تنهایی خطر بیماری‌های مزمن و مرگ زودرس را افزایش می‌دهد

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تعامل با دوستان و خانواده می‌تواند باعث حفظ سلامت ما شود زیرا این روابط سیستم ایمنی بدن ما را تقویت کرده و خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری‌های قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع 2 را کاهش می‌دهد.

محققان بریتانیا و چین پس از بررسی پروتئین‌ها در نمونه‌های خون گرفته شده از بیش از 42 هزار بزرگسال، به این نتیجه رسیدند که روابط اجتماعی نقش مهمی در سلامتی ما دارند.

شواهد نشان می‌دهد که انزوا و تنهایی با سلامت کمتر و مرگ زودهنگام مرتبط هستند. با وجود این شواهد، مکانیزم‌های زیستی که روابط اجتماعی از طریق آن‌ها بر سلامت تاثیر می‌گذارند همچنان مبهم هستند.

یکی از روش‌ها برای بررسی این مکانیزم‌های زیستی، نگاه کردن به پروتئین‌های در حال گردش در خون است. پروتئین‌ها مولکول‌هایی هستند که توسط ژن‌های ما تولید می‌شوند و برای عملکرد درست بدن ضروری هستند. آن‌ها می‌توانند به عنوان هدف‌های دارویی عمل کنند و به محققان کمک کنند تا درمان‌های جدیدی برای بیماری‌ها پیدا کنند.

تیمی از دانشمندان دانشگاه کمبریج بریتانیا و دانشگاه فودان چین، مجموعه‌ای از پروتئین‌ها را در نمونه‌های خون اهدایی از بیش از 42,000 بزرگسال 40 تا 69 ساله، بررسی کردند. این بررسی به تیم امکان داد تا ببینند کدام پروتئین‌ها در افراد اجتماعی تنها یا منزوی در سطوح بالاتری وجود دارند و چگونه این پروتئین‌ها به سلامت ضعیف‌تر مرتبط هستند.

تیم تحقیقاتی امتیازهای انزوا و تنهایی افراد را محاسبه کردند. انزوا به عنوان یک معیار عینی بر اساس عواملی مانند زندگی تنها، میزان تماس اجتماعی با دیگران و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی سنجیده می‌شود. از سوی دیگر، تنهایی یک معیار ذهنی است که به این بستگی دارد که آیا فرد احساس تنهایی می‌کند یا خیر.

هنگامی که محققان پروتئین‌ها را تجزیه و تحلیل کردند و عواملی مانند سن، جنسیت و وضعیت اقتصادی - اجتماعی را در نظر گرفتند، 175 پروتئین مرتبط با انزوا و 26 پروتئین مرتبط با تنهایی پیدا کردند. بسیاری از این پروتئین‌ها در پاسخ به التهاب، عفونت ویروسی و بخشی از واکنش‌های ایمنی بدن تولید می‌شوند و همچنین به بیماری‌های قلبی، دیابت نوع 2، سکته مغزی و مرگ زودهنگام مرتبط هستند.

سپس تیم تحقیقاتی از یک تکنیک آماری استفاده کرد تا رابطه علی بین انزوا و تنهایی از یک سو و پروتئین‌ها از سوی دیگر را بررسی کند. با استفاده از این روش، آن‌ها پنج پروتئین را شناسایی کردند که سطح آن‌ها تحت تاثیر تنهایی قرار داشت.

یکی از پروتئین‌های تولید شده در سطوح بالاتر به دلیل تنهایی، پروتئین ADMبود. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که این پروتئین در پاسخ به استرس و تنظیم هورمون‌های استرس و هورمون‌های اجتماعی مانند اکسی‌توسین (هورمون عشق) نقش دارد که می‌توانند استرس را کاهش داده و خلق و خو را بهبود بخشند.

تیم تحقیقاتی یک ارتباط قوی میان پروتئین ADM و منطقه‌ای در مغز برای حس‌گر داخلی بدن که مسئول درک اتفاقات درون بدن ما است، یافتند. هرچه سطوح ADM بیشتر بود، حجم این منطقه کوچک‌تر بود. همچنین، سطوح بالاتر ADM به حجم کمتر ناحیه‌ای از مغز که در فرآیندهای عاطفی دخیل است، مرتبط بود. افزون بر این، سطوح بالاتر ADM با خطر بالاتر مرگ زودهنگام مرتبط بود.

براساس گزارش مدیکال اکسپرس، پروفسور باربارا ساهاکیان از دپارتمان روان‌پزشکی دانشگاه کمبریج گفت: این یافته‌ها اهمیت ارتباط اجتماعی را در حفظ سلامت ما به وضوح نشان می‌دهند. تعداد بیشتری از افراد در تمامی سنین گزارش می‌دهند که احساس تنهایی می‌کنند. به همین دلیل سازمان بهداشت جهانی انزوا و تنهایی اجتماعی را به عنوان یک نگرانی جهانی در زمینه بهداشت عمومی معرفی کرده است. ما باید راه‌هایی پیدا کنیم تا این مشکل رو به رشد را حل کنیم.