید کرد. این سایت ابتدا به حضور کاوه محرابی در بازیهای المپیک 2008 پکن اشاره کرد که در راند نخست شکست خورد و درباره ثریا آقایی نوشت: آقایی نخستین بانوی ایرانی رشته بدمینتون است که به بازیهای المپیک توکیو راه یافته و به پیروزی رسیده است.
این سایت در ادامه نیز مصاحبهای با ملیپوش بدمینتون کشورمان انجام داده است. ثریا آقایی درباره حضور در بازیهای المپیک و پیروزی مقابل حریفش گفت: از اینکه بهعنوان یک دختر ایرانی در المپیک مسابقه میدهم، احساس غرور میکنم. من در اولین مسابقه خود پیروز شدم و این پیروزی برای من شگفتانگیز بود.
وی ادامه داد: این رقابتها از سایر مسابقاتی که تا حالا بازی کردهام، متفاوت است، چون این المپیک است و رؤیای من به واقعیت تبدیل شده است. آرزوی بعدی من هم پیروزی در المپیک بود که آن نیز محقق شد. در مسابقه بعدی هم تلاش خود را انجام میدهم.
ملیپوش بدمینتون کشورمان با اشاره به شیوع ویروس کرونا اظهار داشت: به دلیل شیوع این ویروس همه مسابقات لغو شد و زمان سختی برای من بود. من همچنین از ناحیه زانوی راست آسیب دیدم و در چند ماه گذشته نتوانستم در هیچ تورنمنتی شرکت کنم. بازیهای المپیک هم نخستین مسابقاتی است که پس از جراحی زانو رقابت میکنم. بعد از پنج ماه احساس غرور میکنم که میتوانم بازی کنم و المپیکی شدم.
وی با بیان این مطلب که هشت سال در انتظار حضور در بازیهای المپیک بوده است، خاطرنشان کرد: هر لحظه امیدوار بودم که در فهرست افراد حاضر در المپیک قرار بگیرم و از این موضوع خوابم نمیبرد. زمانی که همراه برادرم بودم از فدراسیون با من تماس گرفتند و گفتند که نام من در لیست المپیکیهاست. من هم اشک ریختم و برایم شگفتآور بود. همه اعضای خانواده و خودم هشت سال منتظر این لحظه بودیم، چون این شانس را داشتم که در بازیهای المپیک 2016 هم حضور داشته باشم، اما آسیبدیدگی زانوی مانع از حضورم شد.