ثمینه باغچه‌بان درگذشت
ثمینه باغچه‌بان که به دلیل خدماتش لقب «مادر ناشنوایان ایران» را گرفته بود، امروز در 98 سالگی چشم از جهان فروبست.
ثمینه باغچه‌بان که به دلیل خدماتش لقب «مادر ناشنوایان ایران» را گرفته بود، امروز در 98 سالگی چشم از جهان فروبست.
به گزارش خبرنگار مهر، ثمینه باغچه بان درگذشت، امروز کسی که این جملات را گفته بود، بعد از 98 سال زندگی چشم از جهان فروبست: «زمانیکه به گذشته‌ام می‌نگرم، دلم پر از شادی می‌شود، چه سعادتی بود همدوش پدرم کنار فرزندان ناشنوایم بودم. هر روز زندگی ام در دبستان کَر و لال‌ها و آموزشگاه باغچه‌بان سراپا شادی بود.»
ثمینه باغچه‌بان، متولد 4 فروردین 1306 در تبریز، از چهره‌های ماندگار ادبیات کودکان و نوجوانان و آموزش نوین در ایران است. او در خانواده‌ای فرهنگی به دنیا آمد که پدرش جبار باغچه‌بان بنیان‌گذار نخستین کودکستان ایران بود. سپس همراه خانواده به شیراز رفت و در فضای آموزش رشد کرد. سپس در حوزه آموزش ناشنوایان فعالیت‌های مهم و تأثیرگذاری داشت و به دلیل خدماتش لقب «مادر ناشنوایان ایران» را گرفت. او پس از فوت پدر مدیریت آموزشگاه و جمعیت کر و لال‌ها را به عهده داشت و به تربیت شنوایی و آموزش ناشنوایان پرداخت.
آثار او شامل کتاب‌های مهمی در حوزه کودک و نوجوان و همچنین ویژه ناشنوایان است. از کتاب‌های مشهور ثمینه باغچه‌بان می‌توان به «پل چوبی» و «نوروزها و بادبادک‌ها» که در فهرست کتاب‌های برگزیده شورای کتاب کودک هستند اشاره کرد. دیگر آثار او عبارتند از «جم جمک برگ خزون» (مجموعه‌ای از متل‌های عامیانه ایران)، «آفتاب مهتاب چه رنگه»، و «روشنگر تاریکی‌ها» که درباره پدرش جبار باغچه‌بان است. همچنین فعالیت‌هایی در معرفی و حفظ فولکلور ایران داشت و برخی آثار فولکلوریک را به زبان اشاره و برای ناشنوایان ارائه کرد.
او تلاش کرد راه‌های نوینی برای توانمندسازی کودکان با نیازهای ویژه، به‌ویژه ناشنوایان، پیدا کند و روش‌های آموزشی‌اش تا سال‌ها پس از او نیز مورد استفاده در مراکز آموزشی و مدارس قرار گرفته‌اند. ثمینه باغچه‌بان علاوه بر نویسندگی، به آموزش و تربیت معلمان ابتدایی و ترویج روش‌های نوین آموزش نیز پرداخت و نقشی کلیدی در آموزش ناشنوایان ایران ایفا کرد.