جامعه گیمرها اسامی فارسی بازی‌ها را نمی‌شناسند
یک کارشناس و منتقد بازی‌های رایانه‌ای گفت: جامعه گیمر هیچ وقت اسم یک بازی را با عنوان فارسی نمی‌شناسد و همه از همان عنوان انگلیسی استفاده می‌کنند.
یک کارشناس و منتقد بازی‌های رایانه‌ای گفت: جامعه گیمر هیچ وقت اسم یک بازی را با عنوان فارسی نمی‌شناسد و همه از همان عنوان انگلیسی استفاده می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری مهر، کتاب «تاریخ بازی‌های دیجیتال» نوشته اندرو ویلیامز با ترجمه میرمحمدرضا حیدری در بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای رونمایی شد.
میرمحمدرضا حیدری در این‌نشست گفت: کنجکاوی درباره فهم زیبایی‌شناسی گیم انگیزه من برای ترجمه این کتاب بود.
وی افزود: کتاب «تاریخ بازی‌های دیجیتال» یک نکته بسیار بسیار جالب برایم داشت. اینکه نگاه خطی و تک بعدی به توسعه بازی ندارد. نویسنده این کتاب تصویری از روند رشد و توسعه بازی‌های دیجیتال را به تصویر کشیده است. آنچه که در این کتاب وجود دارد این است که چطور عوامل مختلف مانند بحران‌های اقتصادی، جنگ‌ها، مسائل مدیریتی، چهره‌ها، رشد و توسعه کمپانی‌های بزرگ، توسعه فناوری، جنبه‌های تجاری، انگیزه‌های فردی طراحان، فرهنگ‌های مختلف و... می‌تواند بر رشد روانی گیم تاثیر بگذارد.
مترجم کتاب تاریخ بازی‌های دیجیتال گفت: نگاه جامع نویسنده کتاب به این موضوع و تحلیل درخشانی که از اتفاقات رخ داده در بستر رشد گیم ارائه می‌دهد، بسیار لذت بخش است. این کتاب می‌تواند نگاه جامعی در حوزه تاریخ گیم به خواننده خود بدهد و متوجهش کند که پیدایش و رشد زبان هنری و تلاش برای حرکت به جلو نیازمند این نگاه چند جانبه است و خواننده نمی‌تواند بدون آگاهی اولیه از فلسفه هنر تکنولوژی و زیبایی‌شناسی کاری ارزنده انجام داد. این نقطه درخشان کتاب است. از سوی دیگر این کتاب فرصت ارزشمندی برای آگاهی بیشتر فعالان این صنعت و همه علاقه‌مندان به هنر معاصر از جنبه‌های زیبایی شناسانه بازی‌های دیجیتال است.
وی افزود: البته کارهایی شده، اما کافی نیست. جای تحلیل درباره موضوعاتی مانند اینکه «تحریم‌ها و سرعت اینترنت چه تاثیراتی بر صنعت گیم ما گذاشته است» و یا «اینکه گیم چطور به دست ایرانی‌ها رسید» در عرصه صنعت گیم کشور ما خالی است. امثال چنین موضوعاتی می‌تواند بستری برای پژوهش‌های دست اول در کشورمان قرار گیرد.
در ادامه میثم قربانی منتقد و مدیر سایت ویجی‌مگ گفت: خواندن این کتاب مرا یاد خاطرات بازی‌کردن با دستگاه «آرکید» در کودکی‌ام انداخت. حوزه تخصصی من سخت‌افزار و گیم است و خواندن این کتاب بسیار بسیار برایم جذاب بود. مطمئناً این کتاب برای علاقه‌مندان به گیم هم جذاب است و آنها را علاقه‌مندتر به بازی‌های دیجیتال می‌کند. مرور اتفاقاتی مانند بحران اقتصادی آمریکا که باعث ورشکستگی آتاری و خروج کارمندان آتاری از آن به دلیل دستمزد پایین شد و یا ظهور کمپانی اکیتویژن در این کتاب برای علاقه‌مندان به صنعت گیم بسیار جذاب است و جای چنین کتابی در ایران خالی بوده است.
وی افزود: یکی از خوبی‌های این کتاب پرداختن به نسل بازی‌های ویدئویی است و البته از ایرادات آن ترجمه اسامی انگلیسی بازی‌ها به فارسی است. جامعه گیمر هیچ وقت اسم یک بازی را با عنوان فارسی نمی‌شناسد و همه از همان عنوان انگلیسی استفاده می‌کنند. به نظر لازم بود در ویرایش این کتاب از نظرات فعالان و صاحب‌نظران صنعت بازی ایران استفاده می‌شد و این مسئله یکی از نقطه ضعف‌های آن است.
سپس محمدصادق دهنادی معاون آموزش و پژوهش بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای گفت: مساله دسترسی به منابع فارسی یکی از مشکلات جدی در صنعت بازی‌های دیجیتال کشور است. انتخاب مترجم کتاب برای ترجمه این اثر از این جهت ارزشمند است که افراد فعال در زیست بوم بازی‌های دیجیتال نیاز به دانستن دیدگاه‌هایی در سه حوزه تاریخ، فلسفه و هنر در این حوزه دارند تا بتوانند عالمانه در این حوزه قدم بردارند.
وی افزود: آمادگاه نسل امروز ما بازی‌های دیجیتال است و اگر این نسل درباره بازی دیدگاهی نداشته باشد مثل این است که در جامعه و فضای دیگری پرورش پیدا می‌کند. امیدوارم در دوره مسئولیتم در معاونت پژوهش بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای در انتخاب موضوع برای تالیف یا ترجمه کتاب، سراغ موضوعاتی با تاریخ مصرف بالا برویم تا خلاء ایجاد دیدگاه در این حوزه جبران شود.
کتاب «تاریخ بازی‌های دیجیتال» نوشته «اندرو ویلیامز» در 322 صفحه و 10 فصل توسط بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای منتشر شده و ویراستاری علمی آن نیز توسط مهشید شهیدی و پریسا علیخانی انجام شده است.
